จดหมายถึงคริสเตียนในเมืองฟีลิปปี 2:1-30
2 ดังนั้น พวกคุณต้องให้กำลังใจกันแบบพระคริสต์ ปลอบใจกันด้วยความรัก ห่วงใยกัน แสดงความรักที่ลึกซึ้งต่อกัน และเห็นอกเห็นใจกัน
2 ผมมีความสุขจริง ๆ ถ้าพวกคุณคิดเหมือนกัน มีความรักอย่างเดียวกัน เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน มีความคิดไปในทางเดียวกัน+
3 อย่าทำอะไรด้วยน้ำใจชิงดีชิงเด่น+หรือถือว่าตัวเองสำคัญ+ แต่ให้ถ่อมตัวและมองว่าคนอื่นดีกว่าตัวเอง+
4 อย่าเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวเท่านั้น+ ให้เห็นแก่ประโยชน์ของคนอื่นด้วย+
5 ให้พวกคุณคิดแบบเดียวกับพระคริสต์เยซู+
6 ถึงแม้ท่านมีสภาพอย่างพระเจ้า+ แต่ท่านไม่เคยแม้แต่จะคิดที่จะพยายามมีฐานะเท่าเทียมกับพระเจ้า+
7 ท่านยอมสละทุกสิ่ง มารับสภาพทาส+ และเกิดเป็นมนุษย์+
8 ไม่ใช่แค่นั้น เมื่อมาเป็นมนุษย์แล้ว ท่านถ่อมตัวและเชื่อฟังทุกอย่างจนถึงกับยอมตาย+ คือตายบนเสาทรมาน*+
9 นี่เป็นเหตุผลที่พระเจ้ายกฐานะท่านให้สูงขึ้น+และมอบชื่อที่ยิ่งใหญ่กว่าชื่ออื่นทั้งหมดให้ท่าน+
10 เพื่อทุกคน ทั้งที่อยู่ในสวรรค์ บนโลก และใต้พื้นดิน จะคุกเข่าลงในนามพระเยซู+
11 และลิ้นทุกลิ้นจะยอมรับอย่างเปิดเผยว่าพระเยซูคริสต์คือผู้เป็นนาย+ ทั้งหมดนี้ก็เพื่อพระเจ้าผู้เป็นพ่อจะได้รับการยกย่องสรรเสริญ
12 พี่น้องที่รัก พวกคุณเชื่อฟังเสมอตอนที่ผมอยู่ด้วย และแม้แต่ตอนนี้ที่ผมไม่ได้อยู่กับพวกคุณ พวกคุณก็ยังเชื่อฟังอยู่และเชื่อฟังมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ขอให้ทำทุกอย่างด้วยความนับถือและความเกรงกลัวเพื่อจะได้รับความรอด
13 พระเจ้าเป็นผู้ที่กระตุ้นพวกคุณให้มีทั้งความต้องการและกำลังเพื่อจะทำสิ่งที่พระองค์พอใจ
14 ให้ทำทุกสิ่งโดยไม่บ่น+หรือเถียงกัน+
15 เพื่อพวกคุณจะไม่มีที่ติและมีใจบริสุทธิ์ เป็นลูกของพระเจ้า+ที่ไม่มีตำหนิในสมัยที่มีแต่คนคดโกงและไม่มีศีลธรรม+ พวกคุณเป็นดวงสว่างที่ส่องแสงอยู่ท่ามกลางผู้คนในโลก+
16 และยึดมั่นกับถ้อยคำที่ให้ชีวิต+ แล้วเมื่อถึงวันของพระคริสต์ ผมจะได้มีเหตุผลที่จะชื่นชมยินดีเพราะรู้ว่าผมไม่ได้วิ่งเสียแรงเปล่าหรือทำงานหนักโดยไม่ได้อะไร
17 ถ้าผมต้องเป็นเหมือนเครื่องบูชาดื่มที่ถูกเทถวาย+ร่วมกับเครื่องบูชา+ของพวกคุณ ผมก็ดีใจและยินดีกับพวกคุณทุกคน พวกคุณถวายเครื่องบูชาด้วยการรับใช้ที่บริสุทธิ์*ที่เกิดจากความเชื่อ
18 ดังนั้น พวกคุณเองก็น่าจะดีใจและยินดีร่วมกับผม
19 ถ้าพระเยซูผู้เป็นนายต้องการ ผมหวังว่าจะได้ส่งทิโมธี+ไปหาพวกคุณเร็ว ๆ นี้ ผมจะได้มีกำลังใจเมื่อเขากลับมาเล่าเรื่องของพวกคุณ
20 ตอนนี้ ผมไม่มีใครที่มีน้ำใจเหมือนเขาที่จะสนใจทุกข์สุขของพวกคุณจริง ๆ
21 เพราะคนอื่นคิดถึงแต่ประโยชน์ของตัวเอง ไม่ใช่ของพระเยซูคริสต์
22 แต่พวกคุณรู้อยู่แล้วว่าทิโมธีเป็นคนอย่างไร เขาเป็นเหมือนลูกผม+ เขารับใช้ร่วมกับผมในการประกาศข่าวดี
23 ผมจึงหวังว่าจะส่งเขาไปทันทีที่รู้ว่าเรื่องของผมจะลงเอยอย่างไร
24 ที่จริง ผมเชื่อว่าถ้าผู้เป็นนายต้องการ ผมจะได้ไปหาพวกคุณเร็ว ๆ นี้+
25 แต่ตอนนี้ ผมคิดว่าต้องส่งเอปาโฟรดิทัสกลับไปหาพวกคุณก่อน เขาเป็นทั้งพี่น้อง เพื่อนร่วมงาน และเพื่อนทหารของผม เขาเป็นตัวแทนของพวกคุณที่มาช่วยดูแลผม+
26 เขาอยากเจอพวกคุณทุกคนมากและเขาทุกข์ใจที่พวกคุณได้ข่าวว่าเขาล้มป่วย
27 ที่จริง เขาป่วยหนักจนเกือบตาย แต่พระเจ้าเมตตาเขาและเมตตาผมด้วย เพื่อไม่ให้ผมทุกข์ใจมากไปกว่านี้
28 ดังนั้น ผมจึงรีบส่งเขาไป พวกคุณจะได้ดีใจที่เจอเขาและผมจะได้กังวลน้อยลง
29 ขอให้ยินดีต้อนรับเขาอย่างที่สาวกของผู้เป็นนายต้อนรับกัน ให้รักและนับถือคนอย่างนั้น+
30 เพราะเขาเกือบตายในงานที่เขาทำเพื่อพระคริสต์* เขาเสี่ยงชีวิตเพื่อมาช่วยดูแลผมที่นี่แทนพวกคุณ+
