İsa dört öğrencisi Petrus, Andreas, Yakup ve Yuhanna’yı ‘balık değil, insan yakalamaya’ davet etmişti. Sonra Sebt gününde hep birlikte Kefernahum’daki bir havraya gittiler. İsa havrada Tanrı’nın sözünü öğretmeye başladı, dinleyenler onun öğretme tarzına yine hayran kaldı. Çünkü yazıcılar gibi değil, yetki sahibi biri gibi öğretiyordu.

O Sebt günü, kötü ruhun etkisi altındaki bir adam da oradaydı. Adam havranın ortasında yüksek sesle bağırmaya başladı: “Ey Nasıralı İsa, bizden ne istiyorsun? Bizi yok etmeye mi geldin? Senin kim olduğunu biliyorum; Tanrı’nın Kutsal Kulusun.” Fakat İsa, adamı etkisi altında tutan cini azarlayarak “Sus ve ondan çık!” dedi (Markos 1:24, 25).

Bunun üzerine kötü ruh adamı yere savurdu, adam çırpınırken ruh avazı çıktığı kadar bağırdı. Sonra “zarar vermeden ondan çıktı” (Luka 4:35). Havradakiler şaşkına döndü. “Bu da nesi?” diye aralarında konuşmaya başladılar. “Kötü ruhlara bile yetkiyle emrediyor, onlar da itaat ediyor” diyorlardı (Markos 1:27). Doğal olarak bu etkileyici olay bir anda Celile yöresinin dört bir yanında duyuldu.

İsa ve öğrencileri havradan çıkınca Simun olarak da bilinen Petrus’un evine gittiler. Petrus’un kaynanası çok hastaydı, yüksek ateşle yatıyordu. İsa’ya ona yardım etmesi için yalvardılar. Bunun üzerine İsa kadının yanına gitti, elinden tutup onu kaldırdı. Kadın o anda iyileşti ve İsa ile yanındaki öğrencilere hizmet etmeye başladı, belki de onlara yemek hazırladı.

Güneş batmak üzereyken dört bir yandan insanlar hastalarını Petrus’un evine getirdiler. Sanki tüm şehir halkı iyileşme umuduyla kapıya toplanmıştı. “İnsanlar çeşitli rahatsızlıkları olan hastalarını İsa’ya getirdiler. İsa her birinin üzerine ellerini koyarak onları iyileştirdi” (Luka 4:40). Evet hastalıkları ne olursa olsun, İsa kendisi hakkında önceden bildirildiği gibi onlara yardım etti (İşaya 53:4). Cinlerin tutsağı olanları bile kurtardı. Kötü ruhlar insanlardan çıkarken “Sen Tanrı’nın Oğlusun” diye bağırıyordu (Luka 4:41). Fakat İsa onları azarlayarak daha fazla konuşmalarına izin vermiyordu. Cinler onun Mesih olduğunu biliyordu ve İsa onların gerçek Tanrı’ya hizmet ettikleri izlenimi bırakmalarını istemiyordu.