Eyüp 30:1-31
30 “Ama şimdi, dünkü çocuklar+Halime gülüyor.+Bense onların babalarını kabul etmezdim,Sürümü bekleyen köpeklerin yanına bile koymazdım.
2 Kollarındaki kuvvet ne işime yarardı ki?Zaten dermanları kesilmişti onların.+
3 Hiçbirinde can kalmamış, açlık ve yoksulluktan,Çorak toprakları kemirmekten;+Bir gün önce fırtına ve yıkımın kol gezdiği yerleri.
4 Onlar ki çalı diplerinden karapazı* koparır,Süpürgeçalısının* köklerini yerlerdi.
5 İnsanlar onları aralarından atar,+Peşlerinden bağırıp hırsız gibi kovarlardı.
6 Barınakları vadi yamaçlarıydı,Toprağın oyukları ve kaya kovuklarıydı.
7 Çalılıklar arasında bağırır,Isırganların dibinde birbirlerine sokulurlardı.
8 Akılsızların,+ adı sanı olmayan adamların oğullarıydılar,Memleketten kırbaçla kovulmuşlardı.
9 Şimdiyse dillerine doladıkları şarkı gibiyim,+Hepsine alay konusu oldum.+
10 Tiksinerek benden uzak duruyor,+Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.+
11 Çünkü O yayımın kirişini gevşetti; beni küçük düşürdü,Bu yüzden bana karşı dizginsizce davranıyorlar.
12 Sağ tarafımdan sürü halinde üzerime yürüyorlar;Yürüyüp gideyim diye bırakıyor,Fakat sonra yoluma korkunç engeller yığıyorlar.+
13 Kimseden yardım almadan,Yollarımı bozup mahvediyorlar.Tek yaptıkları bana sıkıntı vermek.+
14 Sanki büyük bir gedikten çıkar gibi,Fırtınayla birlikte üzerime çullanıyorlar.
15 Ansızın felaketler çöküyor üzerime;Asaletimi rüzgâr alıp götürdü,Kurtuluş umudum bulut gibi geçip gitti.
16 İçimde canım çekiliyor;+Kara günler+ peşimi bırakmıyor.
17 Geceleri kemiklerim+ oyuluyor,Bedenimi kemiren acılar dinmek bilmiyor.+
18 Şiddetinden kılığım değişiyor;Dar bir yaka gibi boğazımı sıkıyor.
19 O beni çamura batırdı,Toz gibi, kül gibi oldum.
20 Yardımıma yetiş diye feryat ediyorum, karşılık vermiyorsun;+Dikkatini çekebilmek için dikilip duruyorum.
21 Bana karşı değiştin, zalim oldun;+Tüm gücünle vurup düşmanlığını gösteriyorsun.
22 Beni kaldırıp rüzgâra bindiriyor,Uğultular içinde darmadağın ediyorsun.
23 Gayet iyi biliyorum, beni ölüme,+Tüm yaşayanların toplanacağı eve göndereceksin.
24 Ne var ki, kimse bu yıkıntıya+ son darbeyi vurmuyor;Çöküp giden insan için yardım çağıran da çıkmıyor.
25 Bense herkesin zor gününde ağlar,+Yoksullar için kederlenirdim.+
26 İyilik beklerken başıma kötülük geldi,+Işık bekleyip durdum, karanlık geldi.
27 İçim bunalıyor, durup dinmeden;Kara günler çıktı karşıma.
28 Güneş bir türlü doğmuyor, kederli kederli+ dolaşıyorum;Topluluk içinde kalkıp feryat ederek yardım istiyorum.
29 Çakallarla kardeş,Devekuşunun+ kızlarıyla arkadaş oldum.
30 Derim kapkara oldu,+ döküldü,Kemiklerim ateşten kavruldu.
31 Lirim yalnızca ağıt yakar oldu,Kavalım da ağlayanların sesini veriyor.”
