BUGÜN yemek yedin mi?— Yemeği kim hazırladı?— Belki annen, belki de başka biri. Sence bu yemekler için Tanrı’ya teşekkür etmeye gerek var mı?— Evet, çünkü bitkilerin, sebzelerin büyümesini sağlayarak bize yiyecek veren Tanrı’dır. Ama tabii ki bize bu yemekleri pişiren ya da sofrayı hazırlayan kişilere de teşekkür etmeliyiz.

Bazen insanların bizim için yaptığı iyiliklere teşekkür etmeyi unutuyoruz değil mi? Büyük Öğretmen yeryüzünde yaşadığı sırada cüzam hastası bazı kişiler de teşekkür etmeyi unutmuşlardı.

Cüzam ne demek biliyor musun?— Cüzam bir deri hastalığıdır, kişinin vücudunda çok kötü yaralar çıkmasına neden olabilir. İsa’nın yeryüzünde olduğu zamanlarda cüzamlılar diğer insanlardan uzakta yaşamalıydılar. Cüzamlı kişi, birinin kendisine yaklaştığını görürse uzak durması için onu uyarmalıydı. Bu sayede başkaları cüzamlı kişilere çok yaklaşmıyor ve hastalığa yakalanmıyordu.

İsa cüzamlılara çok iyi davranıyordu. Bir gün Yeruşalim’e giderken bir köyden geçmesi gerekti. Köye yaklaştığında cüzam hastası olan on adam onu görmeye geldi. Onlar İsa’nın, Tanrı’dan aldığı güçle her türlü hastalığı iyileştirdiğini duymuşlardı.

Cüzamlılar İsa’nın yanına kadar gelmediler, uzakta durdular. Ama İsa’nın kendilerini bu hastalıktan kurtarabileceğine  inanıyorlardı. Bu nedenle Büyük Öğretmeni görünce şöyle bağırdılar: ‘İsa öğretmen, bize yardım et!’

Hasta insanları gördüğünde onlar için üzülüyor musun?— İsa üzülüyordu. O, cüzamlı olmanın ne kadar zor bir şey olduğunu biliyordu. Bu yüzden o adamlara şöyle söyledi: “Gidin, kendinizi kâhinlere gösterin” (Luka 17:11-14).

İsa neden onlardan bunu yapmalarını istedi? Çünkü Yehova halkına cüzamlılarla ilgili bir kanun vermişti. Bu kanuna göre cüzamlı kişi hastalığını kâhine göstermeliydi. Hastalığın geçip geçmediğine kâhin karar vermeliydi. Eğer kişi iyileştiyse artık  sağlıklı insanlarla birlikte yaşayabilirdi (Levioğulları 13:16, 17).

Fakat bu cüzamlılar hâlâ iyileşmemişti. Peki onlar yine de İsa’nın söylediği gibi kâhine gitti mi?— Evet, hemen gittiler. Belli ki bu adamlar İsa’nın kendilerini iyileştirebileceğine inanıyorlardı. Peki sonra ne oldu?

Bu adamlar kâhine giderken yolda hastalıklarından tamamen kurtuldular. Artık sağlıklıydılar! İsa’nın gücüne inandıkları için sağlıklarına kavuşmuşlardı. Kim bilir ne kadar sevinmişlerdi! Peki şimdi minnettarlıklarını göstermek için ne yapmalıydılar? Sen olsan ne yapardın?—

İyileşen adamlardan biri İsa’nın yanına geri döndü. Yehova’ya şükretmeye, O’nu yüceltmeye başladı. Aslında yapması gereken şey tam da buydu, çünkü onu iyileştiren güç Tanrı’dan geliyordu. Bu adam Büyük Öğretmen İsa’nın ayaklarına kapanarak ona da teşekkür etti. İsa’ya gerçekten çok minnettardı.

Peki diğer dokuz adam ne yaptı? İsa şöyle sordu:  ‘İyileşenler on kişi değil miydi? Öyleyse, dokuzu nerede? Bu adamın dışında Tanrı’ya şükretmek için dönen olmadı mı?’

Olmamıştı. On adamdan sadece biri Tanrı’yı yüceltmiş ve geri dönüp İsa’ya teşekkür etmişti. Üstelik bu adam Samiriyeliydi, yani başka bir toplumdandı. Diğer dokuz adam Tanrı’ya da İsa’ya da teşekkür etmemişti (Luka 17:15-19).

Sen bu adamlardan hangisi gibisin? Hepimiz Samiriyeli adam gibi olmak isteriz değil mi?— O zaman biri bize iyilik yaptığında neyi unutmamalıyız?— Evet, teşekkür etmeyi. İnsanlar genelde bunu yapmayı unuturlar. Ama teşekkür etmek iyi bir şeydir. Bunu yapmayı unutmazsak Yehova ve oğlu İsa mutlu olurlar.

Biraz düşünürsen sana yapılan birçok iyiliği hatırlayabilirsin. Örneğin hiç hasta oldun mu?— Belki hiçbir zaman o cüzamlılar kadar ciddi bir hastalık geçirmedin. Ama üşüttüğün ya da karnının ağrıdığı zamanlar olmuştur. Hastalandığında sana kim baktı?— Sana bakan kişi belki ilaçlarını verdi ya da senin için başka şeyler yaptı. Onun senin için yaptıklarını çok takdir ettin değil mi?—

Samiriyeli adamın teşekkür etmesi İsa’yı mutlu etmişti. Annen ya da baban senin için bir şeyler yaptığında onlara teşekkür edersen ne hissederler?— Evet, onlar da mutlu olurlar.

 Bazı kişiler her gün ya da her hafta senin için bazı şeyler yapıyorlar. Bunları yapmak onların görevi olabilir. Hatta bunu seve seve yapıyor olabilirler. Peki sen yine de onlara teşekkür ediyor musun? Örneğin öğretmenlerin sana bir şeyler öğretebilmek için çok çalışıyorlar. Evet aslında bu onların işi. Ama yine de onlara teşekkür edersen çok mutlu olurlar.

Bazen biri sana küçük bir iyilik yapabilir. Örneğin senin için kapıyı tutabilir. Ya da sofrada sana yemeği uzatabilir. Böyle küçük şeyler için bile teşekkür etmek iyi bir davranıştır.

Etrafımızdaki insanlara teşekkür etmeyi alışkanlık haline getirirsek Tanrımız Yehova’ya da teşekkür etmeyi unutmayız. Yehova’ya teşekkür edebileceğimiz ne kadar çok şey var! Bize hayatımızı ve mutlu olmamızı sağlayan her şeyi O verdi. Yehova’ya her gün şükretmek için sayısız nedenimiz var.