İsa o akşamın ilk saatlerinde elçilerinin ayaklarını yıkayarak onlara alçakgönüllülük dersi vermişti. Anlaşılan artık Fısıh yemeği bitmişti ve İsa Davut’un bildirdiği şu peygamberlik sözünü tekrarladı: “Ekmeğimi yiyen beni tekmelemeye kalktı, oysa güvendiğim dostumdu, yakınımdı.” Sonra da şu açıklamayı yaptı: “Biriniz beni ele verecek” (Mezmur 41:9; Yuhanna 13:18, 21).

Elçiler birbirine bakarak teker teker, “Efendim, benden söz etmiyorsun, değil mi?” diyorlardı. Yahuda İskariyot bile onlara katıldı. Yuhanna sofrada İsa’nın yanında oturuyordu; Petrus ondan İsa’nın kimi kastettiğini öğrenmesini istedi. Yuhanna da İsa’ya iyice yaklaşıp “Efendimiz, o kim?” diye sordu (Matta 26:22; Yuhanna 13:25).

İsa şöyle yanıt verdi: “Lokmayı sahana banıp kime verirsem o.” Ekmeğini sofradaki sahana bandı ve şöyle diyerek Yahuda’ya verdi: “Gerçi, İnsanoğlu kendisi hakkında yazıldığı gibi gidiyor, ancak onu ele veren adamın vay haline! O adam doğmamış olsaydı, kendisi için daha iyi olurdu” (Yuhanna 13:26; Matta 26:24). O zaman Şeytan Yahuda’nın içine girdi. Zaten sahtekârlığa başlamış olan Yahuda artık kendini tamamen İblis’in isteğine bıraktı ve böylece “yıkıma giden adam” olduğunu gösterdi (Yuhanna 6:64, 70; 12:4; 17:12).

İsa Yahuda’ya, “Yapacağını çabuk yap” dedi. Diğer elçiler, para kutusu Yahuda’da olduğu için İsa’nın ona “‘Bayram için ihtiyaçlarımızı satın al’ dediğini ya da yoksullara bir şey vermesini istediğini düşündü” (Yuhanna 13:27-30). Oysa Yahuda İsa’yı ele vermeye gidiyordu.

Fısıh yemeğinin yendiği o akşam İsa bütünüyle yeni bir yemek düzenlemesi başlattı. Ekmek aldı, şükretti ve ekmeği bölüp yemeleri için elçilerine verdi. Onlara şöyle dedi: “Bu sizin uğrunuzda  verilecek olan bedenimi temsil eder. Beni anmak için bunu yapmaya devam edin” (Luka 22:19). Elçiler İsa’nın böldüğü ekmeği elden ele dolaştırdılar ve yediler.

Sonra İsa bir kâse şarap aldı, yine dua ederek şükretti ve onu da elçilerine verdi. Hepsi kâseden içti; İsa şu açıklamayı yaptı: “Bu kâse, sizin uğrunuzda dökülecek kanıma dayanan yeni ahdi temsil eder” (Luka 22:20).

Böylece İsa takipçilerinin her yıl Yahudi takvimine göre 14 Nisan’da ölümünü anması için bir düzenleme başlatmış oldu. Bu anma, imanlı kişilere günahın ve ölümün mahkûmiyetinden kurtulabilmeleri için İsa’nın ve Babası Tanrı’nın ne yaptığını hatırlatacaktı. Ayrıca bu yemek, Fısıh kutlamasının Yahudiler için başardığından çok daha fazlasını, iman eden tüm insanların kavuşacağı gerçek özgürlüğü vurgulayacaktı.

İsa, kendi kanının “günahların bağışlanması için birçok insan uğrunda” döküleceğini söylemişti. Günahları bağışlanacak pek çok insan arasında elçileri ve başka sadık kişiler de vardı. Bu kişiler İsa’yla birlikte Babasının Krallığında olacaklardı (Matta 26:28, 29).