Eyüp 17:1-16
17 “Gücüm tükendi,+ günlerim sönüp gidiyor;Mezarım beni bekliyor.+
2 Alay konusu oldum,+İsyanları gün boyu gözümün önünde.
3 Ne olur kefaletimi Sen alıkoy;+Senden başka kim benimle el sıkışıp+ kefilim olur?
4 Onların yüreğini kapadın, sağgörüleri yok.+Bu yüzden de onları yükseltmiyorsun.
5 Arkadaşlarına, gelin payınızı alın deseler de,Kendi oğullarının gözünün feri sönüyor.+
6 Tanrı beni herkese alay konusu etti,+Yüzüne tükürülen biri oldum.+
7 Kederden bakışlarım donuklaştı;+Bedenim gölgeden farksız.
8 Dürüst insanlar bunu görünce şaşıyor,Masum kişiler de Tanrı’yı terk edenlere kızıyor.
9 Doğru insan yolundan ayrılmıyor,+Elleri temiz+ olanın gücü gitgide artıyor.+
10 Haydi hepiniz gelin, baştan başlayalım;Aranızdan hikmetli biri çıkmıyor ki.+
11 Günlerim geçip gidiyor;+ ne planlarım kaldı,+Ne de yüreğimde bir arzu; hepsi paramparça.
12 Onlar ise ‘Her gecenin bir sabahı var’ diyerek,Gündüzü geceye çevirip duruyorlar.+
13 Eğer benim evim ölüler diyarı+ deyip bekleyeceksem,Yatağımı karanlığa+ sereceksem;
14 Çukura,+ ‘Babamsın,’Toprak kurduna,+ ‘Anamsın, kız kardeşimsin!’ diyeceksem,
15 Umudum nerede kaldı?+Nerede benim umudum? Gören var mı?
16 Onu da ölüler diyarının sürgülü kapıları karşılayacak,Ve birlikte toprağa ineceğiz.”+
