Eşim Kaye kızımız Lauren’ı dünyaya getirdiğinde nasıl iyi bir baba olunur hiçbir fikrim yoktu. İkinci çocuğumuz Michael doğduğunda bunu hâlâ bilmiyordum. Ben çocukken anne babam sürekli kavga ederdi ve sonunda boşandılar. İyi bir aile reisi olmak istesem de bunu nasıl yapacağımı bilmiyordum.

 Daha da kötüsü gençken alkol ve uyuşturucu bağımlısı olmuştum. Artık bir yetişkin olsam da hâlâ hayatımın kontrolü elimde değildi. Alkol, uyuşturucu ve kumar bağımlısı olduğum için çok kötü kararlar verdim. Durum o kadar kötüleşti ki Kaye iki çocuğumuzu da alıp beni terk etti. Perişan olmuştum.

 Kaye’e geri dönmesi için ne yapmam gerektiğini sordum. O sırada, Yehova’nın Şahidi olan Gloria’dan Kutsal Kitap hakkında bilgi almaya başlamıştı. Bu yüzden bana çok net bir şekilde şöyle cevap verdi: “Kutsal Kitabı incele.” Bunun ne anlama geldiğini bilmiyordum ve aslında Kutsal Kitabı incelemek pek ilgimi çekmiyordu. Fakat Kaye’in eve dönmesini istediğim için Gloria ve eşi Bill’le görüşmeyi kabul ettim.

 Bill ve Gloria evimize geldiğinde aralarındaki yakın ilişkiden çok etkilendim. Benim yaşlarımdaki çocuklarının anlamlı bir yaşam sürdüklerini öğrendim. İlk kez mutlu bir aileye sahip olmanın anahtarının Kutsal Kitapta olabileceğini düşünmeye başladım.

 Bill ve Gloria o gün benimle sorunlarım hakkında konuştu. Bana Kutsal Kitaptan Galatyalılar 6:7’deki şu sözleri gösterdiler: “İnsan ne ekerse onu biçer.” Kendi kendime “Bu ilkeyi şimdiye kadar uygulamış olsaydım, ne çok sorundan kaçınırdım” dedim.

 Zamanla Kutsal Kitaptaki ilkeleri uygulamanın hayatımı olumlu bir şekilde değiştirdiğini gördüm. Kaye ve ben sigarayı bıraktık ve diğer bağımlılıklarımdan da kurtuldum. 1985’te üçüncü çocuğumuz David doğdu, ona Davey diyorduk. Artık iyi bir baba olmak için yeterli donanıma sahiptim.

 Anne baba olarak Kaye ve ben fark ettik ki çocuklarımıza Yehova’yı sevmeyi öğrettiğimizde, biz de O’na daha çok yaklaşıyorduk. Listening to the Great Teacher (Büyük Öğretmeni Dinlemek) gibi yayınlardan çok şey öğrendik. Ayrıca cemaatimizdeki aileler bize ve çocuklarımıza iyi örnek oldu.

 Zamanla tüm çocuklarımız öncülüğe başladı. 2004’ün başlarında Lauren, İspanyolca konuşan bir cemaate geçti. Michael evlenmek için Beytel’den yeni ayrılmıştı. O ve eşi Diana iyi haberi duyurmak için Guam’a taşınacaktı. Davey 19 yaşındaydı ve Dominik Cumhuriyeti’nde hizmet etmeye yeni başlamıştı.

 Kaye ve ben yaptıkları seçimlerden dolayı çocuklarımızla gurur duyuyorduk. 3. Yuhanna 4’teki şu sözleri yaşıyormuş gibi hissettik: “Şükretmek için en büyük nedenim, çocuklarımın hakikat yolunda yürüdüklerini duymaktır.” Fakat hayatımızın bir telefonla alt üst olacağını henüz bilmiyorduk.

 24 Nisan 2004’te Kaye ve ben iki çiftle beraber yemeğe çıktık. Restoran yüz kilometreden daha uzakta olduğu için hepimiz benim arabamla gittik. Daha sonra tatlı için onları bir kafeye bıraktım ve park yeri bulmaya gittim. O sırada telefonum çaldı. Arayan bir arkadaşımdı ve sesi çok gergindi.

 “Çok kötü bir şey oldu. Davey kaza geçirdi” dedi.

 Arkadaşımın vereceği cevaptan korkarak “Durumu ne kadar kötü?” diye sordum.

 Başta dili varmadı fakat sonra çekinerek Davey’nin öldüğünü söyledi.

 Telefonu kapattıktan sonra Yehova’ya dua edip bana güç vermesini istedim. Kafeye girip arkadaşlarımıza kendimi iyi hissetmediğimi ve eve gitmemizin iyi olacağını söyledim. Kaye’le yalnız kalana kadar Davey’nin öldüğünü söylemek istemedim.

