Mezmur 39:1-13
Başmüzisyene, Yedutun+ için. Davut’un mezmuru.
39 Kendi kendime dedim ki,“Dilimi günahtan sakınmak için,+ adımlarıma dikkat edeceğim.+Kötü adam karşımda durdukça,+Ağzıma gem vuracağım.”+
2 Evet, dilimi tuttum, ses çıkarmadım,+İyilik için bile konuşmadım,+Acımı bağrıma gömdüm,
3 İçimde yüreğim tutuştu,+Ben iç çekerken alev alev yandı,Dilimden dökülenler şunlardı:
4 “Ey Yehova, sonum ne zaman gelecek söyle,+Ne olacak ömrümün uzunluğu?+Söyle ki ne denli fani olduğumu bileyim.+
5 İşte, verdiğin kısacık bir hayat,+Senin önünde bütün ömrüm bir hiç,+En sağlam haliyle bile, insanın bir soluktan farkı yok.+ (Selah)
6 İnsan ki bir gölge gibi dolaşır,+Boş yere koşuşur durur,+Kime kalacağını bilmeden küpünü doldurur.+
7 Öyleyse bekleyecek neyim var, ey Yehova?Ümidim Sende.+
8 Bütün suçlarımdan kurtar beni.+Akılsızın önünde rezil etme.+
9 Sustum,+ ağzımı açamadım,+Çünkü bunu yapan Sendin.+
10 Başıma getirdiğin derdi kaldır.+Vurduğun darbelerle bittim tükendim.+
11 Sen suç işleyen insanı azarlar, düzeltirsin.+Onun güzel şeylerini güve+ gibi tüketirsin,Gerçekten, bir soluktan farkı yok insanın.+ (Selah)
12 Duamı işit ey Yehova,Feryadıma kulak ver,+Gözyaşlarıma sessiz kalma,+Senin önünde bir garipten başka neyim ki,+Bütün atalarım gibi gurbette bir yabancıyım.+
13 Gözünü üzerimden ayır da,+Yüzüm gülsün, hiçliğe göçüp gitmeden.”+
