Uganda’nın Gomba bölgesinde doğdum. Orada çoğu insan çok fakirdi. Kasabamızda elektrik yoktu, bu nedenle akşamları gaz lambası kullanırdık.

 Anne babam Ruanda’dan Uganda’ya taşınmıştı. Onlar çiftçiydi. Kahve ve muz yetiştiriyorlardı. Ayrıca muzdan waragi olarak bilinen popüler bir içki yapıyorlardı. Tavuk, keçi, domuz ve inek de yetiştiriyorlardı. Kültürüm ve yetişme tarzım nedeniyle, kadınların kocalarına kayıtsız şartsız itaat etmeleri ve asla düşüncelerini ifade etmemeleri gerektiğini düşünüyordum.

 23 yaşındayken Ruanda’ya taşındım. Orada yaşıtlarımla birlikte gece kulüplerine giderdim. Hatta bir tanesinin müdavimi olmuştum, öyle ki kulübün müdürü bana ücretsiz giriş kartı verdi. Ayrıca dövüş ve sansürsüz şiddet sahneleri içeren filmler izlemekten çok keyif alırdım. Arkadaş çevrem ve eğlence seçimlerim nedeniyle şiddeti seven, ahlaksız bir yaşam süren ve sürekli içen biri haline gelmiştim.

 2000 yılında Skolastique Kabagwira adındaki genç bir kadınla yaşamaya başladım ve üç çocuğumuz oldu. Eve geldiğimde beni karşılarken ya da bir istekte bulunurken önümde diz çökmesini beklerdim, çünkü hep böyle görmüştüm. Ayrıca ailemizin sahip olduğu her şeyin sadece bana ait olduğunu ve onları istediğim gibi kullanabileceğimi düşünürdüm. Akşamları dışarı çıkar, gece üç gibi genelde sarhoş şekilde eve dönerdim. Eğer Skolastique kapıyı geç açarsa onu döverdim.

 O dönem özel bir güvenlik şirketinde şef olarak çalışıyordum ve iyi para kazanıyordum. Skolastique onunla birlikte Pentekostal kiliseye gitmem için beni ikna etmeye çalışıyordu; şüphesiz bunun beni değiştireceğini düşünüyordu. Ama ben istemiyordum. Hatta başka bir kadınla görüşmeye başlamıştım. Zalim davranışlarım ve ahlaksız yaşam tarzım nedeniyle Skolastique üç çocuğumuzu da alıp anne babasının yanına taşındı.

 Yaşı ilerlemiş bir dostumuz benimle yaşam tarzım hakkında konuştu. Beni Skolastique’le barışmaya teşvik etti. “Senin bu tatlı çocukların babalarından ayrı olmayı hak etmiyorlar” dedi. Bunun üzerine 2005 yılında içki içmeyi bıraktım. Görüştüğüm diğer kadından ayrıldım ve Skolastique’e geri döndüm. 2006 yılında evlendik. Ancak hâlâ ona hem fiziksel hem de sözlü şiddet uyguluyordum.

 2008 yılında Joël isimli bir Yehova’nın Şahidi kapımıza geldi. Anlattıklarını dinledim. Birkaç ay boyunca o ve Bonaventure adındaki başka bir Şahit beni düzenli olarak ziyaret etti. Kutsal Kitap hakkında hararetle sohbet ederdik. Birçok soru soruyordum, özellikle de Vahiy kitabı hakkında. Aslında amacım Şahitlerin yanıldığını kanıtlamaktı. Örneğin onlara şöyle sordum: “Vahiy 7:9’da bahsedilen ‘büyük kalabalık’ Tanrı’nın tahtının ve Kuzunun, yani İsa Mesih’in önünde duruyorsa, onların yeryüzünde yaşayacağını nasıl iddia ediyorsunuz?” Joël sorularımı sabırla cevapladı. Örneğin bana İşaya 66:1 ayetinde Tanrı’nın, yeryüzü için “ayaklarıma basamak” dediğini gösterdi. Yani bu ayete göre büyük kalabalık gerçekten de yeryüzünde, Tanrı’nın tahtının önünde durmuş oluyordu. Ayrıca Mezmur 37:29 ayetinin, doğruların yeryüzünde sonsuza dek yaşayacağını söylediğini gördüm.

 En sonunda Kutsal Kitabı incelemeyi kabul ettim. Benimle ve Skolastique’le Bonaventure inceleme yaptı. Kutsal Kitabı inceledikçe hayatımda değişiklikler yapma isteği duymaya başladım. Karıma saygılı şekilde davranmayı öğrendim. Artık eve geldiğimde beni karşılarken ya da bir istekte bulunurken önümde diz çökmesini istemiyordum. Ayrıca ailemizin sahip olduğu her şeyin sadece bana ait olduğunu söylemeyi bıraktım. Şiddet içerikli filmleri izlemeyi de bıraktım. Bu değişiklikleri yapmak kolay değildi; büyük bir özdenetim ve alçakgönüllülük göstermem gerekti.

 Birkaç yıl önce en büyük oğlum Christian’ı Uganda’daki akrabalarımızın yanına göndermiştim. Ancak Tekrar 6:4-7 ayetlerini okuyunca karımın ve benim, çocuklarımızı yetiştirmek konusunda Tanrı’nın önünde sorumlu olduğumuzu ve onlara Kutsal Kitaptaki ilkeleri öğretmemiz gerektiğini anladım. Oğlumuz geri döndüğünde hem o hem de biz o kadar mutlu olduk ki anlatamam!

 Yehova’nın merhametli bir Tanrı olduğunu öğrendim ve geçmişte davranışlarım ve tutumum kötü olsa da beni affettiğini anladım. Skolastique’in de benim gibi Kutsal Kitabı incelemesi beni çok sevindirdi. Hayatımızı Yehova’ya adadık ve 4 Aralık 2010’da Yehova’nın Şahidi olduk. Şimdi birbirimize güveniyoruz ve ailemizde Kutsal Kitap ilkelerini uygulamaktan çok yarar görüyoruz. Artık işten sonra doğruca eve gittiğim için eşim çok mutlu. Onun onurunu gözetiyorum ve ona saygılı şekilde davranıyorum. Alkolden tamamen uzak durmak konusunda kişisel bir karar aldım. Artık acımasız bir adam değilim. Eşim tüm bunlar nedeniyle çok mutlu. 2015 yılında cemaatteki kardeşlere rehberlik edebilmek için gözetmen olarak hizmet etmeye başladım. Beş çocuğumuzdan üçü Yehova’nın Şahidi oldu.

 Yehova’nın Şahitleriyle Kutsal Kitabı incelemeye başladığımda bana anlattıkları her şeye körü körüne inanmadım. Ancak sorularımı cevaplamak için Kutsal Kitabı kullandıklarını görmek beni çok etkiledi. Skolastique’le birlikte gerçek Tanrı’ya hizmet ettiğini söyleyen kişilerin O’nun standartlarına, taviz vermeden uymaları gerektiğini öğrendik ve zamanla bunu çok takdir etmeye başladık. Yehova beni Kendisine çektiği için ve toplumuna dahil ettiği için çok mutluyum. Hayatıma dönüp bakınca şunu kesinlikle anlıyorum ki, bir kişi gerçekten istiyorsa, Tanrı’nın yardımıyla O’nu memnun edebilecek bir yaşam sürmek için hayatında gerekli değişiklikleri yapabilir.