•  Yehova’nın Şahitleri bir bayramı kutlamanın Tanrı’nın gözünde doğru olup olmadığına nasıl karar verir?

•  Yehova’nın Şahitlerinin bazı bayramları kutlamamaları ailelerini sevmedikleri anlamına mı gelir?

•  Yehova’nın Şahitleri başkalarının bayram kutlamasına karşı çıkar mı?

 Yehova’nın Şahitleri bir bayramı kutlayıp kutlamamaya karar vermeden önce Kutsal Kitaba başvurur. Bazı bayram ve kutlamalar Kutsal Kitap ilkeleriyle açıkça çelişir. Yehova’nın Şahitleri böyle kutlamalara katılmaz. Diğer kutlamalar konusunda ise, her Şahit ‘Tanrı’ya ve insanlara karşı rahat bir vicdana sahip olmak için çaba harcayarak’ kendi kararını kendisi verir (Elçiler 24:16).

 Yehova’nın Şahitlerinin bir bayramı kutlayıp kutlamamaya karar verirken kendilerine sorduğu bazı sorular aşağıda sıralanmıştır. a

•   Bu bayram Kutsal Kitaba aykırı bir öğretiye dayanıyor mu?

   Kutsal Kitaptaki ilke: “Yehova diyor ki, ‘Onların arasından çıkın ve ayrılın; kirli olana dokunmaktan vazgeçin’” (2. Korintoslular 6:15-17).

   Yehova’nın Şahitleri ruhen kirli, yani Kutsal Kitabın dediklerine aykırı öğretilerden tamamen ayrı kalmak için aşağıda sıralanan özelliklere sahip kutlamalara katılmazlar.

   Kökeninde başka bir tanrıya inanma ya da tapınma olan bayramlar. İsa Mesih şunu söyledi: “Tanrın Yehova’ya tapınacak ve yalnız O’na ibadet edeceksin” (Matta 4:10). Bu öğüde uygun olarak, Yehova’nın Şahitleri Noel, Paskalya ya da 1 Mayıs b kutlamalarına katılmazlar çünkü bu bayramlar Yehova’dan başka tanrılara sunulan tapınmayla bağlantılıdır. Bunlara ek olarak şu gibi bayramları da kutlamazlar:

  •  Kwanzaa. Bu ismin “Svahili dilinde ‘ilk ürün’ anlamına gelen matunda ya kwanza sözcüklerinden gelmesi bayramın, ilk hasadı kutlamak için eskiden Afrika’da yapılan bayramlarla bağlantılı olduğunu gösterir” (Encyclopedia of Black Studies). Bazıları Kwanzaa’nın dinsel içerikli bir bayram olmadığını düşünse de Afrika’daki dinleri ele alan bir ansiklopedi bu bayramı Afrika’da kutlanan bir hasat bayramına benzetiyor. Bu Afrika bayramında insanlar tanrılara ve atalara hediyeler sunarak teşekkürlerini ifade ederlerdi. Afrika kökenli Amerikalıların kutladığı Kwanzaa bu eski bayrama dayanıyor (Encyclopedia of African Religion).

  •  Yılbaşı. Bir ansiklopedi yılbaşı kutlamalarının nasıl başladığı hakkında şunları anlatıyor: “Roma yöneticisi Jül Sezar, MÖ 46’da 1 Ocak tarihini yılbaşı olarak belirledi. Romalılar bu günü, . . . . tanrı Janus’a adamıştı” (The World Book Encyclopedia).

  •  Nevruz. “Bu bayramın kökeni Zerdüştlük inancına dayanır ve Zerdüşt takvimindeki en kutsal günlerden biridir. . . . . Zerdüşt inancında, Kış Ruhunun soğuk kış aylarında . . . . Gün Ortası Ruhunu yer altına kovduğuna inanılırdı. Nevruz günü öğle vaktinde Gün Ortası Ruhunun geri dönüşü kutlanılırdı” (Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü).

