Başlangıç 43:1-34
43 Kıtlık diyarda tüm şiddetiyle devam ediyordu.+
2 Mısır’dan getirdikleri tahıl+ tükenince Yakup, oğullarına “Yine gidip biraz erzak satın alın”+ dedi.
3 Yahuda+ şunları söyledi: “O adam ‘Kardeşinizi getirmezseniz yüzümü bir daha göremezsiniz’+ diyerek bizi kesin bir dille uyardı.
4 Kardeşimizi bizimle gönderirsen+ gidip sana erzak alırız.
5 Eğer onu göndermezsen gitmeyiz, çünkü adam ‘Kardeşinizi getirmezseniz, yüzümü bir daha göremezsiniz’+ dedi.”
6 Bunun üzerine İsrail,+ “Başka bir kardeşiniz olduğunu söyleyip neden bana kötülük ettiniz?” diyerek acıyla söylendi.
7 Oğulları şu karşılığı verdi: “Adam bizim hakkımızda, ailemiz hakkında sorular sordu; ‘Babanız sağ mı?+ Başka kardeşiniz var mı?’ dedi. Biz de söyledik;+ ‘Kardeşinizi buraya getirin’+ diyeceğini nereden bilirdik?”
8 Sonunda Yahuda, babası İsrail’e “Çocuğu benimle gönder”+ dedi. “Kalkıp gidelim; sen de, biz de, çocuklarımız da,+ hepimiz yaşayalım, ölmeyelim.+
9 Onun için ben kefilim.+ Hesabını benden sor.+ Onu geri getirip sana teslim etmezsem, ebediyen sana karşı suçlu olayım.
10 Aslında oyalanmasaydık, şimdiye dek iki kez gidip gelmiş olurduk.”+
11 Bunun üzerine babaları İsrail, “Öyleyse şöyle yapın”+ dedi; “Yanınıza memleketin en güzel ürünlerinden alın; torbalarınıza biraz pelesenk,+ biraz bal,+ laden reçinesi, reçineli ağaç kabuğu,+ fıstık, badem+ koyup o adama armağan+ olarak götürün.
12 Yanınıza iki misli para alın; torbalarınızın ağzına geri konmuş parayı da alın.+ Belki bir yanlışlık olmuştur.+
13 Kardeşinizi alıp gidin, onu adama götürün.
14 Mutlak Güce Sahip Tanrı, adamın önünde size merhamet etsin de,+ ağabeyinizi ve Benyamin’i size teslim etsin. Yok eğer etmezse, ben çocuklarımdan olacaksam olayım.”+
15 Böylece, iki misli parayla birlikte armağanları ve Benyamin’i yanlarına aldılar. Kalkıp Mısır’a gittiler; Yusuf’un önüne çıktılar.+
16 Yusuf, Benyamin’i beraberlerinde görünce hemen evinin kâhyasına “Adamları eve götür, hayvan kes, hazırlık yap,+ çünkü öğlen benimle birlikte yemek yiyecekler” dedi.
17 Kâhya Yusuf’un dediğini hemen yaptı.+ Onları Yusuf’un evine götürdü.
18 Fakat kardeşleri, Yusuf’un evine götürüldükleri için korktular;+ “İlk gelişimizde torbalarımıza geri konan para meselesi yüzünden buraya getirildik. Üzerimize çullanıp bizi dövecekler; sonra da köle yapacaklar, eşeklerimizi de alacaklar”+ diye aralarında konuştular.
19 Bu nedenle, Yusuf’un evinin kapısına geldiklerinde kâhyasına yaklaşıp
20 “Bağışla efendimiz!” dediler. “Geçen defa gelişimizin nedeni erzak satın almaktı.+
21 Fakat dönüşte konaklama yerine+ varıp torbalarımızı açtığımızda gördük ki, her birimizin parası torbasının ağzındaydı, hem de tam tartısıyla. Şimdi kendi ellerimizle onu geri vermek istiyoruz.+
22 Erzak satın almak için şimdi yanımızda daha çok para getirdik. Fakat emin ol parayı torbalarımıza kimin koyduğunu bilmiyoruz.”+
23 Bunun üzerine kâhya “Rahat olun, korkmanıza gerek yok”+ dedi; “Ben işin başında paranızı aldım. O hazineyi torbalarınıza koyan, sizin ve babanızın Tanrısıdır.”+ Ardından Şimeon’u çıkarıp yanlarına getirdi.+
24 Kâhya sonra onları Yusuf’un evine aldı; ayaklarının yıkanması için su verdi,+ eşeklerine de yem verdi.+
25 Kardeşler, öğlen Yusuf’a sunmak için armağanlarını+ hazırladılar, çünkü orada yemek yiyeceklerini işitmişlerdi.+
26 Yusuf eve girince armağanları içeri getirip ona sundular ve önünde yere eğildiler.+
27 Yusuf onlara hal hatır sordu+ ve “Bahsettiğiniz yaşlı adam, babanız iyi mi? Hâlâ hayatta mı?”+ dedi.
28 Onlar “Kulun babamız iyi. Hâlâ hayatta” karşılığını verdiler. Ve eğilip yere kapandılar.+
29 Yusuf başını kaldırıp öz annesinin+ oğlu, kardeşi Benyamin’i görünce “Sözünü ettiğiniz küçük kardeşiniz bu mu?”+ diye sordu. Ardından “Tanrı’nın lütfu üzerinde olsun oğlum”+ dedi.
30 O sırada Yusuf’u bir telaş aldı ve ağlamak için bir yer aradı, çünkü kardeşini görünce yüreği yanmıştı.+ Arka odaya gidip ağladı.+
31 Sonra yüzünü yıkayıp çıktı; kendini tutup+ “Yemeği getirin”+ dedi.
32 Yusuf’a ayrı, kardeşlerine ayrı ve Yusuf’la yemek yiyen Mısırlılara ayrı sofra kuruldu; çünkü Mısırlılar İbranilerle birlikte yemek yemezdi, bu onların gözünde iğrenç bir şeydi.+
33 Kardeşleri, Yusuf’un önüne ilk oğulluk hakkına sahip olandan+ en küçüğüne, yaş sırasına göre oturtuldu. Bunun üzerine şaşkınlıkla birbirlerine bakakaldılar.
34 Yusuf önündeki yemeklerden onlara pay gönderdi; ancak Benyamin’in payı diğerlerinden beş kat fazlaydı.+ Böylece, Yusuf’la birlikte doyasıya yiyip içtiler.+
