İsa’nın elçilere görünmesinden bir süre sonra, Petrus Celile Gölü’ne balık tutmaya gitti. Tomas, Yakup, Yuhanna ve başka birkaç öğrenci de onunla gitti. Bütün gece balık tutmaya çalıştılar, ama hiçbir şey yakalayamadılar.

Sabah olunca kıyıda duran bir adam gördüler. Adam kıyıdan onlara seslenerek “Balık yakalayabildiniz mi?” diye sordu. Onlar da “Hayır” diye cevap verdiler. Adam “Ağı teknenin sağ tarafına atın” dedi. Adamın dediğini yapınca o kadar çok balık yakaladılar ki ağı teknenin içine çekemediler. Yuhanna o zaman adamın İsa olduğunu anladı ve “Bu Efendimiz!” dedi. Petrus bunu duyar duymaz suya atladı ve kıyıya yüzdü. Diğer öğrenciler de tekneyle onun peşinden geldiler.

Kıyıya çıktıklarında, bir ateşin üzerinde ekmek ve balık piştiğini gördüler. İsa daha fazla balık pişirmek için onlara  yakaladıkları balıklardan getirmelerini söyledi. Sonra da “Gelin, kahvaltı edin” dedi.

Kahvaltı bittikten sonra İsa Petrus’a şöyle sordu: “Beni balık yakalamaktan daha çok seviyor musun?” Petrus “Evet Efendimiz, seni sevdiğimi biliyorsun” diye cevap verdi. İsa da “Öyleyse kuzularımı besle” dedi. İsa tekrar “Petrus beni seviyor musun?” diye sordu. Petrus da “Efendim, seni sevdiğimi biliyorsun” dedi. O zaman İsa “Küçük koyunlarımla ilgilen” dedi. İsa üçüncü kez de aynı soruyu sorunca Petrus çok üzüldü. Şöyle cevap verdi: “Efendim, sen her şeyi bilirsin. Seni sevdiğimi biliyorsun.” İsa da ona “Küçük koyunlarımı besle” dedi. Sonra şunu söyledi: “Beni takip etmeye devam et.”