YILLAR geçer, 10 yıl, 20 yıl, 30 yıl ve 39 yıl! İsrailliler hâlâ çöldedirler. Fakat bütün bu yıllar boyunca Yehova Tanrı kendi milletiyle ilgilenir. Onları ‘manla’ besler. Gündüzleri bir bulut direğiyle, geceleri ise bir ateş direğiyle onlara yol gösterir. Bütün bu yıllar boyunca onların elbiseleri de çarıkları da eskimez.

Şimdi onların Mısır’dan çıkışlarının 40. yılının ilk ayıdır. İsrailliler yine Kadeş’te konaklarlar. Burası onların 40 yıl kadar önce Kenân diyarına 12 çaşıt göndermiş oldukları yerdir. Musa’nın ablası Miryam Kadeş’te ölür. Daha önce de olduğu gibi burada zorluklar başgösterir.

Millet hiç su bulamaz. Bu nedenle söylenmeye başlayıp Musa’ya ‘keşke ölmüş olsaydık. Neden bizi Mısır’dan çıkarıp bu hiçbir şey yetişmeyen berbat yere getirdin? Burada ne ekin, ne incir, ne üzüm, ne de nar var. Hatta içecek su bile yok’ derler.

Musa ve Harun dua etmek üzere toplanma çadırına gittiklerinde, Yehova Tanrı Musa’ya ‘milleti topla. Onların gözünün önünde şu kayaya seslen. Kayadan hem onlar hem de hayvanları için su çıkacak’ der.

Böylece Musa milleti toplar ve onlara ‘Tanrı’ya güvenmeyenler, dinleyin! Harun ve ben bu kayadan size su çıkaralım mı?’ der. Sonra Musa kayaya değneğiyle iki kez vurur ve kayadan bol su fışkırır. Milletin ve hayvanların içmesi için artık yeterince su vardır.

Fakat Yehova, Musa’ya ve Harun’a kızar. Neden biliyor musun? Çünkü Musa ve Harun kendilerinin kayadan su çıkaracaklarını söylemişlerdir. Oysa suyu çıkaran Yehova’dır; Yehova, Musa ve Harun’a bu konuda gerçeği söylememiş olduklarından kendilerini cezalandıracağını söyler. ‘Milletimi Kenân diyarına siz götürmeyeceksiniz’ der.

İsrailliler, kısa bir süre sonra Kadeş’ten ayrılırlar. Az zaman sonra Hor dağına gelirler. Orada dağın tepesinde Harun ölür. Öldüğü zaman 123 yaşındadır. İsrailliler çok üzülürler ve 30 gün Harun için ağlarlar. Harun’dan sonra oğlu Eleazar İsrail milletinin başkâhini olur.