Mezmur 141:1-10
Davut’un mezmuru.
141 Sana yakarıyorum, ey Yehova.+Yardımıma koş ne olur.+Sana seslenince, yakarışıma kulak ver.+
2 Duam, önünde+ hazırlanmış buhur+ gibi makbul olsun,Ellerimi Sana açışım, akşamın tahıl sunusu gibi olsun.+
3 Ağzıma bir bekçi koy, ey Yehova,+Dudaklarımın kapısına da bir nöbetçi.+
4 Yüreğimin kötülüğe yönelmesine izin verme ki,+Hainlik peşindeki adamlarla birlikte+Kötü ve kirli işlere bulaşmayayım+Ve onların lezzetli yiyeceklerinden yemeyeyim.+
5 Doğru kişi bana vursun, vefasındandır,+Yanlışımı göstersin, başa sürülen yağ gibidir.+Başım bunu reddetmez.+Felakete uğradığında onu duamda anarım.+
6 Hâkimler kayalardan aşağı atıldı,+Halk ise sözlerimi dinledi, hoş sözler olduğunu anladı.+
7 Odun yarıldığında toprağa dağılan parçalar gibi,Kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına saçıldı.+
8 Ancak benim gözlerim Sende,+ ey Ulu Rab Yehova,+Ben Sana sığındım,+Canımı ölüme teslim etme.+
9 Bana kurulan kapanın dişlerinden+Hain adamların tuzaklarından kurtar beni.+
10 Kötüler hep birden kendi ağlarına düşecek,+Ben ise güvenle geçip gideceğim.
