Yehova’nın Şahitleri şu nedenlerden dolayı savaşlara katılmazlar:

1.   Yaratıcıya itaat ederler. Kutsal Kitap Yaratıcıyı memnun etmek isteyen kişilerin ‘kılıçlarını çekiçle dövüp saban demiri yapacaklarını’ ve ‘artık savaşı öğrenmeyeceklerini’ söyler (İşaya 2:4).

2.   İsa’nın öğüdünü uygularlar. İsa peygamber Petrus isimli öğrencisine şöyle demişti: “Kılıcını yerine koy, çünkü kılıç tutanların hepsi kılıçla yok olacak” (Matta 26:52). İsa bu şekilde takipçilerinin savaşmak için silah kullanmayacaklarını gösterdi.

    İsa’nın takipçileri, siyasi meselelerde kesin bir şekilde tarafsız kalarak onun ‘dünyaya ait olmamakla’ ilgili emrine uyarlar (Yuhanna 17:16). Askeri faaliyetleri protesto etmezler ya da silahlı kuvvetlerde hizmet etmeyi seçen kişilerin tercihine karışmazlar.

3.   İnsanları severler. İsa öğrencilerine ‘birbirlerini sevmelerini’ emretmişti (Yuhanna 13:34, 35). Onlar böylece, bir kardeşin ötekine asla savaş açmadığı uluslararası bir kardeşler topluluğu oluşturacaktı (1. Yuhanna 3:10-12).

4.   İsa’nın birinci yüzyıldaki takipçilerini örnek alırlar. Bir ansiklopedide “İsa’nın ilk takipçilerinin savaşı ve askerlik hizmetini reddettiği” ve bu faaliyetleri “İsa’nın sevgi ilkesi ve düşmanları sevme emriyle bağdaşmayan şeyler olarak gördükleri” belirtiliyor (Encyclopedia of Religion and War). Benzer şekilde Alman ilahiyatçı Peter Meinhold, İsa’nın ilk takipçileri hakkında şunları söyledi: “Hıristiyan olmakla asker olmak birbiriyle bağdaşmayan şeyler olarak görülüyordu.”

 Yehova’nın Şahitleri topluma faydalı olmaya çalışırlar ve yaşadıkları ülkenin güvenliği için bir tehdit oluşturmazlar. Kutsal Kitaptaki şu ayetlerle uyumlu olarak devletin yetkisine saygı duyarız:

•   “Herkes baştaki yetkililere boyun eğsin” (Romalılar 13:1).

•   “Sezar’a ait olanı Sezar’a, fakat Tanrı’ya ait olanı Tanrı’ya ödeyin” (Matta 22:21).

 Bu nedenle bizler kanunlara uyarız, vergilerimizi öderiz ve devletin, toplumun refahı için yaptıklarını destekleriz.