Öğrenciler gölde geçirdikleri zor saatlerin ardından, kıyıya döndüklerinde çok şaşırtıcı bir olay yaşadılar. Cinlerin etkisinde olup saldırganca davranan iki adam yakınlardaki bir mezarlıktan çıkarak İsa’ya doğru koşmaya başladı. Onlardan biri özellikle dikkat çekiyordu, o büyük ihtimalle daha saldırgandı ve daha uzun zamandır cinlerin kontrolü altındaydı.

Acınacak durumdaki bu adam çıplak geziyordu. “Mezarlarda ve dağlarda gece gündüz bağırıp duruyor, kendini taşlarla yaralıyordu” (Markos 5:5). O kadar vahşiydi ki insanlar onun bulunduğu yoldan geçmeye bile korkuyordu. Bazıları onu zincirlerle bağlamaya çalışmıştı, ama o zincirleri ve prangaları koparmıştı. Hiç kimsenin gücü onu zapt etmeye yetmiyordu.

Adam İsa’ya yaklaştı ve ayaklarına kapandı. Cinlerin etkisiyle haykırarak, “Yüceler Yücesi Tanrı’nın Oğlu İsa, benden ne istiyorsun? Tanrı hakkı için sana ant ettiririm, bana eziyet etme” dedi. İsa cinler üzerinde yetki sahibi olduğunu göstererek şöyle emretti: “Sen kötü ruh, bu adamdan çık” (Markos 5:7, 8).

Aslında bu adam çok sayıda cinin etkisi altındaydı. İsa ona “Senin adın ne?” diye sorduğunda o, “Benim adım Ordu, çünkü biz kalabalığız” diye cevap verdi (Markos 5:9). Bir Roma ordusu binlerce askerden oluşurdu; aynı şekilde çok sayıdaki cin de toplu halde bu adamı ele geçirmişti ve ona acı çektirmekten zevk alıyordu. Onlar “dipsiz derinliklere gitmelerini emretmesin diye” İsa’ya yalvardılar. Anlaşılan hem kendilerini hem de liderleri Şeytan’ı ileride neyin beklediğinin farkındaydılar (Luka 8:31).

Yakınlarda, 2.000 kadar domuzdan oluşan bir sürü otluyordu. Kanuna göre domuz kirli sayılan bir hayvandı, bu yüzden Yahudiler domuz besleyemezdi. Cinler şöyle dedi: “Bizi şu domuzlara gönder de onların içine girelim” (Markos 5:12). İsa izin verdi, cinler de 2.000 domuzun içine girdi. Domuzların hepsi çılgınca kaçışarak uçurumdan atladı ve gölde boğuldu.

 Sürünün çobanları bunu görünce hemen olanları şehirde ve kırsal bölgelerde anlattılar. Bunun üzerine insanlar neler olduğunu görmek için oraya geldi. Cinlerin etkisinde olan adam artık sağlıklı ve aklı başındaydı, giyinmişti ve İsa’nın ayaklarının dibinde oturuyordu.

Bunu duyanlar ya da adamı görenler korkuya kapıldı ve ileride nelerle karşılaşabileceklerini düşünmeye başladılar. Bu yüzden İsa’nın bölgelerinden gitmesi için ısrar ettiler. İsa oradan ayrılmak üzere tekneye binerken cinlerin etkisinden kurtulmuş olan adam onunla gitmek için yalvardı. Fakat İsa adama şunu söyledi: “Evine, akrabalarının yanına git, Yehova’nın senin için yaptığı her şeyi, sana nasıl merhamet ettiğini onlara anlat” (Markos 5:19).

İsa genellikle mucizeler yaptığı kişilere bunu kimseye anlatmamalarını söylerdi; çünkü insanların abartılı haberlere dayanarak kendisiyle ilgili yargıya varmalarını istemiyordu. Ancak bu olayda cinlerin etkisinden kurtulmuş olan adam İsa’nın gücüne dair canlı bir kanıttı, böylece onun kişisel olarak ulaşamayacağı insanlara şahitlikte bulunabilirdi. Adamın şahitliği, ölen domuz sürüsüyle ilgili yayılabilecek haberlere karşı olumlu bir etki yaratacaktı. Bunun üzerine adam gitti ve İsa’nın kendisi için yaptıklarını bütün Dekapolis bölgesinde duyurmaya başladı.