BUNU başarabilmek için Tanrı’nın Kutsal Yazılarda bize Kendisi hakkında neler bildirdiğini öğrenmemiz gerekir. Bununla birlikte Tanrı’yı tanımak için O’nun hakkında bilgi almak yeterli değildir. O’nu dostumuz gibi görmeliyiz.

Tanrı’yı tanımamız mümkündür. Davut peygamber oğlu Süleyman’a şöyle demişti: “Babanın Tanrısını tanı . . . . Sen O’na yönelirsen, O da sana karşılık verir” (1. Tarihler 28:9). Kutsal Yazılarda bulunan bunun gibi birçok ayet, Tanrı ile yakın bir ilişkiye sahip olmanın mümkün ve bizim için yararlı olduğunu gösterir. Tanrı Kendisine yakın olmamızı istiyor. İbrahim imanlı bir adam olduğu için Tanrı ondan bahsederken “dostum” dedi (İşaya 41:8). Eğer Tanrı’ya iman eder ve O’nun talimatlarına uyarsak desteğini, korumasını ve yardımını her zaman görürüz.

Tanrı, yürekten edilen duaları dinler. Kutsal Kitapta şöyle okuyoruz: “Ey Yehova, yumuşak başlıların dileğini elbet duyarsın . . . . kulak verip yakarışlarını dinlersin” (Mezmur 10:17). Bir yerden okuyarak ya da aynı kalıp ifadelerle ezbere dua etmektense, şu sözlere uygun davranmalıyız: “Yüreğinizi O’na dökün” (Mezmur 62:8). Tıpkı bir çocuğun onu çok seven babasına çekinmeden yaklaştığı gibi biz de Tanrı’yla tüm kaygılarımızı paylaşarak O’na ‘yaklaşmalıyız’. Unutmayalım ki, ‘Doğruların duası O’nu hoşnut eder’ (Mezmur 73:28; Özdeyişler 15:8; İşaya 64:8).