İsa ve elçileri Kidron Vadisi’nden geçerek Zeytinlik Dağı’na geldiler. Saat gece yarısını geçmişti. Dolunay vardı. Getsemani bahçesine vardıklarında İsa elçilerine, “Burada durun ve uyanık kalın” dedi. Sonra biraz uzağa gitti. Büyük bir sıkıntı içindeydi. Dizlerinin üzerine çöktü ve dua etti. Yehova’ya “Senin isteğin olsun” dedi. Sonra Yehova, onu cesaretlendirmesi için bir melek gönderdi. İsa elçilerinin yanına döndüğünde onların uyuduğunu gördü. Şöyle dedi: “Uyanın! Şimdi uyumanın zamanı değil. Düşmanlarımın beni yakalayacağı zaman geldi.”

Çok geçmeden Yahuda, ellerinde kılıçlar ve sopalar olan büyük bir kalabalıkla oraya geldi. İsa’yı nerede bulacağını biliyordu, çünkü daha önce bu bahçeye birçok kez gelmişlerdi. Yahuda, İsa’nın kim olduğunu anlamaları için askerlere bir işaret vereceğini söylemişti. Doğruca İsa’nın yanına gidip, “Selam Öğretmen!” dedi ve onu öptü. İsa da ona “Yahuda, beni bir öpücükle mi ele veriyorsun?” dedi.

İsa öne çıkıp kalabalığa “Kimi arıyorsunuz?” diye sordu. Onlar da “Nasıralı İsa’yı” dediler. İsa “O benim” deyince adamlar geri geri gidip yere düştüler. İsa kalabalığa tekrar “Kimi arıyorsunuz?” diye sordu. Onlar yine “Nasıralı İsa’yı” diye cevap verdiler. İsa, “Benim dedim ya! Yanımdakileri bırakın gitsinler” diye karşılık verdi.

Neler olacağını anlayan Petrus bir kılıçla başkâhinin hizmetkârı Malhus’un kulağını kesti. İsa ise adamın kulağına dokunup onu iyileştirdi. Sonra Petrus’a şunları dedi: “Kılıcını yerine koy. Kılıçla savaşırsan, kılıçla ölürsün.” Askerler İsa’yı yakalayıp ellerini bağladılar. O zaman  elçiler oradan kaçtı. Sonra kalabalık, İsa’yı yüksek kâhin Hanna’ya götürdü. Hanna, İsa’yı sorguya çektikten sonra onu Başkâhin Kayafa’nın evine gönderdi. Peki elçilere ne oldu?