บท 43

กษัตริย์ดาวิดทำบาป

กษัตริย์ดาวิดทำบาป

พอ​ซาอูล​ตาย ดาวิด​ก็​ขึ้น​เป็น​กษัตริย์​เมื่อ​อายุ 30 ปี หลัง​จาก​เป็น​กษัตริย์​ได้​หลาย​ปี คืน​หนึ่ง​ดาวิด​ขึ้น​ไป​บน​ดาดฟ้า​วัง​และ​มอง​ลง​มา​เห็น​ผู้​หญิง​สวย​คน​หนึ่ง เขา​ส่ง​คน​ไป​สืบ​ดู​จน​รู้​ว่า​เธอ​ชื่อ​บัทเชบา​เป็น​ภรรยา​ของ​ทหาร​ชื่อ​อุรีอาห์ ดาวิด​ให้​คน​ไป​พา​บัทเชบา​มา​ที่​วัง​ของ​เขา​แล้ว​มี​เพศ​สัมพันธ์​กัน ต่อ​มา บัทเชบา​ก็​ตั้ง​ท้อง ดาวิด​พยายาม​ปก​ปิด​สิ่ง​ที่​ตัว​เอง​ทำ เขา​สั่ง​ให้​แม่ทัพ​ของ​เขา​ส่ง​อุรีอาห์​ไป​อยู่​แถว​หน้า​ใน​สนาม​รบ​แล้ว​ให้​ทหาร​คน​อื่น​ถอย​ออก​มา หลัง​จาก​อุรีอาห์​ถูก​ฆ่า​ตาย​ใน​สนาม​รบ ดาวิด​ก็​แต่งงาน​กับ​บัทเชบา

แต่​พระ​ยะโฮวา​เห็น​เรื่อง​ไม่​ดี​ทุก​อย่าง​ที่​เกิด​ขึ้น พระองค์​จะ​จัด​การ​อย่าง​ไร? พระ​ยะโฮวา​ส่ง​ผู้​พยากรณ์​นาธัน​ไป​หา​ดาวิด นาธัน​พูด​กับ​ดาวิด​ว่า ‘คน​รวย​คน​หนึ่ง​มี​แกะ​มาก​มาย ส่วน​คน​จน​คน​หนึ่ง​มี​ลูก​แกะ​ตัว​เดียว​ที่​เขา​รัก​มาก แต่​คน​รวย​นั้น​ไป​แย่ง​เอา​แกะ​ตัว​เดียว​ของ​คน​จน​มา’ ดาวิด​โกรธ​มาก​และ​พูด​ว่า ‘คน​รวย​คน​นี้​ต้อง​ตาย!’ นาธัน​บอก​ดาวิด​ว่า ‘คน​รวย​นี้​คือ​ท่าน​นั่น​แหละ!’ ดาวิด​เสียใจ​มาก เขา​ยอม​รับ​กับ​นาธัน​ว่า ‘เรา​ทำ​ผิด​ต่อ​พระ​ยะโฮวา​แล้ว’ หลัง​จาก​ดาวิด​ทำ​บาป เขา​กับ​ครอบครัว​ก็​เจอ​ปัญหา​และ​เรื่อง​ยุ่งยาก​มาก​มาย พระ​ยะโฮวา​ลง​โทษ​ดาวิด​แต่​ไม่​ให้​เขา​ตาย เพราะ​เขา​เป็น​คน​ซื่อ​สัตย์​และ​ถ่อม​ตัว

ดาวิด​ต้องการ​สร้าง​วิหาร​ให้​พระ​ยะโฮวา แต่​พระ​ยะโฮวา​เลือก​โซโลมอน​ลูก​ชาย​ของ​ดาวิด​ให้​สร้าง​วิหาร​ของ​พระองค์ ดาวิด​จึง​เริ่ม​เตรียม​วัสดุ​ต่าง ๆ ไว้​ให้​โซโลมอน​และ​พูด​ว่า ‘วิหาร​ของ​พระ​ยะโฮวา​ต้อง​ยิ่ง​ใหญ่​และ​สง่า​งาม แต่​โซโลมอน​อายุ​ยัง​น้อย เรา​จะ​ช่วย​เตรียม​ทุก​อย่าง​ไว้​ให้​เขา’ ดาวิด​บริจาค​เงิน​เยอะ​มาก​เพื่อ​งาน​นี้ เขา​หา​ช่าง​ฝีมือ​เก่ง ๆ มา​มาก​มาย เขา​สะสม​ทองคำ​กับ​เงิน​ไว้​ให้​โซโลมอน​และ​สั่ง​ไม้​สน​ซีดาร์​มา​จาก​ไทระ​กับ​ไซดอน​ด้วย ก่อน​ตาย​ดาวิด​ได้​ให้​แบบ​แปลน​การ​สร้าง​วิหาร​กับ​โซโลมอน และ​บอก​ว่า ‘พระ​ยะโฮวา​ให้​พ่อ​เขียน​แบบ​แปลน​นี้​ไว้​ให้​ลูก ไม่​ต้อง​กลัว​นะ พระ​ยะโฮวา​จะ​ช่วย​ลูก ขอ​ให้​ลูก​เข้มแข็ง​และ​เริ่ม​งาน​ได้​เลย’

“คน​ที่​ปก​ปิด​ความ​ผิด​ของ​ตัว​เอง​จะ​ไม่​ประสบ​ความ​สำเร็จ แต่​คน​ที่​สารภาพ​และ​เลิก​ทำ​ผิด​จะ​ได้​รับ​ความ​เมตตา”—สุภาษิต 28:13