บท 34 กิเดโอนรบชนะชาวมีเดียน เล่น กิเดโอนรบชนะชาวมีเดียน ขออภัย โปรแกรมเล่นสื่อไม่ทำงาน ดาวน์โหลดวีดีโอนี้ แสดงข้อความ ปิดข้อความ ต่อมา ชาวอิสราเอลทิ้งพระยะโฮวาไปกราบไหว้พระเท็จอีก ชาวมีเดียนขโมยสัตว์และทำลายพืชผลของชาวอิสราเอลอยู่ 7 ปี ชาวอิสราเอลต้องหนีไปอยู่ในถ้ำและบนภูเขา พวกเขาอ้อนวอนให้พระยะโฮวาช่วย พระยะโฮวาจึงส่งทูตสวรรค์องค์หนึ่งมาหาชายหนุ่มชื่อกิเดโอน ทูตสวรรค์บอกเขาว่า ‘พระยะโฮวาเลือกคุณให้เป็นนักรบที่เก่งกล้า’ แต่กิเดโอนถามว่า ‘ผมจะช่วยชาวอิสราเอลได้ยังไง? ผมไม่มีความสามารถอะไรเลย’ กิเดโอนจะมั่นใจได้อย่างไรว่าพระยะโฮวาเลือกเขาจริง ๆ? เขาวางขนแกะไว้บนพื้นดินและขอพระยะโฮวาว่า ‘พรุ่งนี้เช้า ถ้าขนแกะเปียกน้ำค้างแต่พื้นดินรอบ ๆ แห้งก็แสดงว่าพระองค์อยากให้ผมช่วยชาวอิสราเอลจริง ๆ’ เช้าวันรุ่งขึ้น ขนแกะนั้นก็เปียกชุ่มแต่พื้นดินยังแห้งอยู่! กิเดโอนขอพระยะโฮวาอีกครั้งว่า พรุ่งนี้เช้าขอให้ขนแกะแห้งแต่พื้นดินเปียก แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ กิเดโอนจึงมั่นใจว่าพระยะโฮวาเลือกเขา แล้วเขาก็รวบรวมทหารไปสู้กับชาวมีเดียน พระยะโฮวาบอกกิเดโอนว่า ‘เราจะให้อิสราเอลได้ชัยชนะ แต่ถ้าเจ้ามีทหารมากเกินไป เจ้าก็จะคิดว่ารบชนะด้วยกำลังของตัวเอง ไปบอกทหารทุกคนว่าใครกลัวก็ให้กลับบ้านไป’ มีทหารกลับบ้าน 22,000 คน เขาจึงเหลือทหาร 10,000 คน แต่พระยะโฮวาบอกว่า ‘ยังมีทหารมากเกินไป พาพวกเขาไปกินน้ำที่ลำธาร แล้วเลือกเฉพาะคนที่คอยระวังศัตรูตอนกินน้ำ’ มี 300 คนเท่านั้นที่ระวังตัวตอนกินน้ำ แต่พระยะโฮวาสัญญาว่าทหาร 300 คนนี้จะเอาชนะทหารมีเดียน 135,000 คนได้ คืนนั้น พระยะโฮวาพูดกับกิเดโอนว่า ‘ไปโจมตีค่ายของชาวมีเดียนเดี๋ยวนี้!’ กิเดโอนให้ทหารทุกคนถือแตรเขาสัตว์กับหม้อใบใหญ่ที่มีคบไฟอยู่ข้างใน แล้วสั่งว่า ‘คอยดูและทำตามผม’ กิเดโอนเป่าแตรเขาสัตว์ ทุบหม้อ โบกคบไฟไปมา และตะโกนว่า ‘ดาบของพระยะโฮวาและของกิเดโอน!’ ทหาร 300 คนก็ทำตาม พวกมีเดียนกลัวมาก วิ่งหนีไปคนละทิศคนละทางแล้วก็เริ่มต่อสู้กันเอง พระยะโฮวาช่วยชาวอิสราเอลให้รบชนะศัตรูอีกครั้ง “เพื่อให้เห็นว่ากำลังที่มากกว่าปกตินั้นมาจากพระเจ้า ไม่ใช่มาจากตัวเราเอง”—2 โครินธ์ 4:7 ย้อนหลัง ถัดไป พิมพ์ แชร์ แชร์ กิเดโอนรบชนะชาวมีเดียน เรื่องที่เราเรียนจากคัมภีร์ไบเบิล กิเดโอนรบชนะชาวมีเดียน ภาษามือไทย กิเดโอนรบชนะชาวมีเดียน https://cms-imgp.jw-cdn.org/img/p/1102016044/univ/art/1102016044_univ_sqr_xl.jpg รจบ บท 34