 Bir buçuk saat süren dönüş yolu benim için işkence gibiydi. Kaye herkese yakında Davey geleceği için ne kadar heyecanlı olduğunu anlatıyordu. O sırada Kaye henüz oğlumuzun öldüğünü bile öğrenmeden, telefonuma birçok kişiden başsağlığı mesajları geliyordu.

 Diğer çiftleri bıraktıktan sonra eve döndük. Kaye bana baktığında çok kötü bir şey olduğunu anladı. “Ne oldu?” diye sordu. İki saat kadar önce aldığım haber hayatımı alt üst etmişti. Şimdi söyleyeceklerimin Kaye’i de paramparça edeceğini biliyordum.

 Kaye ve ben daha önce zorluklarla karşılaşmıştık ve Yehova’nın, toplumunun yanında olduğunu biliyorduk (İşaya 41:10, 13). Fakat bu durum çok farklıydı. “Davey gibi Yehova için bu kadar çok şey yapan birinin başına bu nasıl gelebilir? Yehova onu neden korumadı?” diye düşünüp duruyordum.

 Çocuklarımız da bu durum karşısında yıkılmıştı. Lauren, Davey için ikinci bir anne gibiydi, bu yüzden ölümü onun için çok zordu. Michael da mahvolmuştu. O yaklaşık beş yıldır evden uzakta yaşasa da son zamanlarda küçük kardeşi Davey’nin ne kadar olgun bir genç adam olduğunu fark etmişti.

 Başından beri cemaatimiz bizim için tutunacak bir dal oldu. Örneğin Kaye oğlumuzun ölümünün şokunu atlatmaya çalışırken kardeşler bizi teselli etmek ve desteklemek için evimize gelirdi (Özdeyişler 17:17). Gösterdikleri sevgiyi asla unutamam.

 Kaye ve ben yaşadığımız kederle başa çıkabilmek için düzenli olarak dua etmeye, Kutsal Kitabı incelemeye ve ibadetlere katılmaya devam ettik. Bu acımızı yok etmedi. Fakat imanımızı güçlü tutacak şeyler yapmanın çok önemli olduğunu biliyorduk (Filipililer 3:16).

 Bu dönemde Michael ile Diana yakınımıza taşındı ve Lauren da İngilizce konuşan cemaatimize geri döndü. Sonraki birkaç yılı beraber geçirmek iyileşmemize yardım etti. Lauren daha sonra Justin’le evlendi ve onun desteği de bizim için çok değerliydi.

 Davey’nin ölümünden kısa bir süre sonra çok zor bir adım attık, fakat bu bize çok yardım etti. Bunu size Kaye anlatsın.

 “Eşim bana Davey’nin öldüğünü söylediğinde sanki karanlık bir çukura düştüm ve uzun bir süre orada kaldım. Öylesine derin bir keder duyuyordum ki normal şeyleri yapmakta bile zorlanıyordum. Sürekli ağlıyordum. Dürüst olmak gerekirse bazen Yehova’ya ve hâlâ hayatta olan herkese kızgınlık duyuyordum. Dengemi tamamen kaybetmiş gibi hissediyordum.

 Dominik Cumhuriyeti’ne gidip ölümünden önce Davey’nin yaşadığı ve Yehova’ya hizmet ettiği yeri görmek istiyordum. Fakat aynı zamanda hâlâ duygusal olarak güçsüzdüm ve bu yolculuğu yapamayacağımı hissediyordum.

 Yakın bir arkadaşım Davey’nin Dominik Cumhuriyeti’ndeki arkadaşlarının da yasta olduğunu ve ailesi olarak bizimle tanışmaya ihtiyaçları olduğunu söyledi. Bunu duymak bana yardım etti ve onun desteği bana uçağa binme gücü verdi.

 Bu yolculuk tam da ailemizin ihtiyacı olan şeydi. Davey’nin ne kadar ruhi düşünüşlü biri olduğunu öğrenmek bizi çok etkiledi. Hizmet ettiği cemaatteki tek ihtiyar, Davey’nin görevleri yerine getirmek konusunda her zaman güvenilir olduğunu söyledi.

 Davey’nin yaşadığı sokakta yürürken insanlar yanımıza geldi ve onun kendileri için yaptığı güzel şeyleri anlattı. Onun nazik biri olduğunu her zaman biliyordum fakat bu yaşadıklarımız oğlumun İsa’yı örnek almak için ne kadar çaba gösterdiğini anlamama yardım etti.

 Ayrıca Davey’nin beraber Kutsal Kitabı incelediği bir adamla tanıştık. Küçücük bir evde yaşıyordu ve hasta olduğu için yatağından çıkamıyordu. Çok yoksul bir adamdı, fakat cemaatteki kardeşler Davey’nin bu adama içten ve saygılı davrandığını söyledi. Onunla çok gurur duydum.

