เนหะมีย์ 13:1-31
13 ในวันนั้น มีการอ่านหนังสือของโมเสสให้ประชาชนฟัง+ และพบข้อความที่เขียนไว้ว่าไม่ให้ชาวอัมโมนและชาวโมอับ+เข้ามาเป็นประชาชน*ของพระเจ้าเที่ยงแท้+
2 เพราะพวกเขาไม่ได้เอาอาหารกับเอาน้ำให้ชาวอิสราเอล แต่กลับจ้างบาลาอัมให้มาสาปแช่งชาวอิสราเอล+ แต่พระเจ้าของเราก็เปลี่ยนคำสาปแช่งนั้นเป็นคำอวยพร+
3 เมื่อประชาชนได้ยินกฎหมายข้อนี้ พวกเขาก็แยกคนที่มีเชื้อสายคนต่างชาติ*ออกไปจากชาวอิสราเอล+
4 ก่อนหน้านี้ ปุโรหิตที่ดูแลห้อง*ในวิหารของพระเจ้าของเรา+คือเอลียาชีบ+ญาติของโทบีอาห์+
5 เอลียาชีบให้โทบีอาห์มีห้องใหญ่*ห้องหนึ่งซึ่งเป็นห้องที่เคยใช้เก็บเครื่องบูชาที่เป็นเมล็ดข้าว กำยาน กับเครื่องใช้ต่าง ๆ และส่วน 1 ใน 10 ที่เป็นเมล็ดข้าว เหล้าองุ่นใหม่ กับน้ำมัน+ซึ่งเป็นส่วนของคนเลวี+ นักร้อง และคนเฝ้าประตู และใช้เก็บของถวายที่เป็นของปุโรหิต+
6 ในช่วงนั้น ผมไม่ได้อยู่ในกรุงเยรูซาเล็มเพราะกลับไปเฝ้ากษัตริย์ ผมกลับไปในปีที่ 32+ ที่กษัตริย์อาร์ทาเซอร์ซิส+ปกครองบาบิโลน หลังจากนั้นระยะหนึ่ง ผมก็ขออนุญาตกษัตริย์กลับมา
7 แล้วผมก็มาถึงกรุงเยรูซาเล็มและเห็นความเลวร้ายที่เอลียาชีบ+ได้ทำเพื่อโทบีอาห์+คือ จัดห้องหนึ่งให้เขาในลานวิหารของพระเจ้าเที่ยงแท้
8 ผมโกรธมาก จึงโยนข้าวของเครื่องใช้ทั้งหมดของโทบีอาห์ออกไปจากห้อง*
9 แล้วสั่งให้ชำระห้องต่าง ๆ*ให้บริสุทธิ์ จากนั้น ผมเอาเครื่องใช้สำหรับวิหารของพระเจ้าเที่ยงแท้+ พร้อมกับเครื่องบูชาที่ทำจากเมล็ดข้าวและกำยาน+กลับไปไว้ที่เดิม
10 ผมยังรู้ด้วยว่า คนเลวีไม่ได้รับส่วนที่เป็นสิทธิ์ของเขา+ พวกเขากับพวกนักร้องซึ่งทำงานรับใช้จึงต้องไปทำไร่ไถนาในที่ดินของตัวเอง+
11 ผมจึงตำหนิพวกข้าราชการ+ว่า “ทำไมปล่อยให้วิหารของพระเจ้าเที่ยงแท้ถูกละเลยอย่างนี้?”+ แล้วผมก็รวบรวมคนเลวีกลับมา และให้พวกเขาประจำหน้าที่ตามเดิม
12 ชาวยูดาห์ก็เอาส่วน 1 ใน 10+ ที่เป็นข้าว เหล้าองุ่นใหม่ และน้ำมันมาไว้ที่ห้องในคลังอีก+
13 แล้วผมก็ตั้งปุโรหิตเชเลมิยาห์ ศาโดกผู้คัดลอก เปดายาห์คนเลวีให้ดูแลห้องต่าง ๆ ที่คลัง แล้วให้ฮานันที่เป็นลูกชายของศักเกอร์หลานของมัททานิยาห์นั้นเป็นผู้ช่วย เพราะคนเหล่านี้ไว้ใจได้ พวกเขามีหน้าที่แจกจ่ายสิ่งของให้พี่น้องของพวกเขา
14 พระเจ้าของผม ขอพระองค์ระลึกถึงผม+ในเรื่องนี้ และขออย่าลืมสิ่งที่ผมทำด้วยความรักที่มั่นคงเพื่อวิหารของพระองค์ผู้เป็นพระเจ้าของผม และเพื่องานรับใช้ที่นั่น+
15 ตอนนั้น ผมเห็นประชาชนในยูดาห์ย่ำองุ่นในบ่อย่ำในวันสะบาโต+ เอาข้าวบรรทุกบนหลังลาเข้ามา บรรทุกเหล้าองุ่น องุ่น มะเดื่อ และข้าวของทุกชนิดเข้ามาในกรุงเยรูซาเล็มในวันสะบาโต+ ผมจึงเตือนพวกเขาไม่ให้ขายของในวันนั้น*
