สดุดี 137:1-9
137 พวกเรานั่งอยู่ริมแม่น้ำของบาบิโลน+
และร้องไห้เมื่อคิดถึงศิโยน+
2 พวกเราเอาพิณแขวนไว้+บนต้นป๊อปลาร์ของเมืองนี้*
3 เพราะคนที่จับพวกเรามาขอให้พวกเราร้องเพลง+คนที่เยาะเย้ยพวกเราอยากสนุกสนานเลยพูดว่า
“ร้องเพลงของศิโยนให้พวกเราฟังสักเพลงสิ”
4 พวกเราจะร้องเพลงสรรเสริญพระยะโฮวาในประเทศอื่นได้อย่างไร?
5 ถ้าผมลืมเยรูซาเล็มก็ขอให้มือขวาของผมลืมวิธีเล่นพิณ*+
6 ถ้าผมจำเมืองนี้ไม่ได้ถ้าผมไม่ให้เยรูซาเล็มสำคัญกว่าสิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขมากที่สุด+ก็ขอให้ลิ้นของผมติดอยู่กับเพดานปาก
7 พระยะโฮวา โปรดอย่าลืมว่าชาวเอโดมเคยพูดในวันที่เยรูซาเล็มล่มจมว่า
“ทำลายเมืองนี้ซะ! ทำลายให้ถึงฐานรากเลย!”+
8 เมืองบาบิโลนที่กำลังจะถูกทำลาย+คนที่ทำกับเจ้าอย่างที่เจ้าเคยทำไว้กับพวกเราจะมีความสุข+
9 คนที่จับลูก ๆ ของเจ้าฟาดกับหินจะมีความสุข+
