1. Samuel 24:1-22
24 Saul Filistîleri kovalamaktan dönünce+ “Davut En-gedi Çölünde”+ diye haber aldı.
2 Böylece İsrail’in her yanından üç bin seçme adam toplayıp,+ ancak dağ keçilerinin tırmanabildiği sarp kayalıklara+ Davut’la adamlarını aramaya gitti.+
3 Bir süre sonra, yol kenarındaki taş duvarlı ağıllara geldi. Orada bir mağara vardı. Saul ihtiyacını gidermek için mağaraya girdi.+ O sırada Davut’la adamları mağaranın+ en dibinde oturuyorlardı.
4 Adamları Davut’a şöyle dedi: “İşte bugün Yehova sana, ‘Düşmanını eline teslim ediyorum,+ ona dilediğini yap’ diyor!”+ Davut yerinden kalktı, gidip Saul’un kaftanının eteğini gizlice kesti.
5 Fakat sonra Saul’un kaftanının eteğini kestiğinden dolayı içten içe rahatsız oldu.+
6 Bu yüzden adamlarına “Efendime, Yehova’nın mesihine+ nasıl el kaldırırım! Bu Yehova’nın gözünde hiç doğru olmaz” dedi. “Çünkü o Yehova’nın mesihi.”+
7 Davut bu sözlerle adamlarına engel oldu, onların Saul’a saldırmasına izin vermedi.+ Saul da mağaradan çıkıp yoluna devam etti.
8 Onun ardından Davut da kalkıp mağaradan çıktı ve Saul’un arkasından “Efendim+ kral!” diye seslendi. Saul dönüp arkasına bakınca Davut hemen eğilip yere kapandı.+
9 Saul’a “‘Davut sana kötülük yapmak istiyor’ diyenleri neden dinliyorsun?”+ dedi.
10 “İşte bugün, Yehova’nın mağarada seni nasıl elime verdiğini gördün! Bana seni öldürmemi söylediler,+ fakat ben sana acıdım, ‘Efendime el kaldıramam, çünkü o Yehova’nın mesihi’+ dedim.
11 Baba,+ işte bak, kaftanının eteğinin bir parçası elimde! Kaftanını kestim ama seni öldürmedim. Gör de anla, içimde sana karşı ne bir kötülük+ ne de isyan düşüncesi var. Sen canımı almak için fırsat kolladığın halde+ ben sana karşı suç işlemedim.
12 Yehova aramızda hâkim olsun,+ benim öcümü+ senden Yehova alsın. Fakat ben sana el kaldırmam.+
13 Eskilerin dediği gibi, ‘Kötülük kötülerden gelir.’+ Bu yüzden ben sana el kaldırmam.
14 İsrail’in kralı kimin peşine düşmüş? Sen kimi kovalıyorsun? Ölü bir köpeği değil mi?+ Bir pireyi değil mi?+
15 Yehova hâkimimiz olsun, aramızda O hüküm versin. Bu davaya baksın,+ beni savunup senin elinden kurtarsın.”
16 Davut sözünü bitirdiğinde Saul, “Davut, oğlum, bu senin sesin mi?”+ deyip hüngür hüngür ağlamaya başladı.+
17 Davut’a “Sen benden daha doğru bir adamsın”+ dedi. “Çünkü sen bana iyilik ederken+ ben sana kötülük ettim.
18 Ve bugün Yehova beni senin eline teslim ettiği+ halde bana iyi davrandın. Beni öldürmedin.
19 İnsan düşmanını bulunca sağ salim gönderir mi?+ Bugün bana yaptığın iyiliğe Yehova iyilikle karşılık versin.+
20 Artık şundan eminim ki, sen mutlaka kral olacaksın+ ve İsrail krallığı devirlerce senin elinde kalacak.
21 Bu yüzden, benden sonra soyumu ortadan kaldırmayacağına, babamın evinden adımı silmeyeceğine+ şimdi Yehova’nın önünde yemin et.”+
22 Davut Saul’a bunun için yemin ettikten sonra Saul evine gitti.+ Davut’la adamları da gizlendikleri sarp yere çıktılar.+
