Mezmur 132:1-18
Şehre çıkış ilahisi.
132 Davut’u+ hatırla ey Yehova,Nasıl defalarca aşağılandığını;+
2 Sana nasıl yemin ettiğini, ey Yehova,+Yakup’un güçlü Tanrısına+ nasıl adak adadığını:+
3 “Evime,+ çadırıma gitmeyeceğim,Yatağıma, sedirime+ çıkmayacağım” dedi,
4 “Gözüme uyku girmeyecek,+Gözümü kırpmayacağım,+
5 Yehova’ya bir yer,+Yakup’un güçlü Tanrısına+ görkemli bir çadır bulana dek.”
6 İşte! Efrata’dayken+ haberini aldık,Onu ormanlık yerde bulduk.+
7 O’nun görkemli çadırına+ gidelim,Ayaklarının basamağında eğilelim.+
8 Kalk ey Yehova,+ kudretinin sandığıyla+ birlikteKalıcı mekânına geç.+
9 Kâhinlerin doğruluğa sarınsın,+Vefalı kulların sevinçle haykırsın.+
10 Kulun Davut’un hatırına,+Mesihine yüz çevirme.+
11 Yehova Davut’a yemin etti,+Kararından asla caymaz;+“Senin soyundan+ birini,Tahtına oturtacağım”+ dedi.
12 “Oğulların ahdime bağlı kalırsa+Ve öğreteceğim hatırlatmalara uyarlarsa,+Onların oğulları+ da senin tahtındaSonsuza dek oturacaklar.”+
13 Çünkü Yehova Sion’u+ seçti,Oturacağı yer orası olsun istedi:+
14 “Mekânım sonsuza dek burası”+ dedi,“Burada oturacağım, çünkü onu istedim.+
15 Onun ambarlarını bereketli kılacağım,+Yoksullarını ekmeğe doyuracağım.+
16 Kâhinlerine kurtuluş giydireceğim,+Oradaki vefalı kullarım sevinçle haykıracak.
17 Davut’un kudretini* orada büyüteceğim,+Mesihime orada bir kandil hazırladım.+
18 Düşmanlarına utanç giydireceğim,+Fakat onun tacı+ gitgide parlayacak.”+
