กิจการของอัครสาวก 16:1-40
16 เปาโลเดินทางถึงเมืองเดอร์บีแล้วก็เมืองลิสตรา+ ที่นั่นมีสาวกคนหนึ่งชื่อทิโมธี+ แม่เขาเป็นคนยิวที่มีความเชื่อ แต่พ่อเป็นคนกรีก
2 พี่น้องในเมืองลิสตราและเมืองอิโคนียูมพูดถึงทิโมธีในแง่ดี
3 เปาโลบอกว่าอยากพาทิโมธีไปด้วย และเปาโลก็ให้เขาเข้าสุหนัตเพื่อเห็นแก่คนยิวตามเมืองต่าง ๆ+ที่พวกเขาจะไป เพราะคนยิวทุกคนรู้ว่าพ่อของเขาเป็นคนกรีก
4 เมื่อเปาโลกับเพื่อน ๆ เดินทางไปตามเมืองต่าง ๆ พวกเขาจะแจ้งคำตัดสินของพวกอัครสาวกและผู้ดูแล*ในกรุงเยรูซาเล็มให้พี่น้องที่นั่นรู้เพื่อพวกเขาจะทำตาม+
5 ประชาคมต่าง ๆ จึงมีความเชื่อเข้มแข็งขึ้นและมีคนเข้ามาเชื่อเพิ่มขึ้นทุกวัน
6 เปาโลกับเพื่อน ๆ ใช้เส้นทางที่ผ่านแคว้นฟรีเจียและแคว้นกาลาเทีย+ เพราะพลังบริสุทธิ์ห้ามพวกเขาไม่ให้ไปประกาศคำสอนของพระเจ้าในแคว้นเอเชีย
7 เมื่อมาถึงแคว้นมิเซียแล้ว พวกเขาพยายามเข้าไปในแคว้นบิธีเนีย+ แต่พระเยซูก็ใช้พลังของพระเจ้าห้ามพวกเขาไว้อีก
8 พวกเขาจึงเดินทางผ่านแคว้นมิเซียจนมาถึงเมืองโตรอัส
9 คืนนั้น เปาโลเห็นนิมิต ในนิมิตนั้นมีผู้ชายชาวมาซิโดเนียคนหนึ่งยืนอ้อนวอนเปาโลว่า “ขอมาช่วยพวกเราที่แคว้นมาซิโดเนียด้วยเถอะ”
10 หลังจากที่เปาโลเห็นนิมิต พวกเราก็พยายามจะไปแคว้นมาซิโดเนียทันทีเพราะเห็นว่าพระเจ้าเรียกพวกเราให้ไปประกาศข่าวดีกับผู้คนที่นั่น
11 ดังนั้น พวกเราจึงลงเรือจากเมืองโตรอัสตรงไปที่เกาะสาโมธรัส แล้วในวันถัดมาก็เดินทางไปเมืองเนอาโปลิส
12 พอออกจากที่นั่นก็ไปต่อที่ฟีลิปปี+ ซึ่งเป็นเมืองขึ้นของโรมและเป็นเมืองสำคัญที่สุดในแถบนั้นของแคว้นมาซิโดเนีย พวกเราอยู่ในเมืองนี้หลายวัน
13 พอถึงวันสะบาโต พวกเราออกนอกประตูเมืองไปที่ริมแม่น้ำซึ่งพวกเราคิดว่ามีที่สำหรับอธิษฐาน แล้วนั่งลงประกาศกับพวกผู้หญิงที่ไปรวมตัวกันอยู่ที่นั่น
14 ผู้หญิงคนหนึ่งชื่อลิเดียก็ฟังพวกเราด้วย เธอเป็นคนจากเมืองธิยาทิรา เป็นแม่ค้าขายผ้าสีม่วงและเป็นผู้นมัสการพระเจ้า พระยะโฮวา*เปิดใจเธอให้สนใจฟังเรื่องที่เปาโลพูด
15 เมื่อลิเดียกับคนในบ้านของเธอรับบัพติศมาแล้ว+ เธอก็อ้อนวอนพวกเราว่า “ถ้าพวกคุณเห็นว่าฉันเป็นคนซื่อสัตย์ต่อพระยะโฮวา* ขอมาพักที่บ้านฉันเถอะนะคะ” เธออ้อนวอนจนพวกเราขัดไม่ได้
16 วันหนึ่งตอนที่พวกเรากำลังไปที่สำหรับอธิษฐาน พวกเราเจอสาวใช้คนหนึ่งซึ่งมีปีศาจสิงอยู่ มันทำให้เธอทำนายอนาคตได้+ เธอหาเงินให้กับพวกเจ้านายของเธอได้มากจากการทำนายโชคชะตา
17 หญิงสาวคนนี้เดินตามเปาโลกับพวกเราไปทุกที่และร้องว่า “คนพวกนี้เป็นทาสของพระเจ้าองค์สูงสุด+ พวกเขามาประกาศทางรอดให้กับพวกคุณ”
18 เธอทำอย่างนี้อยู่หลายวันจนเปาโลรำคาญ เลยหันไปพูดกับปีศาจตนนั้นว่า “ในนามของพระเยซูคริสต์ ออกมาจากเธอเดี๋ยวนี้” มันก็ออกมาทันที+
19 พอพวกเจ้านายของเธอเห็นว่าหมดโอกาสที่จะหาเงินได้แล้ว+ พวกเขาจึงจับเปาโลกับสิลาสและลากตัวไปที่ตลาด*เพื่อไปหาพวกเจ้าหน้าที่+