 Bu hayatımın en zor yolculuğuydu. Yine de Davey’yi tanıyan kişilerle kederimizi paylaşmak ve birbirimizi teselli etmek iyileşmemize yardım etti. Bu biraz da olsa yüreğimizdeki ağırlığı hafifletti.”

 8 Ocak 2005 Awake! dergisinde Davey’nin ölümü ve Dominik Cumhuriyeti’ndeki hizmetiyle ilgili bir makale yayımlandı. O zamanlar bu makalenin okuyucuları nasıl etkileyebileceğini hiçbirimiz bilmiyorduk. Örneğin Mayıs 2019’da Nick adında bir birader bizimle iletişime geçti ve bize şunları söyledi:

 “2004 yılının sonlarında üniversitede okuyordum ve ruhi hedeflerim yoktu. Mutlu değildim. Yehova’ya dua ederek gençlik yıllarımı daha iyi bir şekilde kullanmama yardım etmesini istedim. Çok geçmeden Awake! dergisinde Davey’nin tecrübesini okudum. Bu dualarımın cevabıydı.

 Üniversiteyi bıraktım ve öncülüğe başladım. Ayrıca kendime İspanyolca öğrenme ve başka bir ülkeye taşınma hedefi koydum. Bir süre sonra Nikaragua’da hizmet edebildim ve eşimle birlikte Krallık Müjdecileri Kursuna katılabildim. İnsanlar bana öncülüğe başlamaya nasıl karar verdiğimi sorduğunda onlara Davey’nin tecrübesini anlatıyorum.”

 Arjantin, Buenos Aires’te yapılan 2019 Uluslararası İbadete katıldığımızda başka bir sürpriz yaşadık. Kaldığımız otele tayin edilen Abi isimli bir hemşireyle tanıştık. Onun nazik ve sevecen tavrından çok etkilendik. Hemşire, Kaye ve bana Davey’yi anımsattı.

 Odamıza dönünce Abi’ye, Davey hakkında Awake! dergisinde çıkan makalenin linkini gönderdik. Birkaç dakika sonra cevap yazdı. Bizimle konuşmayı çok istiyordu, bu yüzden onunla lobide buluştuk. Abi gözyaşlarıyla Eylül 2011’de öncülüğe başlamak ve daha sonra ücra bir sahada hizmet etmek için onu harekete geçiren şeyin Davey’nin tecrübesi olduğunu anlattı. Şöyle dedi: “Ne zaman görevimde sorunlar yaşasam bu makaleyi tekrar okudum.” Hatta dergiyi yanında getirmişti.

 Böyle tecrübeler dünya çapındaki bir ailenin parçası olduğumuzu gösteriyor. Hiçbir şey Yehova’nın toplumundaki birlikle boy ölçüşemez.

 Davey’nin tecrübesinin bu kadar çok kişiyi harekete geçirmesi Kaye ve bana teselli veriyor. Aslında bu, Yehova’ya hizmet etmek için ellerinden geleni yapan tüm sevgili gençlerimiz için geçerli. Belki de farkında olmadıkları yollarla gayretlerini gören kişileri harekete geçiriyorlar ve tecrübeleriyle başkalarını Yehova’ya ellerinden geldiğince hizmet etmeye yöneltiyorlar.

 Yehova’nın Kendisiyle ilgili söylediği şu sözleri İsa Luka 20:37’de tekrarladı: “İbrahim’in Tanrısı, İshak’ın Tanrısı ve Yakup’un Tanrısı.” Yehova sadece onlar hayattayken değil, ölmüş olsalar da hâlâ onların Tanrısı olduğunu söyledi. Neden böyle dedi? İsa 38. ayette şöyle der: “Hepsi O’nun gözünde yaşamaktadır.”

 Yehova için ölen tüm sadık hizmetçileri hâlâ hayattadır. Bu da bize onları diriltmeye ne kadar kararlı olduğunu gösterir (Eyüp 14:15; Yuhanna 5:28, 29). Yehova’nın, hem Davey hem de ölüm uykusunda olan diğer tüm hizmetçileri hakkında böyle hissettiğinden eminim.

 Davey’yi tekrar görmeyi ne kadar çok istesem de Kaye’in ona kavuştuğunu görmeyi daha da çok istiyorum. Bu kadar derin acı çeken birini daha önce hiç görmedim. Luka 7:15’teki şu sözlerin benim için özel bir anlamı var: “Ölen genç doğrulup oturdu ve konuşmaya başladı. İsa onu annesine verdi.”

 Eylül 2005’te Kaye’e katılarak ben de öncülük yapmaya başladım. Bir öncü olarak eşim, çocuklarımız ve onların eşleriyle birlikte hizmet etmek büyük bir ayrıcalık. Ailece birlik içindeyiz ve birbirimize destek oluyoruz. Hepimiz yeni dünyayla ilgili ümidimize, sevgili Davey’mize kavuşacağımız güne odaklanıyoruz.