นางรูธ 1:1-22
1 ในสมัยที่ผู้วินิจฉัย+เป็นคนจัดการเรื่องราวต่าง ๆ ด้วยความยุติธรรม* มีการขาดแคลนอาหารเกิดขึ้นในแผ่นดิน ผู้ชายคนหนึ่งกับภรรยาและลูกชายสองคนจึงออกเดินทางจากเมืองเบธเลเฮม+ในเขตยูดาห์ไปอยู่ในแถบชนบทของแผ่นดินโมอับ+อย่างคนต่างชาติ
2 เขาชื่อเอลีเมเลค* ภรรยาชื่อนาโอมี* ลูกชายสองคนชื่อมาห์โลน*กับคิลิโอน* พวกเขาเป็นชาวเมืองเอฟราธาห์หรือเบธเลเฮมในเขตยูดาห์ แล้วพวกเขาก็มาถึงแถบชนบทของแผ่นดินโมอับและอาศัยอยู่ที่นั่น
3 ต่อมา เอลีเมเลคสามีของนาโอมีตาย เหลือแต่เธอกับลูกชายสองคน
4 หลังจากนั้น ลูกชายทั้งสองก็แต่งงานกับผู้หญิงชาวโมอับ คนหนึ่งชื่อโอร์พาห์ อีกคนหนึ่งชื่อรูธ+ พวกเขาอยู่ที่นั่นประมาณ 10 ปี
5 แล้วมาห์โลนกับคิลิโอนลูกชายทั้งสองก็มาตายจากไปอีก นาโอมีจึงไม่เหลือทั้งสามีและลูกชาย
6 ตอนอยู่ในแผ่นดินโมอับนั้นเธอได้ข่าวว่าพระยะโฮวาหันมาอวยพรประชาชนของพระองค์อีกครั้ง โดยอวยพรให้พวกเขามีอาหารกิน เธอกับลูกสะใภ้จึงเดินทางออกจากแถบชนบทของแผ่นดินโมอับ
7 เธอกับลูกสะใภ้ทั้งสองคนออกจากที่ที่เคยอยู่ พวกเธอเดินไปตามเส้นทางที่จะกลับไปแผ่นดินยูดาห์
8 แล้วนาโอมีก็พูดกับลูกสะใภ้ทั้งสองว่า “กลับไปหาแม่ของลูกที่บ้านเถอะ ขอพระยะโฮวาแสดงความรักที่มั่นคงต่อลูกทั้งสองคน+อย่างที่ลูกแสดงต่อลูกชายของแม่ที่ตายไปและอย่างที่แสดงต่อแม่ด้วย
9 ขอพระยะโฮวาให้ลูก ๆ มีชีวิตที่มั่นคง*ในบ้านของสามี”+ แล้วนาโอมีก็จูบลูกสะใภ้และพวกเขาก็พากันร้องไห้เสียงดัง
10 ลูกสะใภ้ทั้งสองคนพูดกับเธอหลายครั้งว่า “แม่คะ พวกเราอยากไปกับแม่ ไปหาชนร่วมชาติของแม่”
11 แต่นาโอมีบอกว่า “กลับไปเถอะลูก จะไปกับแม่ทำไม? แม่ยังจะมีลูกชายมาให้เป็นสามีของลูกได้อีกหรือ?+
12 กลับไปเถอะลูกแม่ แม่แก่เกินกว่าจะแต่งงานใหม่แล้ว ถ้าแม่มีหวังจะได้สามีคืนนี้ แล้วมีลูกชาย
13 ลูกจะรอจนพวกเขาโตได้หรือ? ลูกจะอยู่รอพวกเขาและไม่แต่งงานใหม่หรือ? อย่าเลยลูกแม่ แม่ทุกข์ใจมากเมื่อคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกทั้งสองเพราะพระยะโฮวาไม่พอใจแม่”+
14 พวกเธอร้องไห้เสียงดังอีก แล้วโอร์พาห์ก็จูบลาแม่ผัว แต่รูธไม่ยอมไป
15 นาโอมีจึงพูดว่า “เห็นไหม สะใภ้อีกคนของแม่กลับไปหาชนร่วมชาติและพระของเขาแล้ว ลูกก็กลับไปกับเขาเถอะ”
16 แต่รูธบอกว่า “อย่าขอร้องลูกให้ทิ้งแม่หรือเลิกตามแม่เลย แม่ไปไหน ลูกจะไปด้วย แม่นอนที่ไหน ลูกจะนอนที่นั่นด้วย ชนร่วมชาติของแม่จะเป็นชนร่วมชาติของลูก และพระเจ้าของแม่จะเป็นพระเจ้าของลูก+
17 แม่ตายที่ไหน ลูกจะตายที่นั่น และให้เขาฝังลูกที่นั่น ลูกจะไม่ยอมให้อะไรมาทำให้ลูกแยกจากแม่นอกจากความตาย ไม่อย่างนั้น ก็ขอให้พระยะโฮวาลงโทษลูกให้หนัก”
18 เมื่อนาโอมีเห็นว่ารูธยืนยันจะไปด้วยก็เลิกคะยั้นคะยอ
19 ทั้งสองเดินทางต่อจนมาถึงเมืองเบธเลเฮม+ พอถึงเมืองเบธเลเฮม คนทั้งเมืองที่เห็นนาโอมีกับรูธก็พากันแตกตื่น พวกผู้หญิงพูดกันว่า “นี่นาโอมีหรือ?”
20 เธอพูดกับผู้หญิงพวกนั้นว่า “อย่าเรียกฉันว่านาโอมี*เลย เรียกว่ามารา*เถอะ เพราะผู้มีพลังอำนาจสูงสุดทำให้ชีวิตฉันขมขื่นจริง ๆ+
21 ตอนไปฉันมีทุกอย่าง แล้วพระยะโฮวาก็ทำให้ฉันกลับมาแต่ตัว ทำไมมาเรียกฉันว่านาโอมี ในเมื่อพระยะโฮวากลายเป็นศัตรูของฉันและผู้มีพลังอำนาจสูงสุดทำให้เรื่องร้าย ๆ อย่างนี้เกิดขึ้นกับฉัน?”+
22 นี่คือเรื่องราวที่นาโอมีกลับมาจากแถบชนบทของแผ่นดินโมอับ+พร้อมกับรูธลูกสะใภ้ชาวโมอับ ทั้งสองมาถึงเมืองเบธเลเฮมตอนเริ่มฤดูเกี่ยวข้าวบาร์เลย์พอดี+
เชิงอรรถ
^ แปลตรงตัวว่า “พิพากษา”
^ แปลว่า “พระเจ้าของผมเป็นกษัตริย์”
^ แปลว่า “ความชื่นใจของฉัน”
^ อาจมาจากคำฮีบรูที่แปลว่า “อ่อนแอ” หรือ “ล้มป่วย”
^ แปลว่า “คนที่ล้มเหลว” หรือ “คนที่กำลังจะพบจุดจบ”
^ แปลตรงตัวว่า “ที่พักพิง”
^ แปลว่า “ความชื่นใจของฉัน”
^ แปลว่า “ขม”
