Mezmur 78:1-72
Maskil. Asaf’ın+ mezmuru.
78 Kanunuma kulak ver ey halkım;+Ağzımdan çıkan sözlere kulağını aç.+
2 Ağzımı özdeyişlerle açacağım,+Dilimden eski zaman bilmeceleri dökülecek.+
3 Duyduğumuz, bildiğimiz sözler,+Babalarımızın bize anlattığı şeyler.+
4 Biz de onların torunlarından gizlemedik,+Hepsini gelecek nesillere anlattık,+Yehova’nın övülecek işlerini, gücünü,+Ve yaptığı harikaları.+
5 O Yakup’a bir hatırlatıcı verdi,+İsrail’e bir kanun koydu,+Çocuklarına öğretsinler diye,+Atalarımıza emirler verdi.+
6 Öyle ki gelecek nesil, doğacak çocuklar bunları bilsin,+Onlar da kalkıp kendi çocuklarına anlatsın.+
7 Tanrı’ya güven duysunlar,+Tanrı’nın yaptıklarını unutmasın,+ emirlerine uysunlar.+
8 Ataları gibi olmasınlar;+Onlar gibi inatçı ve isyankâr bir nesil,+Tanrı’ya sadakatsiz bir halk,+Yüreğini hazırlamamış bir nesil olmasınlar.+
9 Oklarını kuşanmış, nişancı Efraimoğulları,+Savaş gününde geri çekildiler.+
10 Tanrı’nın ahdine uymadılar,+Kanununun gösterdiği yolda yürümeyi reddettiler.+
11 O’nun yaptıklarını,+Gösterdiği harikaları da unutmaya başladılar.+
12 Oysa O, Mısır diyarında,+ Tsoan topraklarında,+Atalarının gözü önünde olağanüstü işler yaptı.+
13 Geçsinler diye denizi yardı,+Suları bir bent gibi tuttu.+
14 Onlara gündüzün bulutla,+Ve bütün gece ateş ışığıyla yol gösterdi.+
15 Bol bol su içsinler diye çölde kayaları yardı,+Onlara içirdiği sular, coşkun kaynaklar gibiydi.+
16 Sarp kayadan akarsular çıkardı,+Suları ırmak gibi akıttı.+
17 Fakat çorak topraklarda Yüceler Yücesine isyan edip,+O’na karşı daha çok günah işlediler,+
18 Canlarının çektiği yiyeceği isteyerek+Yüreklerinde Tanrı’yı sınadılar.+
19 Tanrı’ya karşı söylenmeye başladılar,+“Tanrı çölde sofra kurabilir mi?”+ dediler.
20 Sular aksın, dereler taşsın diye,+Kayaya vurdu,+Ve onlar “Ekmek de verebilir mi?+Halkına yiyecek sağlayabilir mi?”+ dediler.
21 Yehova bunu duydu ve hiddetlendi,+Ve Yakup’a ateş püskürdü,+İsrail’e öfkesi kabardı.+
22 Çünkü Tanrı’ya iman etmiyorlardı,+Kendilerini kurtaracağına güvenmiyorlardı.+
23 O da yukarıda bulutlu göklere emretti,Ve göğün kapılarını açtı.+
24 Onlar yesin diye man yağdırdı,+Göklerin tahılını verdi onlara.+
25 İnsan, kudretlilerin*+ ekmeğini yedi;Doysunlar diye Tanrı yiyecek gönderdi.+
26 Göklerde bir doğu rüzgârı estirdi,+Ve gücüyle bir güney rüzgârı üfledi.+
27 Üzerlerine toz gibi yiyecek yağdırdı,+Kuşlar denizlerin kumu gibiydi.+
28 Onları konak yerinin ortasına,+Çadırlarının etrafına indirdi.+
29 Tıka basa yediler, doydular,+Onlara istediklerini verdi.+
30 Yedikleri daha ağızlarındayken,+Daha da çok yiyecek istediler.
31 Ve Tanrı’nın gazabı onlara karşı kabardı,+Güçlü kuvvetli olanları öldürmeye başladı;+İsrail’in genç yiğitlerini yere serdi.
32 Bütün bunlara rağmen daha da çok günah işlediler,+O’nun harika işlerine iman etmediler.+
33 Bu yüzden onların günlerini bir soluk gibi bitirdi,+Yıllarını bir felaketle sona erdirdi.
34 Tanrı ne zaman onları öldürse, o zaman O’nu aradılar,+O zaman O’na yöneldiler ve danıştılar.+
35 Tanrı’nın kendi kayaları+ olduğunu ancak o zaman hatırladılar,Yüceler Yücesi Tanrı’nın onlar için öç aldığını o zaman anladılar.+
36 Dilleriyle O’nu aldatmaya çalıştılar,+Ağızlarıyla yalanlar düzmeye uğraştılar.+
37 O’na bağlı kalmaya yürekten kararlı değillerdi,+O’nun ahdine sadık kalmadılar.+
38 O yine de merhametliydi;+ suçlarını örttü,+ onları mahvetmedi,+Birçok kez öfkelenmekten vazgeçti,+Bütün gazabını ortaya sermedi.
