“Yehova için bu kadar çok şey yapabileceğimi hiç düşünmemiştim.” İngiltere’den ihtiyacın büyük olduğu bir ülke olan Arnavutluk’a taşınan Gwen duygularını bu sözlerle ifade ediyor. a

 Gwen ‘milletlerin değerli şeylerini’ bir araya getirmek için Arnavutluk’a taşınan birçok Yehova’nın Şahidinden biri (Haggay 2:7). İyi haberi duyuran bu müjdecileri harekete geçiren şey neydi? Taşınabilmek için hayatlarında hangi değişiklikleri yaptılar? Zorluklara rağmen devam etmelerini sağlayan ne gibi güzel şeyler yaşadılar?

 Arnavutluk’a yardım etmek için gelen tüm müjdecileri harekete geçiren şey aynı: Yehova’ya duydukları sevgi ve başkalarının O’nu tanımasına yardım etme isteği.

 Onlar taşınmadan önce hizmetlerini artırmak için bazı adımlar attılar ve bu, yabancı bir ülkede hizmet etmenin zorluklarıyla başa çıkmalarına yardım etti. Gwen şöyle diyor: “İlk önce yaşadığım yerde Arnavutça konuşan bir gruba katıldım. Daha sonra Arnavutluk’ta yapılan bir bölge ibadetine katıldım. Ardından dili daha iyi öğrenmek için bir süreliğine oraya tekrar gittim.”

 Manuela 23 yaşındayken küçük bir gruba destek olmak için memleketi olan İtalya’nın farklı bir bölgesine taşındı. O şunları söylüyor: “Orada dört yıl hizmet ettim. Daha sonra Arnavutluk’ta çok ihtiyaç olduğunu öğrendim. Bu yüzden orada birkaç ay öncülük yapmak için ayarlama yaptım.”

 Federica henüz yedi yaşındayken bir bölge ibadetinde Arnavutluk’la ilgili verilen bir raporu dinledi. O şöyle diyor: “Raporu sunan birader Arnavutluk’ta müjdecilerin birçok kişiyle Kutsal Kitabı incelemeye başladığını ve ilgi gösterenlerin ibadetlere geldiğini söyledi. Aileme Arnavutluk’a gitmek istediğimi söylemeye başladım. Bu isteğim onları şaşırttı, fakat babam ‘Bu konuda dua et, eğer bu Yehova’nın isteğiyle uyumluysa O seni dinleyecektir’ dedi. Birkaç ay sonra ailece Arnavutluk’ta hizmet etmek için davet edildik.” Aradan uzun yıllar geçti ve şimdi Federica, eşi Orges’le Arnavutluk’ta tamgün hizmet ediyor.

 Gianpiero emekli olduktan sonra eşi Gloria’yla birlikte Arnavutluk’a taşındı. O şöyle diyor: “Oğullarımızı İtalya’da büyüttük. Onların üçü ihtiyacın olduğu yabancı bir ülkeye taşındı. Gözcü Kulesi’ndeki ‘Makedonya’ya Geçebilir misiniz?’ makalesi bizi çok etkiledi. Oturup Arnavutluk’ta hizmet etmek için emekli maaşımla nasıl geçinebileceğimizi düşündük.”

 İhtiyacın büyük olduğu yerlere taşınmak isteyen kardeşler, önceden dikkatlice plan yapmalı ve buna göre harekete geçmeli (Luka 14:28). Ayrıca onlar nasıl geçineceklerini de düşünmeli. Daha önce sözü edilen Gwen, İngiltere’deyken para biriktirmek için önce kız kardeşinin yanına taşındı. İngiltere’den gelen Sophia ve Christopher da şöyle anlatıyor: “Arabamızı ve bazı mobilyalarımızı sattık. Arnavutluk’ta en az 1 yıl kalabilmeyi umuyorduk.” Onlar planladıklarından çok daha uzun bir süre kalabildikleri için çok mutlu.

