İgor: İkimiz de Abhazya’nın Tkvarçeli şehrinde yaşayan Şahitlerle aynı gruptaydık. Grubumuzun ait olduğu cemaat, yaklaşık 85 kilometre uzaktaki Jvari şehrinde bulunuyordu. Ayda bir Jvari’ye gidip uzaktaki grubumuz için Kutsal Kitaba dayalı yayınlar alıyordum. 1992’de, Sovyetler Birliğinin dağılmasından kısa süre sonra, özerk Abhazya bölgesi ayrılmaya kalkıştı. Böylece ayrılıkçılarla Gürcü ordusu arasında savaş çıktı ve bu durum birçok zorluğa yol açtı.

Gizo: Savaş başlamadan bir yıl önce, 21 yaşındayken vaftiz edildim. Kardeşler savaş patlak verdiğinde korktular, iyi haberi nasıl duyuracaklarını bilmiyorlardı. Fakat her zaman iyi bir çoban olan İgor bizi cesaretlendirmek için şunları söyledi: “Şimdi insanların teselliye ihtiyacı var. Ancak  hizmetimize devam edersek ruhen güçlü kalabiliriz.” Böylece tedbiri elden bırakmayarak, her gün komşularımızla Kutsal Kitabın teselli edici mesajını paylaşmaya devam ettik.

İgor: Çatışmalar yüzünden yayınlarımızı almak için her zamanki güzergâhtan Jvari’ye gidip gelemiyorduk. O bölgede büyüdüğüm için çay tarlalarının ve dağların arasından güvenli bir yol bulabildim. Yine de, silahlı bir grupla karşılaşma veya mayına basma tehlikesi vardı. Kardeşlerimin hayatını tehlikeye atmak istemediğimden, ayda bir yalnız seyahat ediyordum. Yehova’nın yardımıyla, ruhen güçlü kalmamıza yardım eden ruhi gıdayı hep vaktinde getirebildim.

Tkvarçeli’de çatışmalar olmasa da, şehrimiz kısa zaman sonra ablukaya alındı ve savaşın zorluklarıyla yüz yüze geldik. Kış yaklaşıyordu ve gıda stokları azalıyordu. Hayatta kalabilecek miyiz diye endişeleniyorduk. Jvari’deki kardeşlerin bizim için yardım topladığını duyunca çok sevindik.

Gizo: Bir gün İgor aileme, evimizi kardeşlerin hazırladığı gıda stoklarını saklamak ve dağıtmak için kullanıp kullanamayacağını sordu. Jvari’den erzak getirmeyi planlıyordu. Onun güvenliği için endişeleniyorduk, çünkü birkaç kontrol noktasından geçmesi gerekiyordu, silahlı adamlar veya hırsızlarla karşılaşabilirdi (Yuhn. 15:13).

Bir kaç gün sonra İgor kış ayları boyunca ihtiyaçlarımızı karşılayacak kadar erzakla dolu bir arabayla sağ salim geri döndü. Bu bizi çok sevindirdi. O zor zamanlarda gerçek sevginin asla son bulmayacağını kendi gözlerimizle gördük (1. Kor. 13:8).