16 ชาวเมืองไทระที่อาศัยอยู่ในกรุงเยรูซาเล็มเอาปลาและสินค้าทุกชนิดมาขายให้ชาวยูดาห์ที่นั่นในวันสะบาโต+
17 ผมจึงตำหนิพวกขุนนางของยูดาห์ว่า “ทำไมพวกคุณทำสิ่งเลวร้ายอย่างนี้? พวกคุณกำลังลบหลู่วันสะบาโต
18 ปู่ย่าตายายของพวกคุณเคยทำอย่างนี้ พระเจ้าก็เลยให้เรากับเมืองนี้เจอกับความหายนะ แล้วพวกคุณยังจะทำให้พระเจ้าโกรธอิสราเอลมากขึ้นไปอีกโดยลบหลู่วันสะบาโตอย่างนั้นหรือ?”+
19 ผมจึงสั่งให้ปิดประตูเมืองเยรูซาเล็มเมื่อเริ่มมืด ก่อนที่วันสะบาโตจะเริ่มต้น และไม่ให้เปิดจนกว่าจะสิ้นสุดวันสะบาโต ผมยังให้คนรับใช้ของผมบางคนเฝ้าอยู่ที่ประตูเมือง เพื่อไม่ให้ใครขนของเข้ามาในวันสะบาโต
20 พวกพ่อค้าและคนขายของสารพัดอย่างเลยค้างคืนนอกกรุงเยรูซาเล็มอยู่หนสองหน
21 ผมเตือนพวกเขาว่า “มานอนอยู่หน้ากำแพงเมืองทำไม? ถ้าทำอย่างนี้อีก ผมจะจัดการกับพวกคุณ” ตั้งแต่นั้น พวกเขาก็ไม่มาในวันสะบาโตอีกเลย
22 แล้วผมยังสั่งคนเลวีให้รักษาตัวให้บริสุทธิ์อยู่เสมอ และให้มาเฝ้าประตูเมืองเพื่อรักษาวันสะบาโตให้เป็นวันบริสุทธิ์ด้วย+ พระเจ้าของผม ขอพระองค์ระลึกถึงผมในเรื่องนี้ และด้วยความรักที่ยิ่งใหญ่และมั่นคงของพระองค์ ขอพระองค์เมตตาผม+
23 นอกจากนั้น ผมยังเห็นชาวยิวหลายคนแต่งงานกับผู้หญิงชาวอัชโดด+ ชาวอัมโมน และชาวโมอับ+
24 ลูก ๆ ของพวกเขาครึ่งหนึ่งพูดภาษาอัชโดด ส่วนอีกครึ่งหนึ่งก็พูดภาษาของชาติอื่น ทั้งหมดพูดภาษายิวไม่ได้เลย
25 ผมตำหนิและต่อว่าพวกเขา สั่งให้เฆี่ยนพวกเขาบางคน+และทึ้งผมของพวกเขา และบอกว่า “ให้สาบานกับพระเจ้าว่าพวกคุณจะไม่ให้ลูกสาวไปแต่งงานกับลูกชายของพวกเขา ส่วนพวกคุณกับลูกชายก็จะไม่แต่งงานกับลูกสาวของพวกเขา+
26 เรื่องแบบนี้ไม่ใช่หรือที่ทำให้กษัตริย์โซโลมอนของอิสราเอลทำบาป? ทั้ง ๆ ที่ในชาติต่าง ๆ ไม่มีกษัตริย์องค์ไหนเหมือนเขา+ พระเจ้าก็รักเขา+และแต่งตั้งเขาให้เป็นกษัตริย์ปกครองอิสราเอลทั้งหมด แต่ภรรยาต่างชาติกลับทำให้เขาทำบาป+
27 ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกคุณทำชั่วขนาดนี้ พวกคุณไปแต่งงานกับผู้หญิงต่างชาติ พวกคุณไม่ซื่อสัตย์ต่อพระเจ้า”+
28 มหาปุโรหิตเอลียาชีบ+มีลูกชายชื่อโยยาดา+ และลูกชายคนหนึ่งของโยยาดาก็ไปเป็นลูกเขยของสันบาลลัท+ชาวเมืองเบธโฮโรน ผมจึงไล่เขาออกไป
29 พระเจ้าของผม ขอพระองค์อย่าลืมสิ่งที่พวกเขาได้ทำลงไป เพราะพวกเขาทำให้ตำแหน่งปุโรหิตแปดเปื้อน และทำให้สัญญาที่พระองค์ทำไว้กับปุโรหิต+และคนเลวี+แปดเปื้อน
30 ผมได้ชำระประชาชนให้พ้นจากอิทธิพลที่ไม่ดีของคนต่างชาติ และมอบหมายหน้าที่ให้ปุโรหิตและคนเลวี โดยให้แต่ละคนทำหน้าที่ของตัวเอง+
31 และให้พวกเขาจัดหาฟืน+มาตามเวลากำหนด และจัดหาผลไม้สุกรุ่นแรก
พระเจ้าของผม ขอพระองค์ระลึกถึงผมตามความดีที่ผมได้ทำไป+
