สุภาษิต 12:1-28
12 คนที่รักคำสั่งสอนก็รักความรู้+แต่คนที่เกลียดคำตักเตือนคิดหาเหตุผลไม่เป็น*+
2 พระยะโฮวาโปรดปรานคนดีแต่พระองค์ตำหนิคนที่คิดแผนชั่ว+
3 คนทำชั่วไม่มีทางได้อยู่อย่างปลอดภัย+แต่คนดีจะไม่ถูกถอนรากถอนโคนเลย
4 ภรรยาที่ดีเป็นมงกุฎของสามี+แต่ภรรยาที่ทำตัวน่าอายทำให้กระดูกของสามีผุพัง+
5 ความคิดของคนดีก็ยุติธรรมแต่คำแนะนำของคนชั่วเป็นคำหลอกลวง
6 คำพูดของคนชั่วเป็นเหมือนการดักฆ่าคน+แต่คำพูดของคนซื่อตรงช่วยให้พวกเขารอดตาย+
7 เมื่อคนชั่วถูกทำลาย พวกเขาก็สูญสิ้นแต่วงศ์ตระกูลของคนดีจะตั้งมั่นคง+
8 คนที่คิดก่อนพูดจะได้รับคำชมเชย+แต่ใคร ๆ ก็ดูถูกคนใจไม่ซื่อ+
9 เป็นคนที่ไม่ค่อยมีหน้ามีตาและมีคนรับใช้คนเดียวก็ดีกว่าเป็นคนอวดตัวแต่ไม่มีจะกิน+
10 คนดีดูแลเอาใจใส่สัตว์เลี้ยงของตน+แต่ความเมตตาของคนชั่วก็ยังโหดร้าย
11 คนที่เพาะปลูกในที่ดินของตัวเองจะมีอาหารกินอิ่ม+แต่คนที่เสาะหาสิ่งไร้ค่าเป็นคนไม่รู้จักคิด*
12 คนชั่วอิจฉาเมื่อคนชั่วคนอื่น ๆ จับเหยื่อได้แต่คนดีเป็นเหมือนต้นไม้ที่รากมั่นคงและเกิดผล
13 คนเลวติดกับดักเพราะคำพูดชั่ว ๆ ของตัวเอง+แต่คนดีจะหนีพ้นความทุกข์ได้
14 คำพูด*จะทำให้คนเราได้สิ่งดี ๆ+และสิ่งที่เขาทำจะส่งผลต่อตัวเขา
15 คนโง่คิดว่าตัวเองทำถูกแล้ว+แต่คนฉลาดจะฟังคำแนะนำ+
16 คนโง่แสดงความรำคาญออกมาทันที*+แต่คนฉลาดไม่ถือสาเมื่อมีคนดูถูก
17 คนที่ให้การอย่างซื่อสัตย์จะพูดความจริง*แต่พยานเท็จจะโกหกหลอกลวง
18 คำพูดที่ไม่คิดเป็นเหมือนดาบที่ทิ่มแทงแต่คำพูดของคนฉลาดจะช่วยเยียวยารักษา+
19 คำพูดที่เป็นความจริงจะคงอยู่ตลอดไป+แต่คำโกหกจะอยู่ไม่นาน+
20 การหลอกลวงอยู่ในใจของคนที่คิดแผนร้ายแต่คนที่ส่งเสริมสันติสุขจะชื่นชมยินดี+
21 คนดีจะไม่เจอภัยอันตราย+ส่วนคนชั่วจะเจอแต่เรื่องเลวร้าย+
22 พระยะโฮวาเกลียดคนโกหก+แต่พระองค์ชอบคนซื่อสัตย์
23 คนฉลาดจะไม่พูดว่าเขารู้อะไรบ้างแต่คนโง่พูดเรื่องโง่ ๆ ออกมาทันที+
24 คนขยันจะได้เป็นเจ้าคนนายคน+แต่คนขี้เกียจจะถูกเกณฑ์ไปใช้แรงงาน+
25 ความวิตกกังวลทำให้หนักใจ*+แต่คำพูดดี ๆ ทำให้มีกำลังใจ+
26 คนดีสำรวจดูทุ่งหญ้าของตัวเองแต่ทางของคนชั่วทำให้เขาหลงไป
27 คนขี้เกียจไม่ยอมออกไปล่าสัตว์+แต่ความขยันของคนคือสมบัติอันล้ำค่าของเขา
28 ทางที่ถูกต้องชอบธรรมนำไปสู่ชีวิต+บนเส้นทางนี้ไม่มีความตาย
