Yehova’nın Şahitleri doğum günlerini kutlamazlar, çünkü biz bu tür kutlamaların Tanrı’yı memnun etmediğine inanıyoruz. Kutsal Kitap doğum günü kutlamasını açıkça yasaklamasa da, bu kutlamaların temel özellikleri üzerinde akıl yürütmemize ve Tanrı’nın bu konuyla ilgili görüşünü anlamamıza yardım eder. Bu özelliklerden dördünü ve bunlarla bağlantılı Kutsal Kitap ilkelerini ele alalım.

1.   Doğum günü kutlamaları putperest kökenlidir. İnanışlarla ilgili bir sözlüğe göre, bu kutlamalar bir kişinin doğum gününde “kötü ruhların ve güçlerin kutlamaya katılanlara saldırma fırsatı bulacağı” ve “dostlarla bir arada olmanın ve iyi dileklerde bulunmanın kutlama yapanı koruyacağı” inancından kaynaklanıyor (Funk & Wagnalls Standard Dictionary of Folklore, Mythology, and Legend). Doğum günleriyle ilgili bir kitap, eski zamanlarda doğum günü kayıtlarının, “gizemli astroloji bilimine” dayanan “yıldız falı kehanetleri için gerekli” olduğunu belirtiyor (The Lore of Birthdays). Bu kitap şunları ekliyor: “Halk inanışına göre, doğum günü mumları dileklerin gerçekleşmesini sağlayan özel, büyülü bir güce sahipti.”

    Ancak Kutsal Kitap büyü yapmayı, kehanette bulunmayı, ruhçuluğu ve buna benzer şeyleri onaylamaz (Tekrar 18:14; Galatyalılar 5:19-21). Aslında Tanrı’nın eski Babil şehrini mahkûm etmesinin bir nedeni o şehirde oturanların kehanetin bir türü olan astrolojiyle uğraşmalarıydı (İşaya 47:11-15). Yehova’nın Şahitleri olarak her geleneğin kökenini araştırmak için aşırı bir çaba içerisine girmeyiz, fakat Kutsal Yazılar böyle anlamlı noktalar gösterdiğinde de bunları görmezden gelmeyiz.

2.   İlk Hıristiyanlar doğum günlerini kutlamadılar. The World Book Encyclopedia, ilk Hıristiyanların “bir kişinin doğumunun kutlanmasını putperest bir âdet olarak gördüklerini” belirtiyor. Kutsal Kitap doğrudan İsa’dan eğitim alan elçilerin ve diğer kişilerin tüm Hıristiyanların izlemesi gereken bir örnek oluşturduğunu gösterir (2. Selanikliler 3:6).

3.   İsa’nın takipçilerinden anmaları istenen tek olay İsa’nın doğumu değil, ölümüdür (Luka 22:17-20). Bu şaşırtıcı gelmemeli çünkü Kutsal Kitap “ölüm günü doğum gününden iyidir” der (Vaiz 7:1). İsa Mesih yeryüzündeki yaşamının sonunda Tanrı’nın önünde iyi bir ada sahip olmuştu; bu onun ölüm gününün doğum gününden daha önemli olduğunu gösterir (İbraniler 1:4).

4.   Kutsal Kitap Tanrı’ya hizmet eden birinin doğum günü kutladığından asla söz etmez. Bu bir yanlışlık değildir, çünkü Kutsal Yazılarda kayıtlı olan iki doğum günü kutlaması da Tanrı’ya hizmet etmeyen kişilerindir. Bununla birlikte her iki kutlamadan da olumsuz bir şekilde bahsedilir (Başlangıç 40:20-22; Markos 6:21-29).

 Tüm iyi anne babalar gibi, Şahitler de çocuklarına sevgilerini yıl boyunca ifade ederler; örneğin çocuklarına hediyeler verirler ve eğlenceli buluşmalar düzenlerler. Onlar, çocuklarına kendiliğinden güzel şeyler veren kusursuz Tanrı’yı örnek almaya çalışırlar (Matta 7:11). Şu sözlerden de görüldüğü gibi, Şahit anne babaların çocukları bir yoksunluk hissetmiyorlar:

•   “Beklemediğin bir zamanda hediye almak çok daha eğlenceli.” (Tammy, 12 yaşında)

•   “Doğum günümde hediye almasam da, anne babam bana başka zamanlarda hediyeler alıyor. Bu hoşuma gidiyor, çünkü benim için sürpriz oluyor.” (Gregory, 11 yaşında)

•   “On dakika, birkaç pasta ve bir şarkı, buna parti mi diyorsunuz? Bizim eve gelip gerçek parti nasıl olur görmelisiniz! (Eric, 6 yaşında)