20 พอพวกเขาพาทั้งสองคนมาหาพวกเจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครองแล้วก็พูดว่า “คนพวกนี้ก่อความไม่สงบในบ้านเมืองของเรา+ พวกเขาเป็นคนยิว
21 และมาเผยแพร่ธรรมเนียมที่กฎหมายของพวกเราชาวโรมันห้ามไม่ให้รับหรือทำตาม”
22 ฝูงชนก็ลุกฮือและตะโกนด่าเปาโลกับสิลาสด้วยความโกรธแค้น ส่วนพวกเจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครองก็กระชากเสื้อของทั้งสองคนออกแล้วสั่งให้เฆี่ยนด้วยไม้+
23 พวกเขาเฆี่ยนสองคนนั้นหลายทีแล้วขังคุกไว้ และสั่งผู้คุมให้ควบคุมตัวไว้อย่างแน่นหนา+
24 ผู้คุมรับคำสั่งแล้วโยนเปาโลกับสิลาสเข้าไปในคุกชั้นในและใส่ขื่อที่เท้าไว้ด้วย
25 เวลาประมาณเที่ยงคืน ตอนที่เปาโลกับสิลาสกำลังอธิษฐานและร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้า+ พวกนักโทษก็ฟังอยู่ด้วย
26 จู่ ๆ ก็เกิดแผ่นดินไหวใหญ่จนฐานรากของคุกสั่นสะเทือน ประตูทุกบานเปิดออก และโซ่กับขื่อของนักโทษทุกคนก็หลุด+
27 เมื่อผู้คุมตื่นขึ้นมาเห็นประตูคุกเปิดอยู่ก็คิดว่าพวกนักโทษหนีไปหมดแล้ว เลยชักดาบออกมาจะฆ่าตัวตาย+
28 แต่เปาโลตะโกนเสียงดังว่า “อย่าทำร้ายตัวเองเลย พวกเรายังอยู่ที่นี่กันทุกคน”
29 ผู้คุมจึงบอกให้คนเอาคบไฟมา แล้วเขาก็รีบวิ่งเข้าไปหมอบลงตรงหน้าเปาโลกับสิลาสด้วยความกลัวตัวสั่น
30 แล้วเขาก็พาทั้งสองคนออกมาข้างนอกและถามว่า “ท่านครับ ผมต้องทำอะไรผมถึงจะรอดได้?”
31 เปาโลกับสิลาสบอกว่า “ให้เชื่อในพระเยซูผู้เป็นนาย แล้วคุณกับครอบครัวจะรอด”+
32 แล้วทั้งสองคนก็ประกาศคำสอนของพระยะโฮวา*ให้กับผู้คุมและทุกคนในบ้านเขา
33 ในคืนนั้นเอง ผู้คุมก็พาเปาโลกับสิลาสไปล้างแผล แล้วเขากับคนในบ้านก็รับบัพติศมาทันที+
34 แล้วผู้คุมก็พาเปาโลกับสิลาสเข้าไปในบ้านของเขาและจัดอาหารให้ เขากับทุกคนในบ้านดีใจมากที่ได้เข้ามาเชื่อพระเจ้า
35 พอรุ่งเช้า พวกเจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครองก็ใช้ผู้ติดตามไปบอกว่า “ปล่อยคนพวกนั้นไป”
36 ผู้คุมจึงบอกเรื่องนี้กับเปาโลว่า “พวกเจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครองใช้คนมาบอกให้ปล่อยพวกคุณ คุณเป็นอิสระแล้ว เชิญไปเถอะ”
37 แต่เปาโลบอกว่า “พวกเขาเฆี่ยนพวกเราที่เป็นพลเมืองโรมัน+ในที่สาธารณะ และขังพวกเราไว้ในคุกทั้งที่ยังไม่ได้ตัดสินว่ามีความผิด แล้วตอนนี้จะให้พวกเราไปเงียบ ๆ แบบนี้หรือ? ไม่ได้หรอก ให้พวกเขามาพาพวกเราออกไปเองสิ”
38 พวกผู้ติดตามจึงไปแจ้งพวกเจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครองตามที่เปาโลพูด พอพวกเจ้าหน้าที่ได้ยินว่าสองคนนั้นเป็นพลเมืองโรมันก็กลัว+
39 พวกเขาจึงมาขอโทษเปาโลกับสิลาส และเมื่อพาทั้งสองคนออกมาจากคุกแล้ว ก็อ้อนวอนให้ออกจากเมืองไป
40 พอเปาโลกับสิลาสออกจากคุกแล้วก็ไปที่บ้านของลิเดีย เมื่อเจอพวกพี่น้องก็ให้กำลังใจพวกเขา+ แล้วออกเดินทาง
เชิงอรรถ
^ แปลตรงตัวว่า “พวกผู้ชายสูงอายุ”
^ ดูภาคผนวก ก5
^ ดูภาคผนวก ก5
^ ลานสำหรับค้าขายและชุมนุมชน
^ ดูภาคผนวก ก5