  •  Şeb-i Yelda. İran’daki Sufizm inancıyla ilgili bir kitaba göre, bu kış gündönümü kutlaması ışık tanrısı “Mitra’ya sunulan tapınmayla kesinlikle bağlantılıdır” (Sufism in the Secret History of Persia). Bu bayramın Roma ve Yunan güneş tanrılarına sunulan tapınmayla da bağlantısı olabileceği ileri sürülmüştür. c

  •  Şükran Günü. Kwanzaa gibi bu bayram da, çeşitli tanrıları onurlandıran eski hasat kutlamalarına dayanır. Zaman içinde “Hıristiyan Kilisesi bu eski halk geleneklerini benimsedi” (A Great and Godly Adventure—The Pilgrims and the Myth of the First Thanksgiving).

   Batıl bir inanca ya da şansa inanmaya dayanan bayramlar. Kutsal Kitap ‘Talih tanrısına sofra kuran’ kişilerin ‘Yehova’yı bıraktıklarını’ söyler (İşaya 65:11). Bu nedenle Yehova’nın Şahitleri şu gibi bayramları kutlamaz:

  •  İvan Kupala. Belarus’la ilgili bir kitap bu bayram hakkında şöyle diyor: “Yaygın inanca göre [İvan Kupala sırasında] doğa tüm büyülü güçlerini salıverir ve bir kişi cesur ve şanslıysa bu güçlerin bir kısmını elde edebilir” (The A to Z of Belarus). Başlangıçta bu, yaz gündönümünü kutlamak için düzenlenen pagan bir bayramdı. Bununla birlikte “Hıristiyanlığın kabulünden sonra bu kutlama, Kilisenin kutladığı [Vaftizci Yahya’nın ‘aziz günü’] bayramıyla iç içe geçmiştir” (Encyclopedia of Contemporary Russian Culture).

  •  Ay Yeni Yılı (Çin Yeni Yılı ya da Kore Yeni Yılı). “Yılın özellikle bu döneminde aileler, dostlar ve akrabalar şans getireceğini düşündükleri şeyler yapmaya, tanrılara ve ruhlara saygı göstermeye ve yeni yıl için birbirlerine şans dilemeye öncelik verir” (Mooncakes and Hungry Ghosts—Festivals of China). Benzer şekilde Kore Yeni Yılı kutlaması da “atalara tapınmayı, kötü ruhları kovmak ve yeni yılın uğurlu gelmesi için âdetler yerine getirmeyi ve yeni yılın neler getireceğini saptamak için fala bakmayı içerir” (Encyclopedia of New Year’s Holidays Worldwide).

   Ruhun ölümsüz olduğu görüşüne dayanan bayramlar. Kutsal Kitap ölümden sonra ruhun sonsuza kadar yaşamaya devam ettiğini öğretmez. Ruhun yaşayan varlıklardaki hayat kuvveti olduğunu açıkça gösterir. Ruh, yani hayat kuvveti bedeni terk ettiğinde beden ölür ve geldiği yere, toprağa geri döner (Başlangıç 6:17, 7:15, 22; Mezmur 104:29; Yakup 2:26). Bu nedenle Yehova’nın Şahitleri ölülerden yardım istemek için mezar ve türbeleri ziyaret etmek ya da ölüler yararına dua etmek gibi âdetleri içeren bayramlara katılmazlar. Ayrıca ruhun ölümsüz olduğu inancını destekleyen şu gibi bayramları da kutlamazlar:

  •  Tüm Ruhlar Günü (Ölüler Günü). Bir Katolik ansiklopedisine göre bu, “ölmüş olan tüm inançlı kişileri anmaya” ayrılmış bir gündür. “Araftaki ruhların, dünyada yaşadıkları dönemde kendilerine haksızlık yapmış kişilere o gün bir hayalet, cadı, kurbağa veya başka bir şekilde görünebileceği inancı ortaçağ boyunca çok yaygındı” (New Catholic Encyclopedia).

