Mezmur 142:1-7
Davut’un mağaradayken+ yazdığı maskil.* Bir dua.
142 Yehova’ya sesleniyor, O’nu yardıma çağırıyorum.+Yehova’ya sesleniyor, O’ndan lütuf diliyorum.+
2 O’nun önünde, içimdeki kaygıyı döküyorum,+O’nun önünde, sıkıntımı anlatıp duruyorum+
3 Ruhum+ daraldığında.Bu yüzden yolumu iyi bilirsin.+Yürüdüğüm yola+Benim için tuzaklar kurdular.+
4 Sağ yanıma bak da görBeni kimse umursamıyor.+Kaçacağım yer kalmamış;+Kimse arayıp sormuyor.+
5 Seni yardıma çağırdım ey Yehova.+“Sen benim sığınağımsın,+Yaşayanlar diyarında+ payım Sensin”+ dedim.
6 Yakarışıma kulak ver,+Çünkü takatim kalmadı.+Zulmedenlerden kurtar beni,+Çünkü benden güçlüler.+
7 Canımı bu zindandan çıkar ki+İsmini yücelteyim.+Etrafıma doğru kişiler toplansın,+Çünkü Sen bana iyilik edersin.+
Dipnotlar
^ Me 142:Üst. 32. Mezmurun başındaki dipnot açıklamasına bakın.
