İsa iki gün kadar Samiriye’de kaldıktan sonra kendi memleketine doğru yola çıktı. Yahudiye’de geniş çapta bir duyuru işi yapmıştı, ancak Celile’ye dinlenmek için dönmüyordu. Tersine, büyüdüğü yerde hizmetini daha da artıracaktı. İsa “bir peygamberin kendi memleketinde itibar görmediğini” söylediğine göre, büyük ihtimalle orada iyi karşılanmayı beklemiyordu (Yuhanna 4:44). Öğrencileri onun yanında kalmayıp, ailelerine ve eski mesleklerine döndüler.

İsa’nın duyurmaya başladığı mesaj neydi? “Tanrı’nın krallığı yaklaştı. Tövbe edin, iyi habere iman edin” (Markos 1:15). İnsanlar buna nasıl karşılık verdi? Aslında birçok Celileli İsa’yı kabul edip ona saygı duydu. Böyle davranmalarının nedeni sadece duyurduğu haber değildi. Bazı Celileliler onun aylar önce Fısıh bayramı sırasında Yeruşalim’deyken yaptığı olağanüstü alametleri görmüştü (Yuhanna 2:23).

İsa Celile’deki hizmetine nerede başladı? Daha önce bir düğünde suyu şaraba çevirdiği şehirde, Kana’da başladığı anlaşılıyor. Şimdi ikinci kez orada olan İsa, bir çocuğun ölmek üzere olduğunu duydu. Çok hasta olan bu çocuk, daha sonra Vaftizci Yahya’nın başını kesecek Kral Herodes Antipas’ın emrindeki bir devlet görevlisinin oğluydu. Bu görevli İsa’nın Yahudiye’den Kana’ya geldiğini duymuştu. Bu yüzden İsa’yı bulmak üzere, yaşadığı Kefernahum şehrinden Kana’ya gelmişti. Büyük bir keder içinde İsa’ya “Efendim, ne olur çocuğum ölmeden yetiş” diye yalvardı (Yuhanna 4:49).

İsa’nın verdiği cevap adamı şaşırtmış olmalı; ona “Evine git, oğlun yaşıyor” dedi (Yuhanna 4:50). Herodes’in hizmetkârı İsa’ya inandı ve evine dönmek üzere yola çıktı. Yolda ona iyi haberi vermek için koşarak gelen hizmetkârlarıyla karşılaştı. Oğlu yaşıyordu, üstelik iyiydi! Adam bunun nasıl olduğunu çözmeye çalışarak çocuğun ne zaman iyileşmeye başladığını sordu.

“Dün yedinci saatte ateşi düştü” dediler (Yuhanna 4:52).

O zaman adam anladı ki bu tam İsa’nın kendisine “Oğlun yaşıyor” dediği saatti. Emrinde hizmetkârlar olan bu varlıklı adam tüm ev halkıyla birlikte Mesih’in öğrencisi oldu.

Kana böylece İsa’nın iki mucizesine tanık oldu. İsa orada önce suyu şaraba çevirdi, sonra da 25 kilometreden daha uzak bir yerde hasta yatan bir çocuğu iyileştirdi. Elbette İsa sadece bu mucizeleri yapmadı. Ancak bu iyileştirme olayı onun Celile’ye döndüğünü gösterdiğinden önemlidir. İsa’nın Tanrı’nın onayladığı bir peygamber olduğu açıktı, ancak bu peygamber kendi memleketinde ne kadar itibar görecekti?

Bu, memleketi olan Nasıra’ya döndüğünde belli olacaktı. Acaba orada onu neler bekliyordu?