Kral Saul’un en büyük oğlu Yonatan cesur bir savaşçıydı. Davut Yonatan’ın kartaldan daha hızlı ve aslandan daha güçlü olduğunu söylemişti. Bir gün Yonatan bir tepenin üzerinde Filistî askerlerini gördü. Yonatan yanındaki askere şöyle dedi: “Onlara saldırmak için Yehova’nın bize bir işaret vermesini bekleyeceğiz. Eğer bize yukarı gelin derlerse onlara saldıracağız.” Filistîler, “Yukarı gelin de savaşalım!” diye bağırdılar. Bunun üzerine Yonatan yanındaki askerle birlikte tepeye çıktı. İkisi 20 Filistî askerini yendi.

Yonatan Saul’un en büyük oğluydu. Babasından sonra onun kral olması gerekiyordu. Ama o, Yehova’nın sonraki kral olarak Davut’u seçtiğini biliyordu. Buna rağmen Davut’u kıskanmadı. Yonatan ve Davut yakın arkadaş oldular. Birbirlerini koruyacaklarına ve  savunacaklarına söz verdiler. Yonatan dost olduklarını göstermek için Davut’a kaftanını, kılıcını, yayını ve kuşağını verdi.

Davut Saul’dan saklanırken Yonatan onu görmeye gitti. Ona şöyle dedi: “Korkma! Cesur ve güçlü ol. Yehova, kral olarak seni seçti. Babam da bunu biliyor.” Sen de Yonatan gibi iyi bir arkadaşın olsun ister miydin?

Yonatan arkadaşına yardım etmek için birçok defa hayatını tehlikeye attı. Babasının Davut’u öldürmek istediğini bildiğinden ona şöyle dedi: “Baba, Davut hiç kötü bir şey yapmadı. Onu öldürürsen suç işlemiş olursun.” Bunun üzerine Saul Yonatan’a çok öfkelendi. Birkaç yıl sonra Saul ve Yonatan birlikte bir savaşta öldüler.

Yonatan öldükten sonra Davut, Yonatan’ın oğlu Mefiboşet’i bulmak istedi. Mefiboşet’i bulduğunda ona şöyle dedi: “Baban benim dostumdu. Bu yüzden hayatının sonuna kadar sana bakacağım. Sarayımda yaşayacaksın ve benim soframda yemek yiyeceksin.” Davut, dostu Yonatan’ı hiç unutmadı.