Yuhanna 10:1-42
10 “Gerçek şu ki, koyun ağılına kapıdan+ girmeyip başka yerden tırmanan, hırsız ve yağmacıdır.+
2 Fakat kapıdan giren,+ koyunların+ çobanıdır.+
3 Kapıcı+ ona kapıyı açar, koyunlar+ onun sesini dinler; o da koyunlarına adlarıyla seslenerek onları alır götürür.
4 Kendisine ait olanların hepsini dışarı çıkarınca onların önünden yürür, koyunlar da onun peşinden gider.+ Çünkü onun sesini tanırlar.+
5 Bir yabancının peşinden kesinlikle gitmezler, ondan kaçarlar.+ Çünkü yabancıların sesini tanımazlar.”+
6 İsa onlara bu misali verdi, fakat söylediklerinin ne anlama geldiğini anlamadılar.+
7 Bu nedenle İsa yine şöyle dedi: “Gerçek şu ki, ben koyunların kapısıyım.+
8 Benim yerime gelenlerin tümü hırsız ve yağmacıydı.+ Fakat koyunlar onları+ dinlemedi.
9 Ben kapıyım.+ Kim benden girerse kurtulacak; içeri girip dışarı çıkacak ve otlak bulacak.+
10 Hırsız+ sadece çalmak, katletmek ve telef etmek için gelir.+ Oysa ben, onlar yaşam bulsun, yaşama tam anlamıyla kavuşsun diye geldim.
11 Ben iyi çobanım.+ İyi çoban koyunları uğruna canını verir.+
12 Ücretli+ adam ise, koyunların çobanı ve sahibi olmadığından, kurdun geldiğini görünce koyunları bırakıp kaçar. Kurt da onları kapar ve dağıtır.+
13 Çünkü o adam ücretle tutulmuştur+ ve koyunlar için kaygılanmaz.+
14 Fakat ben iyi çobanım. Tıpkı Babam beni tanıdığı, ben de Babamı tanıdığım gibi,+
15 ben koyunlarımı tanırım,+ onlar da beni tanır.+ Koyunlar uğruna canımı veririm.+
16 Bu ağıldan+ olmayan başka koyunlarım+ da var. Onları da getirmeliyim, benim sesimi dinleyecekler,+ tek sürü, tek çoban+ olacak.
17 Babam beni sever,+ çünkü ben canımı veririm;+ şöyle ki, onu geri alayım.
18 Canımı kimse benden alamaz, ben kendiliğimden veririm; onu vermeye ve geri almaya yetkim vardır.+ Bu konuda Babamdan emir+ aldım.”
19 Bu sözler nedeniyle Yahudiler arasında yine bir fikir ayrılığı+ doğdu.
20 Birçokları, “Onda cin var,+ bu adam deli. Neden onu dinliyorsunuz?” diyordu.
21 Başkaları da, “Bunlar cinli bir adamın sözleri değil. Cin körlerin gözünü açabilir mi?” diyorlardı.
22 O sırada mevsim kıştı ve Yeruşalim’de Adama Bayramı* kutlanıyordu.
23 İsa, mabette Süleyman’ın Sıra Sütunları+ altında yürüyordu.
24 Yahudiler etrafını çevirip ona şöyle demeye başladılar: “Bizi daha ne kadar merakta bırakacaksın? Mesih’sen+ açıkça söyle.”+
25 İsa da şöyle karşılık verdi: “Size söyledim ama inanmıyorsunuz. Babam adına yaptığım işler benim hakkımda tanıklık ediyor.+
26 Fakat siz inanmıyorsunuz; çünkü benim koyunlarımdan değilsiniz.+
27 Koyunlarım+ benim sesimi dinler, ben onları tanırım, onlar da peşimden gelir.+
28 Onlara sonsuz yaşam vereceğim+ ve asla yok olmayacaklar.+ Kimse onları elimden kapamayacak.+
29 Babamın+ bana verdikleri, her şeyden değerlidir.+ Onları Babamın elinden kimse kapamaz.+
30 Ben ve Babam biriz.”+
31 O zaman Yahudiler onu taşlamak için bir kez daha yerden taş aldılar.+
32 İsa onlara şu karşılığı verdi: “Ben size Babamın isteğiyle birçok iyi iş gösterdim. Bu işlerden hangisi için beni taşlıyorsunuz?”
33 Yahudiler, “Biz seni iyi bir işten dolayı değil, küfrettiğin+ için taşlıyoruz. Çünkü insan olduğun halde kendini tanrı yerine koydun”+ diye cevap verdiler.
34 İsa onlara şöyle söyledi: “Kendi Kanununuzda, ‘Siz ilahlarsınız dedim’+ diye yazılı+ değil mi?
35 Tanrı, Kendi sözünde mahkûm ettiği o kişilere ‘ilahlar’+ dediğine ve Kutsal Yazılar da geçerliliğini yitirmediğine+ göre,
36 siz Babanın kutsal kılıp dünyaya gönderdiği bana, Tanrı’nın Oğluyum+ dediğim için mi ‘küfrettin’ diyorsunuz?
37 Babamın istediği işleri+ yapmıyorsam bana inanmayın.
38 Fakat bunları yapıyorsam, bana inanmasanız da yaptığım işlere inanın ki,+ Babamın benimle benim de Babamla birlik içinde olduğumuzu anlayın+ ve unutmayın.”
39 O zaman yine onu yakalamaya çalıştılar,+ fakat ellerinden kurtuldu.+
40 İsa yine Ürdün Irmağının öte yakasına, Yahya’nın halkı vaftiz etmeye başladığı yere+ gitti ve orada kaldı.
41 Yanına birçok insan geldi. “Yahya tek bir mucize yapmadı, fakat bu adam hakkında dediği her şey doğru çıktı”,+ diyorlardı.
42 Orada birçokları ona iman etti.+