39 Onların etten kemikten olduğunu,+Ruhun çıkınca geri dönmediğini unutmadı.+
40 Çölde kaç kez O’na isyan ettiler,+Issız topraklarda O’nu incittiler.+
41 Tanrı’yı tekrar tekrar sınadılar,+İsrail’in Kutsalına acı verdiler.+
42 O’nun güçlü elini hatırlamadılar,+Onları düşmandan kurtardığı günü unuttular.+
43 Mısır’da alametlerini nasıl gösterdiğini,+Ve Tsoan topraklarındaki mucizelerini;+
44 Kendi akarsularından içemesinler diye,+Nil kanallarını nasıl kana çevirdiğini unuttular.+
45 Onları yiyip bitirsin diye atsinekleri,+Mahvolsunlar diye kurbağalar gönderdi.+
46 Ekinlerini hamamböceklerine verdi,Emeklerinin ürününü de çekirgelere.+
47 Asmalarını doluyla,+Firavunincirlerini* iri dolu taneleriyle yok etti.+
48 Yük hayvanlarını doluya,+Sürülerini şiddetli ateşe teslim etti.
49 Yakıcı öfkesini üzerlerine gönderdi,+Hiddet, gazap ve sıkıntı yağdırdı,+Bölük bölük melekler felaket getirdi.+
50 Öfkesine yol verdi,+Canlarını ölümden esirgemedi,Yaşamlarını salgın hastalığın pençesine verdi.+
51 Ve sonunda Mısır’ın ilk çocuklarını,+Kudretlerinin ilk meyvesini Ham’ın çadırlarında vurdu.+
52 Ve halkını oradan koyunlar gibi çıkardı,+Onları çölde bir sürü gibi güttü.+
53 Onlara güvenlik içinde yol gösterdi ve dehşete kapılmadılar;+Düşmanları ise denize gömüldü.+
54 Onları Kendi kutsal topraklarına,+Sağ eliyle edindiği bu dağlık bölgeye getirdi.+
55 Onlar uğrunda milletleri tek tek kovdu,+O toprakları onlara ölçü ipiyle bölüştürdü,+Ve İsrail kabilelerini kendi evlerinde oturttu.+
56 Onlar ise Tanrı’yı sınamaya, Yüceler Yücesine başkaldırmaya başladılar,+O’nun hatırlatmalarına uymadılar.+
57 Onlar da ataları gibi döneklik ettiler, haince davrandılar,+Gevşek bir yay gibi hedeften saptılar.+
58 Yaptıkları yüksek yerlerle* O’nu öfkelendirdiler,+Oyma putlarıyla O’nu kıskandırdılar.+
59 Tanrı bunları duydu,+ çok öfkelendi,+Ve İsrail O’nun gözünden büsbütün düştü.+
60 Sonunda Şilo’daki mekânını bıraktı,+İnsanoğulları arasında oturduğu çadırdan ayrıldı.+
61 Kuvvetini esarete gönderdi,+Güzelliğini düşmanın eline verdi.+
62 Ve halkını kılıca teslim etti,+Mirasına karşı gazaplandı.+
63 Gençlerini ateş yuttu,Kızlarına düğün türküsü yakılmaz oldu.+
64 Kâhinleri kılıçla yere serildi,+Dulları gözyaşı dökmedi.+
65 O zaman Yehova, uykudan uyanan biri gibi,+Şarabın ardından ayılan bir yiğit gibi kalktı.+
66 Önünden kaçan düşmanlarını vurdu,+Onları devirler boyu yüzkarası etti.+
67 Ve Yusuf’un çadırını reddetti,+Efraim kabilesini de seçmedi.+
68 Fakat Yahuda kabilesini,+Sevdiği Sion Dağını seçti.+
69 Ve mabedini dağların dorukları gibi inşa etti,+Sonsuza dek dursun diye kurduğu yeryüzü gibi.+
70 Ve kulu Davut’u seçti,+Onu koyun ağıllarından çıkardı.+
71 Sürüdeki emzikli koyunların peşinden aldı,+Halkı Yakup’a çobanlık etsin,+Mirası İsrail’i gütsün diye başa geçirdi.+
72 O da sadık* bir yürekle onlara çobanlık etti,+Becerikli elleriyle halka yol gösterdi.+