  •  Qingming Festivali (Ching Ming) ve Aç Hayalet Festivali. Bu iki festival de atalar onuruna düzenlenir. Farklı kültürlerdeki gelenekleri anlatan bir kitaba göre, Ching Ming kutlaması sırasında “ölüler aç, susuz ya da parasız kalmasın diye yiyecek, içecek ve para şeklinde kâğıtlar yakılır.” Bu kitap ayrıca şunu da belirtiyor: “Aç Hayalet ayı boyunca, özellikle de dolunayın olduğu gece, ölülerle yaşayanlar arasında diğer geceler olduğundan daha yakın bir bağ kurulduğuna [inanıldığı için] ölüleri yatıştıracak ve atalara onur verecek şeyler yapmak çok önemlidir” (Celebrating Life Customs Around the World—From Baby Showers to Funerals).

  •  Chuseok. Kore’yle ilgili bir kitap bu bayramın “ölen kişilerin ruhlarına yemek ve şarap sunmayı” içerdiğini söylüyor. Bu, “beden öldükten sonra ruhun var olmaya devam ettiği inancını” yansıtır (The Korean Tradition of Religion, Society, and Ethics).

   Büyücülük ve gizli güçlerle bağlantılı bayramlar. Kutsal Kitap şöyle der: “Aranızda . . . . kehanette bulunan, büyücü, falcı ya da sihirbaz, insanı büyüyle bağlayan, medyum, bilici ya da ölülere danışan bulunmayacak. Çünkü bunları yapan herkes Yehova için iğrençtir” (Tekrar 18:10-12). Yehova’nın Şahitleri astroloji gibi falcılık türlerinden ve gizli güçlere inanmaya dayanan uygulamalardan uzak dururlar. Bu yüzden Cadılar Bayramı’nı ve aşağıda belirtilen şu bayramları kutlamazlar:

  •  Sinhala ve Tamil Yeni Yılı. “Bu kutlamayla bağlantılı gelenekler . . . . astrologların uğurlu olduğunu söylediği zamanlarda belirli etkinlikler yapmayı içerir” (Encyclopedia of Sri Lanka).

  •  Hıdrellez. AnaBritannica adlı ansiklopediye göre “Hıdrellez’de, çeşitli eğlencelerin yanı sıra büyü özellikleri taşıyan bazı uygulamalara da rastlanır. Bunlar ya geleceği keşfetme amacına ya da çeşitli isteklerin gerçekleşmesini sağlamaya yöneliktir.”

   İsa’nın fidyesiyle sona eren Musa Kanunuyla bağlantılı kutlamalar. Kutsal Kitap şöyle der: “Mesih Kanunun sonu oldu” (Romalılar 10:4). İsa’nın takipçileri eski İsrailoğullarına verilmiş olan Musa Kanunundaki ilkelerden hâlâ yararlanırlar. Ancak bu kanundaki bayramları, özellikle de Hıristiyanların zaten geldiğine inandıkları Mesih’e işaret eden, kurban kesme gibi âdetlerin olduğu bayramları kutlamazlar. Kutsal Kitap şöyle der: “Bunlar gelecek şeylerin gölgesidir, gerçek ise Mesih’tedir” (Koloseliler 2:17). Ayrıca bu bayramların bazıları Kutsal Yazılara aykırı âdetler içerir. Yehova’nın Şahitleri bu sebeplerle aşağıda sıralanan bayramları kutlamazlar:

  •  Hanuka. Bu bayram, Yahudilerin Yeruşalim’deki mabedinin yeniden adanmasını anmak için kutlanır. Ancak Kutsal Kitap, İsa’nın ‘insan eliyle yapılmamış, bu âlemden olmayan daha büyük ve kusursuz çadırda [veya mabette]’ başkâhin olarak hizmet ettiğini belirtir (İbraniler 9:11). İsa’nın gerçek takipçileri için bu ruhi mabet Yeruşalim’deki fiziksel mabedin yerini almıştır.

