1. Samuel 23:1-29
23 Bir süre sonra Davut’a, “Filistîler Keila’ya+ saldırdı; harman yerlerini yağmalıyorlar”+ diye haber geldi.
2 Davut Yehova’ya “Gidip Filistîleri vurayım mı?” diye sordu.+ Yehova da “Git, Filistîleri vur, Keila’yı kurtar” dedi.
3 Bunun üzerine Davut’un adamları “Biz daha burada Yahuda’dayken+ bile korku içindeyiz, bir de Keila’ya Filistî kuvvetleriyle çarpışmaya gidersek halimiz ne olur!”+ dediler.
4 Bunun üzerine Davut Yehova’ya yeniden danıştı.+ Yehova ona “Kalk, Keila’ya in” dedi. “Çünkü Filistîleri senin eline vereceğim.”+
5 Böylece Davut adamlarıyla Keila’ya gitti ve Filistîlerle savaştı. Onlara ağır kayıplar verdirdi ve hayvanlarını alıp götürdü. Böylece Davut Keila halkını kurtardı.+
6 Ahimelek oğlu Abiatar+ kaçıp Keila’ya Davut’un yanına geldiğinde elinde bir efod+ vardı.
7 Bu arada Saul’a “Davut Keila’ya geldi” haberi ulaştı.+ Saul “İşte, Tanrı onu elime verdi”+ dedi. “Davut kapıları sürgülü bir şehre girerek kapana kısıldı.”
8 Böylece Saul, Keila üzerine yürüyüp Davut’la adamlarının etrafını sarmak için bütün halkı savaşa çağırdı.
9 Davut, Saul’un kendisine kötülük tasarladığını+ öğrenince kâhin Abiatar’a “Efodu getir”+ dedi.
10 Sonra da “Ey İsrail’in Tanrısı Yehova,+ Saul’un benim yüzümden Keila’yı yerle bir etmek için+ buraya gelmek istediğine dair bu kulun kesin bir haber aldı” dedi.
11 “Keila halkı beni onun eline verecek mi? Kulunun duyduğu gibi, Saul buraya inecek mi? Ey İsrail’in Tanrısı Yehova, ne olur kuluna bildir.” Yehova, “Buraya inecek”+ dedi.
12 Davut “Keila halkı adamlarımla beni Saul’un eline verecek mi?” diye sordu. Yehova “Verecek”+ diye cevapladı.
13 Davut’la yanındaki altı yüz kadar adam+ hemen kalkıp Keila’dan çıkarak gidebildikleri kadar uzağa gittiler. Davut’un Keila’dan kaçtığı haberini alan Saul, oraya gitmekten vazgeçti.
14 Davut çölde, Zif Çölünün+ dağlarında, sarp yerlerde yaşamaya başladı. Saul onu devamlı+ aradığı halde Tanrı Davut’u onun eline vermedi.+
15 Horeş’te+ Zif Çölünde yaşayan Davut, canına kasteden Saul yüzünden korku içindeydi.
16 Saul’un oğlu Yonatan, Davut’un Tanrı’ya güvenini+ pekiştirmek için+ kalkıp Horeş’e onun yanına gitti.
17 Davut’a, “Korkma+ çünkü babamın eli sana erişmeyecek ve sen İsrail’in kralı olacaksın”+ dedi. “Ben de senden sonra gelen adam olacağım. Babam Saul da bunu biliyor.”+
18 Böylece ikisi Yehova’nın önünde antlaştılar.+ Yonatan evine döndü; Davut ise Horeş’te kalmaya devam etti.
19 Sonra Zifliler+ Gibea’ya, Saul’un yanına+ gidip “Davut yakınımızda” dediler. “Horeş’teki+ sarp yerlerde, Yeşimon’un+ sağında* kalan Hakila Tepesinde+ gizleniyor.+
20 Ey kral! Canın ne zaman isterse+ aşağı gel. Bize de onu krala teslim etmek düşer.”+
21 Bunun üzerine Saul “Yehova sizden razı olsun,+ çünkü halime acıdınız” dedi.
22 “Şimdi gidin, biraz daha araştırıp nerelerde dolaştığını, onu orada kimin gördüğünü iyice öğrenin. Çünkü onun çok kurnaz+ olduğu söyleniyor.
23 Saklandığı yerlerin hepsini öğrenip bana kanıt getirin, o zaman sizinle gelirim. Eğer Davut bu topraklardaysa Yahuda boylarını*+ didik didik arayıp onu bulurum.”
24 Böylece adamlar kalkıp Saul’dan önce Zif’e+ gittiler. O sırada Davut’la adamları Yeşimon’un güneyindeki Araba’da,+ Maon Çölündeydi.+
25 Saul ve adamları Davut’u aramaya çıktılar.+ Bunu haber alan Davut hemen kayalığa+ indi ve Maon Çölünde kalmaya devam etti. Saul bunu işitince Davut’un peşinden+ Maon Çölüne gitti.
26 Sonunda, Saul dağın bir tarafına, Davut’la adamları ise diğer tarafına geldi. Davut Saul’un elinden kurtulmak için hızla kaçıyordu.+ Bu arada Saul’la adamları, Davut’la adamlarına çok yaklaşmıştı, onları yakalamak üzereydiler.+
27 O sırada bir ulak gelip Saul’a “Yetiş, Filistîler ülkeye baskın yaptı” diye haber getirdi.
28 Bunun üzerine Saul Davut’un peşini bırakıp+ Filistîlerle çarpışmaya gitti. Bu yüzden o yere Sela-hammahlekot* adı verildi.
29 Sonra Davut oradan ayrılıp En-gedi+ bölgesindeki sarp yerlerde yaşamaya başladı.
