Son yıllarda Venezuela daha önce görülmemiş bir ekonomik ve sosyal kriz yaşıyor. Edgar isimli bir Şahit şunları söylüyor: “Sadece birkaç yıl içinde, yaşam standardı öylesine değişti ki, evden bile çıkmadan başka bir ülkeye taşınmış gibi hissettik.”

 Edgar’ın buna uyum sağlamasına ne yardım etti? O şöyle diyor: “Eşim Carmen’le görevli vaizlerin örneği üzerinde düşündük. Onlar imkânların sınırlı olduğu yerlere taşınıyor ve temel ihtiyaçların bile zor karşılandığı koşullarda yaşamayı öğreniyor. Bunu düşünmek bizi yaşamımızı sadeleştirmeye ve kendi yiyeceğimizi yetiştirmek gibi yeni şeyler denemeye yöneltti.”

 Fakat Edgar ve Carmen bundan daha da fazlasını yaptı. Onlar kardeşlerini, özellikle de morali bozuk olanları teselli etti (1. Selanikliler 5:11). Edgar şöyle diyor: “Onları teselli etmenin yanı sıra, ihtiyacı olanlara yardım etmenin sevincini yaşamaya da teşvik etmeye çalıştık” (Elçiler 20:35).

 Argenis, COVID-19 salgını başladığında akrabalarıyla iyi haberi paylaşmaya karar verdi. Onlardan bazıları telefonla Kutsal Kitabı incelemeyi kabul etti.

 Argenis internete erişimi olmayan akrabalarının 2020 yılının bölge ibadetinden de yararlanmasını istedi. Yaşadıkları kasabanın yakınındaki bir kardeş onlara programın kaydını verdi. Argenis’in akrabaları büyük ekranı olan bir televizyon ve hoparlörler ödünç aldı. Argenis programdan önce onları aradı ve onlarla birlikte dua etti. Onun gösterdiği çaba sayesinde programı 4 akrabasının yanı sıra 15 kişi daha izleyebildi.

 Evli bir çift olan Jairo ve Johana’nın cemaatinde onlardan başka kimsenin arabası yok. Bu yüzden onlar araçlarını başkalarına yardım etmek için cömertçe kullanıyor. Onların karşılaştığı sorunlardan biri ülkede benzinin zor bulunması. Jairo şöyle diyor: “Benzin almak çok zamanımızı alıyor, hatta bazen gece boyunca sırada beklememiz gerekebiliyor.”

 Jairo başkalarına yardım etmek için gösterdikleri çabaya değdiğini söylüyor. O şöyle diyor: “Kardeşlere ihtiyaç duydukları şeyleri götürdüğümüzde, onların bize değil toplumunun tüm ihtiyaçlarını karşılayan Yehova’ya minnettarlığını ifade ettiğini görmek bize sevinç veriyor” (2. Korintoslular 9:11, 14).

 28 yaşında olan Norianni adındaki bir hemşire, genç olduğu için kardeşlerin onun çok da yardım edemeyeceğini düşünmesinden korktu. Fakat sonra 1. Timoteos 4:12’deki şu sözleri okudu: “Genç olduğun için kimse seni küçümsemesin. . . . . Sadık kişilere örnek ol.”

 Bu ayet Norianni’yi cemaatindeki yaşlı kardeşlerle daha fazla zaman geçirmeye, hizmette mektup yazarken onlara yardım etmeye ve tetkiklerine onları davet etmeye yöneltti. Ayrıca Norianni bu kardeşleri aradı ve onlara teşvik edici mesajlar gönderdi. O şöyle diyor: “Yehova bana daha fazla şey yapabileceğimi gösterdi.”

 Venezuela’daki kardeşlerimiz bu zor zamanlarda birçok sıkıntıyla karşılaşıyor. Buna rağmen onlar hizmetlerini gayretle sürdürüyor ve birbirleri için “güç veren yardımcılar” oluyor (Koloseliler 4:11; 2. Timoteos 4:2).