Mezmur 144:1-15
Davut’un mezmuru.
144 Yehova kayamdır,+ O’na şükrolsun,Ellerime mücadeleyi,+Parmaklarıma savaşı O öğretti.
2 O benim kalemdir,+ bana vefa gösterir;Yükseklerde hisarım, kurtarıcım,+Kalkanım+ ve sığınağımdır,+Halklara önümde boyun eğdiren O’dur.+
3 Ey Yehova, insan nedir ki ona dikkat edesin,+Ölümlü insanoğlu+ nedir ki onu hesaba katasın?
4 İnsan ki bir soluğa benzer;+Günleri, geçip giden gölge gibidir.+
5 Ey Yehova, göklerini eğ de aşağı in,+Dağlara dokun ki tütsünler.+
6 Şimşekler çaktır, düşmanı dağıt,+Oklarını gönder, şaşkına dönsünler.+
7 Yükseklerden elini uzat;+Beni kurtar, coşkun sular içinden çıkar,+Yabancıların elinden al.+
8 Onların ağzı yalan saçar,+Sağ elleri sahtekârlık elidir.+
9 Ey Tanrım, Sana yeni bir ilahi okuyacağım.+On telli sazla mezmurlar söyleyeceğim;+
10 Sen ki krallara kurtuluş yolunu açtın,+Kulun Davut’u kötülük kılıcından kurtardın.+
11 Beni kurtar, yabancıların elinden al,+Onların ağzı yalan saçar,+Sağ elleri sahtekârlık elidir.+
12 “Oğullarımız, serpilmiş körpe fidan gibi,+Kızlarımız da sarayın oymalı köşe taşları gibi” derler.
13 “Ambarlarımız çeşit çeşit ürünle dolu,+Sürülerimiz yollarda binlerce, on binlerce yavruluyor.
14 Sığırlarımız gebe; ne düşük yapan var ne de doğururken ölen,+Meydanlarımızda bir feryat duyulmuyor.+
15 Bu durumda olan halka ne mutlu!”Tanrısı Yehova olan halka ne mutlu!+
