Ailece Büyük Okyanus’un güneybatısında bulunan bir ülke olan Tonga’danız. Burası yaklaşık 170 adadan oluşuyor. Tonga’da basit bir hayat sürüyorduk. Elektriğimiz ya da motorlu bir aracımız yoktu. Fakat evimizde su vardı ve birkaç tavuk besliyorduk. Muz, yam, gölevez ve manyok yetiştirdiğimiz bir tarlamız vardı. Okul tatillerinde iki erkek kardeşimle birlikte babama tarlada yardım ederdik. Babam bu ürünleri satarak ve başka ufak tefek işler yaparak güçlükle ailemizin geçimini sağlıyordu. Diğer birçok adalı gibi ailem de Kutsal Kitaba büyük saygı duyardı. Düzenli olarak kiliseye giderdik. Yine de bize göre iyi bir hayata kavuşmanın tek yolu, daha zengin bir ülkeye göç etmekti.

 16 yaşındayken dayımın yardımıyla ailece Kaliforniya’ya (ABD) taşındık. Bu yeni kültüre alışmak bizim için çok zor oldu. Ekonomik durumumuz düzelmişti, ama şiddet ve uyuşturucunun yaygın olduğu yoksul bir bölgede yaşıyorduk. Geceleri sık sık silah sesleri duyardık. Komşularımızın çoğu çetelerden korkardı. Birçok kişi kendini korumak ya da anlaşmazlıkları çözmek için silah taşırdı. Hâlâ göğsümde böyle bir olaydan kalma bir mermi var.

 Lisedeyken diğer gençlere ayak uydurmak istedim. Yavaş yavaş çılgın partiler, aşırı içki, şiddet ve uyuşturucuyla dolu bir hayata battım. Zamanla kokain bağımlısı oldum. Uyuşturucu satın almak için hırsızlık yapmaya başladım. Ailece kiliseye giden kişiler olsak da, kilisede arkadaş baskısına direnmeme yardım edecek hiçbir şey öğrenmedim. Saldırgan davranışlarım yüzünden defalarca tutuklandım. Hayatım kontrolden çıkmıştı! Sonunda kendimi hapiste buldum.

 1997’de bir gün cezaevindeki başka bir mahkûm, elimde bir Kutsal Kitap olduğunu gördü. Tongalılar için çok kutsal olan Noel zamanıydı. Bu mahkûm bana Mesih’in doğumu hakkında Kutsal Kitabın neler söylediğini bilip bilmediğimi sordu. Bu konuda hiçbir şey bilmiyordum. Bana Kutsal Kitaptan İsa’nın doğumunu anlatan kaydı gösterdi. Bu sade kayıtta Noel’le ilgili birçok âdetten hiç bahsedilmediğini gördüm (Matta 2:1-12; Luka 2:5-14). Hayretler içinde kaldım ve Kutsal Kitabın başka konularda ne söylediğini merak ettim. Bu adam cezaevinde Yehova’nın Şahitlerinin düzenlediği haftalık ibadetlere katılıyordu, ben de onunla gitmeye karar verdim. İbadette Vahiy kitabı hakkında konuşuyorlardı. Anlatılanlardan pek bir şey anlamasam da, öğrettikleri her şeyin Kutsal Kitaba dayandığını fark ettim.

 Şahitler bana Kutsal Kitabı birlikte incelemeyi teklif ettiğinde seve seve kabul ettim. İlk kez o zaman Kutsal Kitabın gelecekle ilgili vaadini, yani yeryüzünde bir cennet olacağını öğrendim (İşaya 35:5-8). Anladım ki Tanrı’yı memnun etmek istiyorsam hayatımda büyük değişiklikler yapmalıydım. Kötü alışkanlıklarımı sürdürürsem Yehova Tanrı beni vaat ettiği cennete kabul etmeyecekti (1. Korintoslular 6:9, 10). Dolayısıyla öfkemi kontrol etmeye, sigarayı bırakmaya, bir daha asla aşırı içmemeye ve uyuşturucu kullanmamaya karar verdim.

 1999’da cezam sona ermeden önce yetkililer beni başka bir cezaevine nakletti. Bir yıldan uzun süre Şahitlerle iletişim kuramadım. Fakat hayatımda değişiklikler yapmaya kararlıydım. 2000 yılında ABD’de kalma iznim iptal edildi ve sınır dışı edilerek Tonga’ya gönderildim.

 Tonga’ya döndüğümde hemen Yehova’nın Şahitlerini aradım ve Kutsal Kitabı incelemeye devam ettim. Öğrendiğim şeyleri çok seviyordum. Adadaki Şahitler, tıpkı ABD’deki Şahitler gibi öğrettikleri her şeyi Kutsal Kitaba dayandırıyordu. Bu beni çok etkiledi.

 Babam tanınan biriydi, çünkü kilisede çok önemli bir konumdaydı. Dolayısıyla Yehova’nın Şahitleriyle görüşmem ilk başta ailemi çok şaşırttı ve rahatsız etti. Fakat sonra Kutsal Kitaptaki ilkeler sayesinde hayatımın düzeldiğini görünce mutlu oldular.

 Benim için en zor değişikliklerden biri, kültürümde çok yaygın olan ve yanlış amaçla kullanılan bir içecekle ilgiliydi. Tongalı erkeklerin birçoğu her hafta saatlerce kava içer. Kava, biber bitkisinin köklerinden yapılan ve yatıştırıcı etkisi olan bir içecektir. Ülkeme dönünce neredeyse her gece bir kava kulübüne gidip kendimden geçene kadar kava içer oldum. Bu duruma düşmemin bir nedeni, Kutsal Kitap standartlarına saygı duymayan kişilerle arkadaşlık etmemdi. Sonunda alışkanlıklarımın Tanrı’yı üzdüğünü fark ettim. Tanrı’nın bereketine ve onayına sahip olmak için hayatımda değişiklikler yaptım.

 Yehova’nın Şahitlerinin bütün ibadetlerine katılmaya başladım. Tanrı’yı memnun etmeye çalışan kişilerle arkadaşlık etmek ayartıcı durumlara direnmeme yardım etti. 2002’de vaftiz edildim ve bir Yehova’nın Şahidi oldum.

 Kutsal Kitap şöyle der: “Yehova . . . . hiç kimsenin yok olmasını istemediğinden ve herkesin tövbe etmesini istediğinden, sizin için sabrediyor” (2. Petrus 3:9). Tanrı’nın gösterdiği sabırdan ben de çok yarar gördüm. Yehova bu yozlaşmış ortama şüphesiz çok önce son verebilirdi, fakat benim gibi insanların O’nunla dost olabilmesi için bu ortamın sürmesine izin veriyor. Yehova başkalarının da benim gibi değişmesine yardım etmek için beni kullanabilir, bunu düşünmek bana mutluluk veriyor.

 Kontrolden çıkmış hayatım Yehova’nın yardımıyla düzene girdi. Artık uyuşturucu satın almak için hırsızlık yapmıyorum. Bunun yerine, insanların Yehova’nın dostu olmasına yardım etmeye çalışıyorum. Yehova’nın Şahitleriyle görüşmeye başladıktan sonra Tea’yla tanıştım ve evlendik. Değerli karım ve küçük oğlumla çok mutlu bir ailem var. Kutsal Kitabın verdiği, barış dolu cennet yeryüzünde sonsuz yaşam ümidini birlikte başkalarına anlatıyoruz.