  •  Roş Aşana. Yahudi takvimine göre yılın ilk günüdür. Eski zamanlarda bu bayramda Tanrı’ya özel kurbanlar sunulurdu (Sayılar 29:1-6). Ne var ki, İsa Mesih ‘kurban ve sunuyu sona erdirerek’ bunları Tanrı’nın gözünde geçersiz kıldı (Daniel 9:26, 27).

•   Bu bayram dinler arası işbirliğini destekliyor mu?

   Kutsal Kitaptaki ilke: “İman edenle iman etmeyen arasında ortak ne olabilir? Tanrı’nın mabediyle putlar arasında nasıl bir uyuşma olabilir?” (2. Korintoslular 6:15-17).

   Yehova’nın Şahitleri komşularıyla barış içinde yaşamaya gayret eder ve her bireyin neye inanacağına karar verme hakkına saygı duyarlar. Bununla birlikte dinler arası işbirliğini destekleyen şu gibi kutlamalardan uzak dururlar:

   Dinlerin önemli saydığı kişiler veya olaylar onuruna düzenlenen ve farklı dinlerden insanları beraber ibadet etmeye teşvik eden kutlamalar. Tanrı eski zamanlarda toplumunu farklı inançlara sahip insanların yaşadığı yeni bir memlekete götürürken şöyle demişti: “Onlarla ve tanrılarıyla antlaşma yapmayacaksın. . . . . Onların tanrılarına kulluk etmen senin için bir tuzak olur” (Çıkış 23:32, 33). Bu nedenle Yehova’nın Şahitleri aşağıda sayılanlar gibi bayramlara katılmazlar:

  •  Loy Krathong. Bu Tayland festivalinde “insanlar yapraklardan hazırladıkları kâselere mum ya da tütsüler koyar ve kâseleri suya bırakır. Bunların kötü şansı alıp götüreceği söylenir. Bu festival aslında Buda’nın bıraktığı kutsal ayak izinin anılması için düzenlenir” (Encyclopedia of Buddhism).

  •  Ulusal Tövbe Günü. Papua Yeni Gine’de yayımlanan bir gazetede sözleri alıntılanan bir hükümet yetkilisine göre, bu kutlamaya katılanlar farklı Hıristiyan mezheplerine ait olsalar da “Hıristiyan inancının temel öğretileri konusunda fikir birliğindedir.” Yetkili, bu günün “ülkede Hıristiyan ilkelerinin uygulanışını teşvik ettiğini” söyledi (The National).

  •  Vesak Günü. “Bu, Buda’nın doğumunun, aydınlanmasının ve ölümünün, yani Nirvana’ya ulaşmasının kutlandığı, Budistler için en kutsal gündür” (Holidays, Festivals, and Celebrations of the World Dictionary).

   Dinsel geleneklere dayanan ama Kutsal Kitapta öğretilmeyen kutlamalar. İsa din adamlarına şöyle dedi: “Kendi geleneğiniz uğruna Tanrı’nın sözünü geçersiz kılıyorsunuz.” Ayrıca onların ibadetlerinin de boşuna olduğunu çünkü “öğreti olarak insan emirlerini” öğrettiklerini söyledi (Matta 15:6, 9). Bu uyarıyı dikkate aldıkları için Yehova’nın Şahitlerinin katılmadığı birçok dinsel kutlama vardır.

  •  Epifanya (Üç Kral Bayramı, Timkat ya da Haçın Suya Atılması). Kutlamaya katılanlar ya müneccimlerin İsa’yı ziyaretini ya da İsa’nın vaftizini anarlar. Bu bayram “nehir ve ırmak tanrıları onuruna düzenlenen bazı pagan bahar bayramlarının Hırıstiyanlaştırılmış halidir” (The Christmas Encyclopedia). Bununla bağlantılı bir bayram olan Timkat da Kutsal Kitaba değil “eski geleneklere” dayanıyor (Encyclopedia of Society and Culture in the Ancient World). Birçok ülkede bu bayram kutlaması sırasında denize haç atılır ve çıkartılır.

