Almanya’da yaşayan İrma neredeyse 90 yaşında. Geçirdiği iki ciddi kazanın ve birkaç ameliyatın ardından iyi haberi artık eskisi gibi evden eve giderek duyuramıyor. Bu nedenle akrabalarıyla ve tanıdıklarıyla inancı hakkında konuşabilmek için onlara mektuplar yazıyor. İrma’nın başkalarını teşvik etmek ya da onlara başsağlığı dilemek için yazdığı mektuplar o kadar beğeniliyor ki insanlar bir sonraki mektubu ne zaman alacaklarını sormak için İrma’yı sık sık arıyor. Ayrıca birçokları teşekkür mektupları göndererek tekrar mektup beklediklerini söylüyor. İrma şöyle diyor: “Tüm bunlar beni mutlu ediyor ve ruhen güçlü kalmama yardım ediyor.”

 İrma bakımevlerinde kalan kişilere de mektuplar gönderiyor. O şunları anlatıyor: “Yaşlı bir kadın telefon edip kocasının ölümünün ardından mektubumun onu çok teselli ettiğini söyledi. Mektubu Kutsal Kitabının arasında saklıyormuş ve bazı akşamlar tekrar onu okuyormuş. Yakın zamanda kocasını kaybeden başka bir kadın, mektubumun ona papazın vaazından daha iyi geldiğini söyledi. Yanıtlanmayı bekleyen pek çok sorusu olduğunu söyledi ve beni ziyaret edip edemeyeceğini sordu.”

 Şahit olmayan bir tanıdığı uzak bir yere taşındıktan sonra İrma’dan ona mektup yazmasını istedi. İrma şöyle anlatıyor: “Bu kadın bütün mektuplarımı saklamış. O öldükten sonra kızı telefon etti. Annesine yazdığım tüm mektupları okumuş. Kutsal Kitaptaki bilgileri mektuplar yazarak onunla da paylaşmamı rica etti.”

 İrma hizmetinden çok zevk alıyor. O şöyle diyor: “Yehova’ya O’na hizmet edeyim diye bana güç vermeye devam etmesi için yalvarıyorum. Artık evden eve gidemesem de elimden geleni yapıyorum.”