Cenaze törenleriyle ilgili görüşümüz ve uygulamalarımız Kutsal Kitaba dayanır. Bunlardan birkaçı şöyle:

•   Sevdiğimiz biri ölünce yas tutmak doğaldır. İsa’nın öğrencileri bir yakınları öldüğünde yas tutmuşlardı (Yuhanna 11:33-35, 38; Elçiler 8:2; 9:39). Bu nedenle cenaze törenlerine sosyal buluşma gözüyle bakmayız (Vaiz 3:1, 4; 7:1-4). Bu törenlerde yaslı kişilere duygudaşlık göstermeye çalışırız (Romalılar 12:15).

•   Ölüler hiçbir şeyin farkında değildir. Etnik ve kültürel geçmişimiz ne olursa olsun, ölülerin bilinçli olduğuna ve yaşayanları etkilediğine dair Kutsal Yazılarda temeli olmayan âdet ve geleneklerden kaçınırız (Vaiz 9:5, 6, 10). Gösterişli cenaze törenleri ve yıldönümü kutlamaları, ölüler için kurban sunma, ölülere danışma veya yardım dileme gibi uygulamalar bunlar arasındadır. Kutsal Kitabın, “Onların arasından çıkın ve ayrılın; kirli olana dokunmaktan vazgeçin” emrine itaat ettiğimiz için bu tarz âdet ve gelenekleri yerine getirmeyiz (2. Korintoslular 6:17).

•   Ölüler için bir ümit var. Kutsal Kitap gelecekte bir dirilmenin olacağını ve ölümün ortadan kalkacağını öğretir (Elçiler 24:15; Vahiy 21:4). Bu ümit, İsa’nın ilk takipçilerini teselli ederek onlara yardım etmişti. Bugün biz de kaybettiğimiz yakınlarımız için üzülsek de, sahip olduğumuz ümit nedeniyle dengeli davranırız (1. Selanikliler 4:13).

•   Kutsal Kitap makul olmayı öğütler (Özdeyişler 11:2). Cenaze törenlerini, sosyal veya ekonomik gücün gösterilebileceği bir fırsat olarak görmeyiz (1. Yuhanna 2:16). Cenaze törenlerinde eğlenme veya başkalarını etkileme amacı gütmeyiz; bu nedenle aşırı pahalı tabutlar kullanmayız ve çok gösterişli kıyafetler giymeyiz.

•   Cenaze törenleriyle ilgili görüşlerimizi başkalarına aşılamaya çalışmayız. Bu konuda şu öğüdü uyguluyoruz: “Öyleyse, her birimiz Tanrı’ya kendi adımıza hesap vereceğiz” (Romalılar 14:12). Ancak, fırsat verildiği zaman inancımızı “yumuşak başlı bir tutumla ve derin saygıyla” açıklamaya çalışıyoruz (1. Petrus 3:15).

 Yer: Aile cenaze töreni yapılmasına karar verirse, onların isteğine göre bir İbadet Salonumuzda, bir evde ya da mezarlıkta tören yapılır.

 Cenaze töreni: Yakınını kaybetmiş kişileri teselli etmek amacıyla Kutsal Kitabın ölüm ve dirilme ümidiyle ilgili sözlerini açıklayan bir konuşma yapılır (Yuhanna 11:25; Romalılar 5:12; 2. Petrus 3:13). Ölen kişinin iyi nitelikleri hatırlanır ve onun imanlı yaşamından öğrenebileceğimiz dersler çıkarılır (2. Samuel 1:17-27).

 Tercihe göre Kutsal Yazılara dayalı bir ilahi söylenir (Koloseliler 3:16). Tören teselli edici bir dua ile sonlandırılır (Filipililer 4:6, 7).

 Ücret veya tahsilat: İbadetlerimizde para toplanmadığı gibi, cenaze törenleri dahil hiçbir dinsel hizmet için ücret talep etmeyiz (Matta 10:8).

 Katılım: İbadet Salonunda düzenlenen cenaze törenlerine Yehova’nın Şahidi olmayan kişiler de katılabilir. Diğer ibadetlerimiz gibi, bu törenler de halka açıktır.

 Her şahit, Kutsal Kitaba göre eğittiği vicdanına dayanarak buna kendisi karar verir (1. Timoteos 1:19). Ancak, Kutsal Kitaba göre uygun olmayan dinsel törenlere katılmayız (2. Korintoslular 6:14-17).