Yunus 2:1-10

2  O zaman Yunus, balığın karnından Tanrısı Yehova’ya dua etti+  ve şöyle dedi:“Sıkıntıdayken Yehova’ya seslendim,+ bana cevap verdi.+Ölüler diyarının* bağrından feryat edip yardım istedim.+Sen sesimi duydun.+  Sen beni derinliklere, açık denizin bağrına fırlattığında,+Akıntılar çevremi kuşattı.Azgın dalgaların üzerimden geçti.+  Dedim ki, ‘Artık gözünün önünden uzaklara kovuldum!+Kutsal mabedini bir daha nasıl seyredeceğim?’+  Beni sular kuşattı,+ boyumu aştılar; enginler çevremi sardı.Başıma yosunlar dolandı.  Dağların köklerine kadar indim.Ardımdan yeryüzü sürgülendi, sonsuza dek.Fakat Sen canımı çukurdan çıkardın, ey Tanrım Yehova.+  Canım tükenirken+ andığım Yehova idi.+O zaman duam Sana, kutsal mabedinin içine ulaştı.+  Yalan putlara tapanlar vefalı sevginin kaynağını terk eder.*+  Ben ise, Sana şükranlarla kurban sunacağım.+Adağımı yerine getireceğim.+ Kurtuluş Yehova’dan gelir.”+ 10  Sonra Yehova balığa emretti, balık da Yunus’u karaya kustu.+

Dipnotlar

Yun 2:2 “Şeol”; Ek 4’e bakın.
Yun 2:8 Ya da “vefalı sevgilerini bırakırlar”