TANRI, Âdem ile Havva’yı mutlu bir yaşam sürmeleri için yarattı. Onlara evleri olan yeryüzüne bakma sorumluluğu verdi (Başlangıç 2:15). Tanrı her ikisini de, Kendi niteliklerini yansıtabilecek şekilde yarattı. Bu ilk erkek ve kadın tüm yeryüzünü keşfedebilir ve her şeyden zevk alabilirdi. Üstelik, çocukları da bu kusursuz koşullarda doğacaktı.

Yaratıcımız, ilk anne babamıza cennet yeryüzünde sonsuza dek yaşama fırsatı verdi; bu sayede onlar Tanrı ve işleri hakkında sınırsız bilgi alabilirdi (Mezmur 115:16; Vaiz 3:10, 11). Âdem ve Havva, soylarına da aynı fırsatı verebilirdi.

Âdem ve Havva, Tanrı’nın iyi ve kötüyle ilgili standartlarına bağlı kaldıkları sürece, O’nun evrensel ailesinin fertleri olarak anlamlı bir yaşam süreceklerdi. Tanrı onlara özgürlüklerini nasıl en iyi şekilde kullanabileceklerini söyledi ve itaatsizliğin sonuçlarıyla ilgili uyarıda bulundu. Tanrı’nın talimatlarına uygun davrandıkları sürece, sonsuza dek kusursuz bir yaşama sahip olacaklardı; diğer yandan, kendi bildikleri gibi yaşamayı seçerlerse, acı çekecekler ve sonunda öleceklerdi. Seçme özgürlüğüne sahip olmamız, karar ve davranışlarımızın sorumluluğunu taşıdığımız anlamına gelir (Başlangıç 2:16, 17).

Önce Şeytan Tanrı’ya isyan etti. Daha sonra Âdem ve Havva da onun izinden gitti. Yanlış kararları yüzünden Tanrı’ya karşı günah işlediler, kusursuz durumlarını kaybettiler ve öldüler (Başlangıç 5:5).

Âdem ve Havva günah işlediği için soyları da kusursuzluğu ve sonsuz yaşam ümidini kaybetti. Böylece günah ve ölüm onlar aracılığıyla yeryüzüne girdi. Tanrı’nın başlangıçtaki amacının tersine, günah yüzünden hepimiz ölüyoruz. Peki günah nedir?