  •  Meryem’in Göğe Yükselişi Bayramı. Bu bayram İsa’nın annesinin göğe fiziksel bedeniyle yükseldiği inancına dayanır. Farklı inançları ele alan bir ansiklopedi şunu belirtiyor: “İlk Hıristiyanlar böyle bir şeye inanmıyordu, Kutsal Yazılar da bundan söz etmez” (Religion and Society—Encyclopedia of Fundamentalism).

  •  Günahsız Meryem Ana Bayramı. “[Meryem’in] Günahsız Doğumu Kutsal Yazılarda açık şekilde öğretilmez . . . . Bu, Kilisenin bir öğretisidir” (New Catholic Encyclopedia).

  •  Büyük Perhiz. Bu dönem tövbe ve oruçla geçer. New Catholic Encyclopedia’ya göre Büyük Perhiz “dördüncü yüzyılda”, yani Kutsal Kitabın tamamlanışından 200 yılı aşkın süre sonra uygulanmaya başlandı. Büyük Perhiz’in ilk günü hakkında bu ansiklopedi şöyle diyor: “Kül Çarşambası’nda sadık kişilere kül sürülmesi âdeti 1091’deki Benevento Sinodu’ndan beri evrensel hale geldi.”

  •  Meskel. Ortaçağdaki toplum ve kültürle ilgili bir ansiklopedi, bu Etiyopya bayramı hakkında şöyle diyor: “Şenlik ateşleri yakıp etrafında dans ederek (İsa’nın üzerine gerildiği) Gerçek Haçın bulunuşu kutlanır” (Encyclopedia of Society and Culture in the Medieval World). Ancak Yehova’nın Şahitleri tapınmalarında haç kullanmazlar.

•   Bu bayram bir insanı, teşkilatı ya da ulusal bir sembolü yüceltiyor mu?

   Kutsal Kitaptaki ilke: “Yehova diyor ki, ‘İnsanoğluna güvenen, âdemoğlunun gücüne bel bağlayan, yüreği Yehova’dan uzaklaşan lanetli olsun’” (Yeremya 17:5).

   Yehova’nın Şahitleri diğer insanları takdir eder hatta onlar için dua ederler, ancak aşağıda sıralanan türden kutlama ve bayramlara katılmazlar:

   Bir yönetici ya da önde gelen bir kişi onuruna düzenlenen bayramlar. Kutsal Kitap şöyle der: “Kendi yararınız için, nefesi burnunda olan insanı bırakın. Onun ne değeri var?” (İşaya 2:22). Bu nedenle Yehova’nın Şahitleri kral, kraliçe veya yöneticilerin doğum günleri gibi özel günleri kutlamazlar ya da bu kişilerin onuruna yapılan anma törenlerine katılmazlar.

   Ulusal bayrak kutlamaları. Yehova’nın Şahitleri Bayrak Günü kutlamalarına katılmaz. Neden? Çünkü Kutsal Kitap şöyle der: “Kendinizi putlardan koruyun” (1. Yuhanna 5:21). Bazı insanlar bayrağı bir put ya da bir tapınma nesnesi olarak görmez, fakat tarihçi Carlton J. H. Hayes şunları yazdı: “Milliyetçiliğin başlıca iman simgesi ve tapınılan ana nesnesi bayraktır.”

