Hayır, tüm dinler aynı değildir. Kutsal Kitap Tanrı’yı memnun etmeyen dinler olduğuna dair pek çok örnek içerir. Bu dinler genelde şu iki özellikten birini barındırır:

1. Sahte tanrılara tapınmak

Kutsal Kitap sahte tanrılara sunulan tapınmadan bahsederken ‘boş âdetler’ ve “hiçbir yararı olmayan boş şeyler” gibi ifadeler kullanır (Yeremya 10:3-5; 16:19, 20). Yehova a Tanrı eski İsrail ulusuna şu emri vermişti: “Karşımda Benden başka tanrın olmayacak” (Çıkış 20:3, 23; 23:24). Onlar sahte tanrılara tapınmaya başlayınca “Yehova İsrailoğullarına çok öfkelendi” (Sayılar 25:3; Levioğulları 20:2; Hâkimler 2:13, 14).

Yaratıcının sahte tanrılara tapınmayla ilgili görüşü hâlâ aynı (1. Korintoslular 8:5, 6; Galatyalılar 4:8). Tanrı, Kendisine ibadet etmek isteyenlere sahte dine mensup kişilerle ilgili şöyle emreder: “Onların arasından çıkın ve ayrılın” (2. Korintoslular 6:14-17). Tüm dinler aynı olsaydı ve hepsi insanları Tanrı’ya yaklaştırsaydı Tanrı böyle bir emir verir miydi?

2. Yaratıcımızın onaylamadığı şekilde ibadet etmek

İsrailoğulları Tanrı’ya ibadet ederken zaman zaman sahte tanrılara sunulan tapınmayla bağlantılı inanç ve ibadet şekillerine yer verdiler. Ancak Yehova bunların hakiki dinle karıştırılmasını onaylamamıştı (Çıkış 32:8; Tekrar 12:2-4). İsa peygamber de kendi dönemindeki din adamlarının Tanrı’ya yanlış şekilde ibadet ettikleri gösterdi; onlar ikiyüzlü davranıyor, dışarıdan dindar görünseler de “Kanunun daha önemli konularını, yani adaleti, merhameti ve sadakati” önemsemiyorlardı (Matta 23:23).

Bugün de insanları Tanrı’ya yaklaştıran tek din, O’nun Sözü olan Kutsal Kitaptaki hakikatlere dayanır (Yuhanna 4:24; 17:17; 2. Timoteos 3:16, 17). Öğretileri Kutsal Kitapla çelişen dinler aslında insanları Tanrı’dan uzaklaştırıyor. Örneğin insanlar üçleme, canın ölümsüzlüğü ve cehennem gibi öğretilerin Kutsal Kitapta bulunduğunu düşünür, oysa bunlar sahte dinlere dayanır. Tanrı’nın talepleri yerine dinsel âdetlerin uygulandığı bu tarz bir ibadet ‘boşunadır’ (Markos 7:7, 8).

Tanrı, ikiyüzlü şekilde yapılan ibadetten nefret eder (Titus 1:16). Bir dinin insanları Tanrı’ya yaklaştırması için onların günlük hayatlarını etkilemesi, ritüel ve formalitelerden ibaret olmaması gerekir. Örneğin Kutsal Kitap şöyle der: “Doğru şekilde ibadet ettiğini düşünen biri diline gem vurmayıp yüreğini aldatmaya devam ediyorsa, onun ibadeti boştur. Tanrımız ve Babamız açısından pak ve temiz ibadet, sıkıntı içindeki dul ve yetimlerle ilgilenmek ve bu dünyanın içinde lekesiz kalabilmektir” (Yakup 1:26, 27). Bu ayetlerde ikiyüzlü olmayan bir tapınma şeklinin “pak ve temiz ibadet” olarak ifade edilmesi dikkate değer.