Luka 15:1-32
15 Tüm vergi tahsildarları+ ve günahkârlar+ İsa’yı dinlemeye geliyorlardı.
2 Bu yüzden Ferisiler ve yazıcılar, “Bu adam günahkârları kabul ediyor ve onlarla yemek yiyor” diyerek söylenip duruyorlardı.+
3 O zaman İsa onlara şu örneği anlattı:
4 “Sizden kimin yüz koyunu olur da, birini kaybederse doksan dokuzunu kırda bırakıp kaybolanı bulana dek aramaz?+
5 Onu bulunca da omuzlarına alır, çok sevinir.+
6 Eve gelince dostlarını ve komşularını çağırıp, ‘Gelin de sevincime ortak olun, kaybolan koyunumu buldum’ der.+
7 Şunu bilin ki, tövbe eden bir günahkârın gökte yarattığı sevinç,+ tövbeye ihtiyacı olmayan+ doksan dokuz doğru kişi için duyulandan daha fazla olacaktır.
8 Ya da, hangi kadının on gümüş parası* olur da, birini kaybederse ışık yakıp evi süpürmez ve onu bulana dek dikkatle aramaz?
9 Parayı bulunca arkadaşı ve komşusu olan kadınları çağırıp ‘Gelin de sevincime ortak olun, kaybettiğim gümüş parayı buldum’ der.
10 Şunu bilin, tövbe eden bir günahkâr için de Tanrı’nın melekleri arasında büyük sevinç yaşanacaktır.”+
11 Sonra İsa şunu anlattı: “Bir adamın iki oğlu vardı.+
12 Küçük olanı babasına gidip, ‘Baba, malının payıma+ düşen kısmını bana ver’ dedi. Bunun üzerine baba servetini+ ikisi arasında paylaştırdı.
13 Çok geçmeden küçük oğlan her şeyini toplayıp uzak bir memlekete gitti. Orada zevk ve eğlenceye dalarak malını çarçur etti.+
14 Her şeyini sarf etmişti ki, tüm memlekette büyük bir kıtlık baş gösterdi ve muhtaç duruma düştü.
15 Hatta memleket ahalisinden birine giderek kendisini işe aldırdı; adam da domuz+ gütmesi için onu otlaklarına gönderdi.
16 Genç adam, domuzların yediği keçiboynuzlarıyla karnını doyurmak istiyor fakat kimse ona bir şey vermiyordu.+
17 Aklı başına gelince kendi kendine şunları dedi: ‘Babamın yanında çalışan onca kişinin bol bol ekmeği varken, ben burada açlıktan ölüyorum!
18 Kalkıp babama gideyim+ de şöyle diyeyim: Baba, ben göğe ve sana karşı günah işledim.+
19 Artık senin oğlun olarak anılmaya layık değilim. İzin ver, yanında çalışanlardan biri gibi olayım.’
20 Sonra kalkıp babasına gitti. Daha uzaktayken, babası onu gördü, haline çok acıdı. Koşup oğlunun boynuna sarıldı, onu şefkatle öptü.
21 Genç adam babasına şunları söyledi: ‘Baba, ben göğe ve sana karşı günah işledim.+ Artık senin oğlun olarak anılmaya layık değilim. İzin ver, yanında çalışanlardan biri gibi olayım.’+
22 Babası ise hizmetkârlarına şöyle dedi: ‘Çabuk, en güzel kaftanı getirip ona giydirin,+ parmağına yüzük takın,+ ayaklarına da çarık giydirin.
23 Besili+ genç boğayı getirip kesin, yiyelim ve eğlenelim.
24 Çünkü benim bu oğlum ölmüştü dirildi,+ kaybolmuştu bulundu.’ Böylece eğlenmeye başladılar.
25 Bu arada adamın büyük oğlu+ tarladaydı. Geri dönerken, eve yaklaştığı sırada müzik ve dans sesleri duydu.
26 Bunun üzerine hizmetkârlardan birini yanına çağırıp neler olduğunu sordu.
27 Hizmetkâr, ‘Kardeşin+ geldi; baban+ besili genç boğayı kesti, çünkü ona sağ salim kavuştu’ dedi.
28 Fakat büyük oğlan öfkelendi, içeri girmek istemedi. Bunun üzerine babası dışarıya geldi ve ona yalvarmaya başladı.+
29 Oğlan babasına şu karşılığı verdi: ‘Ben bunca yıldır sana hizmet ediyorum ve bir kere bile emrinden çıkmadım, ama sen arkadaşlarımla eğleneyim diye bana bir kez olsun bir oğlak vermedin.+
30 Fakat senin malını fahişelerle yiyip bitiren+ bu oğlun+ gelir gelmez onun için besili genç boğayı kestin.’+
31 O zaman baba şöyle dedi: ‘Oğlum, sen her zaman benim yanımdaydın ve neyim varsa zaten senindir.+
32 Fakat sevinip eğlenmek gerekliydi, çünkü senin bu kardeşin ölmüştü hayata döndü; kaybolmuştu bulundu.’”+