 Bazı müjdeciler birkaç ay Arnavutluk’ta kaldıktan sonra çalışmak ve para biriktirmek için kendi ülkelerine geri dönüyor ve ardından tekrar Arnavutluk’a gidiyor. Eliseo ve Miriam da böyle yaptı. Eliseo şöyle anlatıyor: “Miriam İtalya’da çok turistik bir yöreden geliyor, dolayısıyla orada kısa dönemlik iş bulmak çok kolay. O bölgede yazın üç ay çalışıyorduk ve biriktirdiğimiz parayla kalan dokuz ay Arnavutluk’ta geçinebiliyorduk. Bunu 5 yıl boyunca yaptık.”

 İhtiyacın büyük olduğu bir yere taşındıktan sonra kardeşler yeni koşullara uyum sağlamalı. Yerel Şahitlerin tavsiyeleri ve güzel örnekleri, onların zorlukların üstesinden gelmelerine yardımcı oluyor. Daha önce sözü edilen Sophia şöyle diyor: “Kışın Arnavutluk’ta evler, geldiğim yerdeki evlerden çok daha soğuk oluyor. Buradaki hemşirelerin nasıl giyindiğine bakarak farklı giyinmeyi öğrendim.” Grzegorz ve eşi Sona duyuru faaliyetine yardım etmek için Polonya’dan Kosova’da çok güzel bir kasaba olan Prizren’e gittiler. b Grzegorz şöyle diyor: “Buradaki müjdeciler çok alçakgönüllü, kibar ve sabırlı. Dili ve başka birçok şeyi öğrenmemize yardımcı oluyorlar. Örneğin bize hangi dükkânların fiyatlarının daha uygun olduğunu ve yerel pazarlardan nasıl alışveriş yapılacağını gösterdiler.”

 Başka bir ülkeye taşınanlar, yerel Şahitlerle dost olmaktan ve onların geçmişte yaşadıklarını öğrenmekten yarar görüyor. Sona şöyle anlatıyor: “Yehova’nın sevgisinin ne kadar güçlü olduğunu gördüm. Kardeşlerin Yehova’yı tanıdıklarında inançlarını ve hayatlarını nasıl tamamen değiştirdiğini görmek imanımı çok güçlendiriyor. Cemaatte bize ihtiyaç olduğunu hissediyoruz ve cemaatteki yerimizi görüyoruz. Beraber hizmet ettiğimiz kardeşlerimiz dostlarımız oldu” (Markos 10:29, 30). Gloria şöyle diyor: “Şahitlere karşı olanların şiddetli muhalefetine dayanan birçok hemşire tanıyorum. Onların Yehova’ya sevgilerini görmek beni gerçekten çok etkiliyor.”

 İhtiyacın büyük olduğu yerlere taşınan kardeşler, belki de geldikleri yerde öğrenemeyecekleri değerli dersleri öğrenme fırsatına da sahip. Örneğin, Yehova için daha fazlasını yapmak üzere rahat ettikleri koşulları bırakmanın sevinç getirdiğini görüyorlar. Stefano bunu şöyle dile getiriyor: “Ülkemde çoğunlukla diyafondan, kısa sunuşlar yaparak iyi haberi duyurdum. Ancak Arnavutlar uzun uzun konuşmayı seviyorlar, özellikle de kahve içerken. Çok utangaç olduğum için başta çekiniyor ve ne diyeceğimi bilemiyordum. Ancak zamanla insanlarla ilgilenmeyi öğrendim ve şimdi onlarla sohbet etmekten keyif alıyorum. Artık yaptığım duyuru işi bana çok daha fazla doyum veriyor.”