   Bir azizi, dervişi ya da evliyayı yücelten bayram ve kutlamalar. Tanrı’dan korkan bir adam, Elçi Petrus’un önünde eğilince Petrus nasıl tepki gösterdi? Kutsal Kitap şöyle der: “Petrus, ‘Kalk, ben de bir insanım’ diyerek onu kaldırdı” (Elçiler 10:25, 26). Petrus ya da diğer elçiler özel bir saygıyı ve yüceltilmeyi asla kabul etmedi. Dolayısıyla Yehova’nın Şahitleri aziz olarak görülen kişileri onurlandırmak için düzenlenen şu gibi kutlamalara katılmazlar:

  •  Azizler Yortusu. “Tüm azizler onuruna düzenlenen bir kutlamadır. Bu kutlamanın kökeni belli değildir” (New Catholic Encyclopedia).

  •  Guadalupe Bakiresi Günü. Bu bayram “Meksika’nın koruyucu azizi” onuruna düzenlenir ve bazıları bu azizin İsa’nın annesi Meryem olduğuna inanır. Meryem’in 1531 yılında mucizevi şekilde bir köylüye göründüğü söylenir (The Greenwood Encyclopedia of Latino Literature).

  •  İsim Günü. Bir kitap şöyle diyor: “Bir çocuk vaftiz edildiğinde ya da kiliseye kabul edildiğinde ona bir azizin ismi verilir. İsim Günü o azizin anıldığı gün kutlanır.” Aynı kitap şunları ekliyor: “Bu kutlamanın oldukça güçlü bir dinsel yönü vardır” (Celebrating Life Customs Around the World—From Baby Showers to Funerals).

   Siyasi ya da sosyal hareketlerle ilgili kutlamalar. Kutsal Kitap şöyle der: “Yehova’ya sığınmak, insanoğluna güvenmekten iyidir” (Mezmur 118:8, 9). Yehova’nın Şahitleri dünyadaki sorunların çözümü konusunda Tanrı yerine insanlara güvendikleri izlenimini vermek istemezler. Bu yüzden siyasi ve sosyal hareketleri destekleyen Gençlik Günü ya da Kadınlar Günü kutlamalarında yer almazlar. Aynı nedenle köleliğin sona ermesinin anıldığı Özgürlük Günü ya da benzeri kutlamalara katılmazlar. Onlar ırkçılık ve eşitsizlik gibi sorunları Tanrı’nın Krallığının çözmesini beklerler (Romalılar 2:11; 8:21).

•   Bu bayram bir ulusu ya da etnik grubu diğerlerinden daha üstün tutuyor mu?

   Kutsal Kitaptaki ilke: “Tanrı taraf tutmuyor, her millette Kendisinden korkan ve doğruluktan ayrılmayan kişi O’nun gözünde makbuldür” (Elçiler 10:34, 35).

   Yehova’nın Şahitleri anavatanlarını sevse de, ulusları ya da etnik grupları aşağıda sıralanan şekilde yücelten kutlamalardan uzak dururlar:

   Silahlı kuvvetler onuruna düzenlenen kutlamalar. İsa takipçilerine, savaşı desteklemek yerine şunu yapmalarını söyledi: “Siz düşmanlarınızı sevin ve size zulmedenler için dua edin” (Matta 5:44). Bu nedenle Yehova’nın Şahitleri savaşlarda ölen ya da yaralananları yücelten şu gibi bayram ve kutlamalara katılmazlar:

  •  Anzak Günü. Anzak kelimesinin açılımı Avustralya ve Yeni Zelanda Kolordusu anlamına gelen Australia and New Zealand Army Corps’tur. Bir sözlüğe göre, “Zamanla Anzak Günü savaşta ölenleri anma gününe dönüştü” (Historical Dictionary of Australia).

  •  Gaziler Günü (Anma Günü, Pazar Anması ya da Gelincik Günü). Bu bayramlar “ülkeleri için savaşan şehit ve gazilerin” onuruna düzenlenir (Encyclopædia Britannica).

