Yehova Kutsal Kitabın tanıttığı, her şeyi yaratan gerçek Tanrı’dır (Vahiy 4:11). İbrahim, Musa ve İsa peygamberler O’na tapındı (Başlangıç 24:27; Çıkış 15:1, 2; Yuhanna 20:17). Yehova sadece belirli bir milletin değil, “tüm yeryüzünün” Tanrısıdır (Mezmur 47:2).

Yehova, Tanrı’nın Kutsal Kitapta açıkladığı, sadece O’na özgü olan ismidir (Çıkış 3:15; Mezmur 83:18). “Olmak” anlamındaki İbranice bir fiilden gelir. Birçok bilgin Yehova isminin “O Olmasını Sağlar” anlamına geldiği görüşündedir. Bu tanım Yehova’nın, hem Yaratıcı olması hem de amaçladığı her şeyi gerçekleştirmesiyle uyumludur (İşaya 55:10, 11). Ayrıca Yehova Tanrı’nın niteliklerini de Kutsal Kitaptan öğrenebiliriz, ki bunların en baskın olanı sevgidir (Çıkış 34:5-7; Luka 6:35; 1. Yuhanna 4:8).

Yehova, Tanrı’nın İbranice isminin bir çevirisidir; bu isim İbranice Tetragrammaton olarak bilinen dört harfle יהוה (YHVH) yazılır. Tanrı’nın isminin eski İbranicedeki telaffuzu tam olarak bilinmemektedir. Ancak, Yehova bazı dillerde uzun zamandır bilinen telaffuz şeklidir. 1666 yılında Ali Ufkî Bey tarafından tercüme edilen ve neredeyse 200 yıl kullanılan Türkçe Kitabı Mukaddes çevirisinde de Tanrı’nın ismi Yehova olarak geçmektedir. Bu çeviride Yehova ismi Başlangıç (Tekvin) 15:2 ayetinden itibaren İbranice Kutsal Yazılarda 380’den fazla kez geçer.

Tanrı’nın isminin eski İbranice’deki telaffuzu neden bilinmiyor?

Eski İbranice’de yalnızca sessiz harfler yazılırdı. İnsanlar sözcükleri okurken sesli harfleri kolayca yerlerine koyardı. Fakat İbranice Kutsal Yazılar (“Eski Ahit”) tamamlandıktan sonra bazı Yahudiler batıl bir inancı benimsediler. Bu inanca göre Tanrı’nın özel ismini ağza almak yanlıştı. Tanrı’nın isminin geçtiği bir ayeti yüksek sesle okurken bu isim yerine “Rab” ya da “Tanrı” ifadelerini kullandılar. Yüzyıllar geçtikçe bu batıl inanç yaygınlaştı ve sonunda eski telaffuz unutuldu. a

Bazıları Tanrı’nın isminin “Yahve” olarak telaffuz edildiğini düşünürken başkaları farklı telaffuzlar da olabileceğini söyler. Lût Gölü Rulolarından birinde yer alan Levioğulları kitabının Yunanca tercümesinin bir kısmında Tanrı’nın ismi İao olarak geçer. Ayrıca eski Yunan yazarlar, İae, İabe ve İaoue telaffuzlarının da kullanıldığını düşünmüşlerdir. Fakat bunlardan herhangi birinin eski İbranice’deki telaffuz olduğunu söylemek mümkün değildir. b

Tanrı’nın Kutsal Kitapta geçen ismiyle ilgili yanlış görüşler:

Yanlış görüş: İbranice tam telaffuzu bilinmediğine göre Tanrı’nın ismi Kutsal Kitapta kullanılmamalı.

Gerçek: Bu mantığın temelinde şu düşünce yatar: Tanrı farklı diller konuşan kişilerin hepsinden Kendi ismini aynı şekilde telaffuz etmesini bekler. Oysa Kutsal Kitap geçmişte Tanrı’ya tapınan ve farklı diller konuşan kişilerin özel isimleri çok farklı şekillerde telaffuz ettiğini gösterir.

Örneğin, İsa bir Yahudi olarak doğmuştu ve adı İbranice’de muhtemelen Yeşua olarak telaffuz ediliyordu; ancak Yunanca Kutsal Yazıları ilhamla kaleme alan yazarlar İsa’nın isminin Yunanca söylenişi olan İesous’u tereddüt etmeden kullandılar. Başka dillerin çoğunda bu ismin telaffuzu biraz farklıdır, fakat herkes kendi dilinde en yaygın olan söylenişi kullanır.

Aynı yöntem Tanrı’nın isminin tercümesinde de uygulanabilir. Bu ismin tam doğru telaffuzunu belirlemekten çok daha önemli olan, onu Kutsal Kitapta olması gereken yere koymaktır.