 Leah, kocası William’la Amerika Birleşik Devletleri’nden Arnavutluk’a taşındı. Şunları söylüyor: “Buradaki hizmetimiz sayesinde daha açık fikirli olduk ve ufkumuz genişledi. Konukseverlik, saygı ve dostluklar hakkında çok şey öğrendik. İyi haberi duyurmanın, Kutsal Yazılardan akıl yürütmenin ve kendimizi ifade etmenin yeni yollarını öğrendik.” William şöyle diyor: “Arnavutluk’u ziyaret eden çoğu insan muhteşem kumsallara hayran kalıyor. Ben şahsen engebeli Arnavut Alpleri’nde yürüyüş yapmayı seviyorum. Ama burayı sevmemin gerçek nedeni buradaki insanlar! Bölgemizdeki birçok köy, düzenlenen özel faaliyetler sırasında hakikat hakkında yalnızca birkaç şey duymuştu. O köylere gittiğimizde bazen bütün bir günü birkaç aileyle konuşarak geçiriyoruz.”

 İhtiyacın büyük olduğu yerlere taşınan kardeşler için en büyük sevinç, insanların iyi habere olumlu karşılık verdiğini görmek (1. Selanikliler 2:19, 20). Arnavutluk’a taşınan genç ve bekâr bir hemşire olan Laura bu konuda şunları anlatıyor: “Fier’de bir süre hizmet ettim. Sadece iki buçuk yılda 120 yeni müjdeci ilan edildi. Bu müjdecilerin 16’sıyla birlikte inceleme yaptım.” Sandra hemşire de şunları söylüyor: “Pazarda çalışan bir kadına şahitlik ettim. Bu kadın bir Yehova’nın Şahidi oldu ve köyüne geri döndü. Onunla en son konuştuğumuzda 15 kişiyle Kutsal Kitabı incelemeye başlamıştı.”

 Yıllar önce ihtiyacın büyük olduğu Arnavutluk’a taşınan bazı kardeşler hâlâ oradalar ve hizmetlerinden çok keyif alıyorlar. Bazen ilk tohumu ekmelerinden uzun zaman sonra hizmetleri meyve veriyor, bunu görmek onları çok etkiliyor (Vaiz 11:6). Daha önce sözü edilen Christopher şunları söylüyor: “Arnavutluk’a ilk taşındığımda Kutsal Kitabı incelediğim biriyle karşılaştım. Kutsal Kitap hakkında yaptığımız ilk sohbetleri ayrıntılı bir şekilde hatırladığını gördüğümde çok etkilendim. Şimdi hem o hem de karısı Yehova’nın Şahidi.” Daha önce sözü edilen Federica şöyle diyor: “Bir cemaatte bir hemşire yanıma geldi ve onu hatırlayıp hatırlamadığımı sordu. Ona 9 yıl önce şahitlikte bulunduğumu söyledi. Ben başka bir şehre taşındıktan bir süre sonra o Kutsal Kitabı incelemeye başlamış ve vaftize kadar ilerlemiş. Arnavutluk’taki ilk yıllarımızın sonuç vermediğini düşünürdüm. Ama yanlış düşünmüşüm!”

 Arnavutluk veya Kosova’ya taşınan kardeşler, çabalarını ödüllendirdiği ve onlara doyum veren bir hayat sağladığı için Yehova’ya minnettar. Arnavutluk’ta uzun yıllar geçirdikten sonra Eliseo, yaşadıklarını şöyle özetliyor: “İnsanlar olarak, bu dünyanın güvenli gördüğü şeylere sırtımızı dayayarak güvende olacağımız yanılgısına kolayca düşebiliyoruz. Ancak bu koca bir yalan. Yehova’nın ilkeleri ise bize bir amaç verir ve güvenlik sağlar. İhtiyacın büyük olduğu bir yerde hizmet etmek bunu hatırlamama yardımcı oluyor. Kendimi faydalı ve değerli hissediyorum. Çevremde benimle aynı hedeflere sahip olan gerçek dostlarım var.” Sandra da onunla aynı fikirde, o şöyle diyor: “İhtiyacın büyük olduğu bir yere taşındığımda, Yehova bana uzun zamandır istediğim şeyi, yani bir görevli vaiz gibi olma fırsatını vermişti. Arnavutluk’a taşındığım için hiç pişman olmadım. Daha önce hiç bu kadar mutlu olmamıştım.”