Yeşu 9:1-27
9 Ürdün Irmağının bu yakasındaki dağlık bölgede, Şefela’da, Büyük Deniz+ kıyısında, Lübnan’a+ kadar uzanan bölgedeki tüm krallar,+ Hitit,+ Amori, Kenan,+ Perizzi,+ Hivi ve Yebusi+ kralları bunu duydukları zaman
2 birlik olup Yeşu’yla ve İsrailoğullarıyla savaşmak için toplandılar.+
3 Bu arada Gibeon+ halkı da Yeşu’nun Eriha+ ve Ay+ şehirlerine neler yaptığını duymuştu.
4 Bu yüzden akıllıca+ davrandılar ve kendileri için azık hazırladılar, eşeklerine yıpranmış heybeler, eskimiş ve patlayıp onarılmış+ şarap tulumları yüklediler.
5 Ayaklarına yamalı çarıklar, üzerlerine yıpranmış giysiler giydiler. Yanlarına azık olarak kuru ve ufalanmış ekmekler aldılar.
6 Sonra Gilgal’deki+ ordugâha gidip Yeşu’ya ve İsrail adamlarına, “Biz çok uzak bir ülkeden geldik” dediler. “Şimdi bizimle bir antlaşma+ yapın.”
7 Bunun üzerine İsrail adamları Hivilere+ “Sizinle neden antlaşma yapalım?”+ dediler. “Belki de bu civarda oturuyorsunuz.”
8 Onlar da Yeşu’ya “Biz senin kullarınız”+ dediler.
Yeşu, “Peki siz kimlerdensiniz, nerelisiniz?” diye sordu.
9 Onlar da Yeşu’ya şöyle dedi: “Tanrın Yehova’nın adını+ duyan bu kulların çok uzak bir ülkeden+ geldi. O’nun şanını ve Mısır’da yaptığı her şeyi işittik.+
10 Ürdün Irmağının ötesindeki Amorilerin iki kralına, Heşbon kralı Sihon’a+ ve Aştarot’taki+ Başan kralı Og’a+ neler yaptığını da duyduk.
11 Bu yüzden, ihtiyarlarımız ve memleketimizin halkı bize şöyle dedi:+ ‘Yolculuk için azık alın ve onları karşılamaya gidip “Biz sizin kullarınızız.+ Şimdi bizimle bir antlaşma yapın”+ deyin.’
12 Buraya yanınıza gelmek üzere evden ayrılırken, azık olarak aldığımız bu ekmekler sıcaktı. Fakat bakın, şimdi hepsi kurudu ve ufalandı.+
13 Şarap doldurduğumuz bu tulumlar yeniydi, ama bakın hepsi patladı.+ Ayrıca, yolculuğumuz çok uzun sürdüğünden kıyafetlerimiz ve çarıklarımız da yıprandı.”
14 Bunun üzerine İsrail adamları azığın bir kısmını incelemek için aldılar. Fakat bu konuda Yehova’ya danışmadılar.+
15 Yeşu onlarla barış yaptı+ ve onları sağ bırakmak üzere bir antlaşma yaptı. Halkın beyleri+ de onlara yemin etti.+
16 Antlaşma yapıldıktan üç gün sonra, İsrailoğulları onların yakınlarda, kendi çevrelerinde oturduğunu öğrendiler.
17 Sonra İsrailoğulları bulundukları yerden ayrılıp, üçüncü günde onların şehirlerine, Gibeon,+ Kefira,+ Beerot+ ve Kiryat-yearim’e+ geldiler.
18 İsrailoğulları onlara saldırmadılar, çünkü halkın beyleri, İsrail’in Tanrısı Yehova’nın önünde+ yemin etmişti.+ Halk bu yüzden beylere karşı söylenmeye başladı.+
19 Bunun üzerine tüm beyler halka şunları söylediler: “Biz onlara İsrail’in Tanrısı Yehova’nın önünde yemin ettik, şimdi onlara zarar veremeyiz.+
20 Ettiğimiz yemin yüzünden onları sağ bırakmalıyız, yoksa Tanrı’nın gazabına uğrarız.+ Fakat şunu yapalım:
21 Beyler olarak söz verdiğimiz gibi+ onları sağ bırakalım, tüm halk için odun getirsinler ve su çeksinler.”+
22 Yeşu onları çağırıp şöyle dedi: “Bu kadar yakınımızda yaşadığınız halde+ neden ‘Biz çok uzaklarda yaşıyoruz’+ diyerek bizi aldattınız?
23 Artık siz lanetlisiniz.+ Tanrımın evi için her zaman odun getiren ve su çeken+ köleler+ olacaksınız.”
24 Onlar Yeşu’ya şöyle cevap verdiler: “Bu kulların duydu ki, Tanrın Yehova, kulu Musa’ya tüm memleketi size vermesini ve orada yaşayan herkesi yok etmesini emretmiş;+ biz de canlarımız tehlikede olduğu için sizden çok korktuk.+ Bu yüzden böyle bir şey yaptık.+
25 İşte biz burada, senin elindeyiz. Gözünde iyi ve doğru olan neyse, bize öyle yap.”+
26 O da onlara dedikleri gibi yaptı ve öldürülmesinler+ diye onları İsrailoğullarının elinden kurtardı.
27 Böylece Yeşu o gün onları, halk için ve Yehova’nın seçeceği yerdeki+ sunağı için odun getiren ve su çekenler+ olarak tayin etti.+ Bugün hâlâ bu görevi yaparlar.