   Bir ulusun tarihi ya da bağımsızlığıyla ilgili kutlamalar. İsa kendi takipçileriyle ilgili şöyle dedi: “Ben dünyaya ait olmadığım gibi, onlar da dünyaya ait değildir” (Yuhanna 17:16). Yehova’nın Şahitleri ulusların tarihi hakkında bilgi almaktan hoşlansa da ulusların bağımsızlığını ilan ettiği ya da herhangi bir zafer kazandığı günleri ve şunlara benzer tarihsel olayları bayram olarak kutlamazlar:

  •  Avustralya Günü. Bir ansiklopediye göre bu bayram “1788’de İngiliz askerlerinin Avustralya topraklarına kendi bayraklarını dikerek orayı yeni sömürgeleri ilan ettiği günü” anmak için kutlanır (Worldmark Encyclopedia of Cultures and Daily Life).

  •  Guy Fawkes Günü. “Bu, Guy Fawkes ve diğer Katolik yandaşlarının 1605 yılında Kral I. James ve İngiltere Parlamentosunu havaya uçurmak için yaptıkları başarısız komplonun anısına düzenlenen ulusal bir kutlamadır” (A Dictionary of English Folklore).

  •  Bağımsızlık Günü. Birçok ülkede bu bayram milli bağımsızlığın elde edildiği günü anmak için her yıl kutlanır.

•   Bu bayram kutlanırken genellikle dizginsiz ya da ahlaksız davranışlar sergileniyor mu?

   Kutsal Kitaptaki ilke: “Siz milletlerin yolundan gitmek üzere geçmişte yeterince zaman harcadınız; o zamanlar, edepsiz davranışların, ihtirasların, ölçüsüzce içilen şarabın, çılgın eğlencelerin, içki âlemlerinin, iğrenç putperestliklerin peşindeydiniz” (1. Petrus 4:3).

   Bu ilkeye uygun olarak Yehova’nın Şahitleri, aşırı içki ve çılgın eğlencelerin yer aldığı kutlamalardan uzak durur. Şahitler dostlarıyla bir araya gelmekten hoşlanırlar. Alkollü içki içmeyi tercih ederlerse bunu ölçülü şekilde yaparlar. Onlar Kutsal Kitaptaki şu öğüdü yerine getirmek için ellerinden geleni yapar: “İster yiyip içerken, ister başka bir şey yaparken olsun, her şeyi Tanrı’yı yüceltmek için yapın” (1. Korintoslular 10:31).

   Bu nedenle Yehova’nın Şahitleri Kutsal Kitabın mahkûm ettiği ahlaksız davranışları destekleyen karnaval ve festivallere katılmazlar. Bu kutlamalar arasında Yahudi bayramı Purim de bulunur. Purim uzun süre Yahudilerin MÖ 5. yüzyıldaki kurtuluşlarının anısına kutlandı. Fakat Yahudilik hakkında bir kitaba göre artık Purim’in “Mardi Gras ya da Karnaval’ın Yahudi uyarlaması haline geldiği söylenebilir.” Eğlenceye katılan birçok kişi için bu, “çeşitli kostümlerin giyildiği (erkeklerin çoğunlukla kadın giysisi giydiği) ve çılgın davranışların, aşırı içkinin ve bolca gürültünün yer aldığı bir kutlamadır” (Essential Judaism).

 Hayır. Kutsal Kitap insanlara, inançları ne olursa olsun tüm aile üyelerini sevip saymayı öğretir (1. Petrus 3:1, 2, 7). Kuşkusuz, biri Yehova’nın Şahidi olup bazı bayramlara katılmayı bıraktığında akrabaları üzülebilir, incinebilir hatta ihanete uğramış hissedebilir. Bu nedenle çoğu Yehova’nın Şahidi akrabalarına sevgilerini göstermek için ilk adımı atar, onlara kararlarının nedenini nazik bir şekilde açıklar ve başka fırsatlarda akrabalarını ziyaret ederler.

 Hayır. Yehova’nın Şahitleri her bireyin kendi kararını vermesi gerektiğine inanır (Yeşu 24:15). Onlar dinsel inancı ne olursa olsun ‘her tür insanı sayar’ (1. Petrus 2:17).