บท 83
พระเยซูเลี้ยงอาหารหลายพันคน
ไม่นานก่อนถึงเทศกาลปัสกาปี ค.ศ. 32 พวกอัครสาวกเพิ่งกลับจากการเดินทางประกาศตามเมืองต่าง ๆ และเหนื่อยมาก พระเยซูจึงพาพวกเขาลงเรือไปที่เมืองเบธไซดาเพื่อพักผ่อน แต่พอเรือใกล้ถึงฝั่ง พระเยซูก็เห็นประชาชนหลายพันคนรออยู่ที่นั่นแล้ว ถึงแม้พระเยซูอยากจะพักผ่อนกับอัครสาวก แต่ท่านก็ต้อนรับประชาชนด้วยความเมตตา ท่านรักษาคนป่วย แล้วก็เริ่มสอนพวกเขา พระเยซูสอนเรื่องรัฐบาลของพระเจ้าตลอดทั้งวัน ตอนเย็น พวกอัครสาวกมาบอกพระเยซูว่า ‘ผู้คนคงหิวกันแล้ว ให้พวกเขาไปหาซื้ออะไรกินดีกว่า’
พระเยซูตอบว่า ‘ไม่ต้องให้พวกเขาไปไหนหรอก หาอะไรให้พวกเขากินที่นี่แหละ’ พวกอัครสาวกถามว่า ‘จะให้เราไปซื้อขนมปังมาให้พวกเขากินหรือครับ?’ อัครสาวกชื่อฟีลิปบอกว่า ‘เรามีเงินไม่พอซื้อขนมปังให้พวกเขากินหรอกครับ’
พระเยซูถามว่า ‘เรามีอาหารมากแค่ไหน?’ อันดรูว์ตอบว่า ‘มีขนมปัง 5 อันกับปลาเล็ก ๆ 2 ตัว ไม่พอเลี้ยงทุกคนหรอกครับ’ พระเยซูพูดว่า ‘เอาขนมปังกับปลามาให้ผม’ แล้วท่านก็บอกให้ทุกคนนั่งลงบนหญ้าเป็นกลุ่ม ๆ บางกลุ่มก็ 50 คน บางกลุ่มก็ 100 คน พระเยซูหยิบขนมปังกับปลาขึ้นมา เงยหน้ามองท้องฟ้า อธิษฐานขอบคุณพระเจ้า แล้วแจกขนมปังให้อัครสาวก พวกเขาก็เอาขนมปังไปแจกให้ประชาชน มีผู้ชายประมาณ 5,000 คนและผู้หญิงกับเด็ก ๆ ด้วย ทุกคนได้กินจนอิ่ม หลังจากนั้น พวกอัครสาวกก็ช่วยกันเก็บอาหารที่เหลือเพื่อไม่ให้เสียของ พวกเขาเก็บได้ 12 ตะกร้าเต็ม ๆ! การอัศจรรย์ที่พระเยซูทำน่าทึ่งจริง ๆ ใช่ไหม?
ประชาชนประทับใจมากจนอยากตั้งพระเยซูเป็นกษัตริย์ แต่พระเยซูรู้ว่ายังไม่ถึงเวลาที่พระยะโฮวาจะให้ท่านเป็นกษัตริย์ ท่านบอกให้ประชาชนกลับบ้านและให้อัครสาวกข้ามไปอีกฟากของทะเลสาบกาลิลี พวกอัครสาวกลงเรือไป ส่วนพระเยซูขึ้นไปบนภูเขาคนเดียว เพราะอะไร? เพราะท่านอยากอธิษฐานถึงพ่อของท่าน ไม่ว่าพระเยซูจะยุ่งแค่ไหน ท่านก็หาเวลาอธิษฐานถึงพระเจ้าเสมอ
“อย่าทำงานเพื่อจะได้อาหารที่เน่าเสียได้ แต่ให้ทำงานเพื่อจะได้อาหารที่ไม่เน่าเสียซึ่งจะให้ชีวิตตลอดไป ‘ลูกมนุษย์’ จะให้อาหารนั้นกับพวกคุณ”—ยอห์น 6:27
