เพลงคร่ำครวญ 1:1-22
א [อาเลฟ]*
1 เมืองที่เคยมีคนมากมายตอนนี้ต้องนั่งอยู่เดียวดาย+
เมืองที่เคยมีประชากรมากกว่าชาติอื่นเป็นเหมือนแม่ม่ายไปแล้ว+
เมืองที่เคยเป็นเจ้าหญิงท่ามกลางรัฐต่าง ๆ ถูกบังคับให้ทำงานหนัก+
ב [เบธ]
2 ตอนกลางคืนเธอร้องไห้คร่ำครวญ+ น้ำตาไหลอาบแก้ม
ไม่มีคนรักมาปลอบเธอเลยสักคน+
เพื่อน ๆ ก็ทรยศเธอกันหมด+ พวกเขากลายเป็นศัตรูของเธอ
ג [กีเมล]
3 ยูดาห์ไปเป็นเชลยแล้ว+ เธอมีความทุกข์และต้องเป็นทาส+
เธอต้องไปอยู่กับชาติอื่น ๆ+ และไม่มีความสงบใจเลย
คนที่ข่มเหงเธอไล่ตามทันตอนที่เธอกำลังลำบาก
ד [ดาเลธ]
4 ถนนที่จะไปศิโยนโศกเศร้า เพราะไม่มีใครมางานเทศกาล+
ประตูเมืองของศิโยนพังหมด+ พวกปุโรหิตถอนใจ
พวกหญิงสาวบริสุทธิ์เสียใจ ศิโยนก็ปวดร้าวใจ
ה [เฮ]
5 ตอนนี้คนที่ต่อต้านเธอกลายเป็นเจ้านายของเธอ ศัตรูของเธอสบายใจ+
พระยะโฮวาทำให้เธอทุกข์ใจเพราะความผิดมากมายของเธอ+
ลูก ๆ ของเธอถูกศัตรูจับไปเป็นเชลย+
ו [วาว]
6 สง่าราศีของศิโยนหมดไปแล้ว+
พวกเจ้านายของศิโยนเป็นเหมือนกวางที่หาทุ่งหญ้าไม่เจอพวกเขาเดินหมดแรงเพราะถูกไล่ล่า
ז [ซายิน]
7 ในวันที่เธอเป็นทุกข์และไม่มีบ้านอยู่ เยรูซาเล็มนึกถึงสิ่งมีค่าต่าง ๆ ที่เธอเคยมีนานมาแล้ว+
เมื่อคนของเธอตกอยู่ในมือศัตรูและไม่มีใครช่วย+พวกศัตรูเห็นเธอและหัวเราะเยาะที่เธอล้มลง+
ח [เฮธ]
8 เยรูซาเล็มทำบาปมาก+
เธอจึงน่ารังเกียจ
ทุกคนที่เคยนับถือเธอก็ดูถูก เพราะพวกเขาเห็นเธอเปลือยกาย+
เธอร้องคร่ำครวญ+และหันหน้าหนีด้วยความอาย
ט [เทธ]
9 เสื้อผ้าของเธอเปรอะเปื้อน
เธอไม่คิดถึงอนาคต+
ความพินาศของเธอน่าตกตะลึง ไม่มีใครปลอบเธอเลย
ได้โปรดเถอะพระยะโฮวา โปรดดูความทุกข์ของฉัน เพราะศัตรูคุยโตโอ้อวด+
י [โยด]
10 ศัตรูเอาของมีค่าของเธอไปหมดแล้ว+
เธอเห็นชาติต่าง ๆ เข้าไปในที่ศักดิ์สิทธิ์ของเธอ+ซึ่งเป็นพวกที่พระองค์ห้ามไม่ให้มาอยู่กับประชาชนของพระองค์
כ [คาฟ]
11 คนของเธอทุกคนถอนใจ พวกเขาเสาะหาอาหาร+
พวกเขาเอาของมีค่าไปแลกอาหารเพื่อจะอยู่รอด
พระยะโฮวา โปรดดูเถอะ ฉันกลายเป็นผู้หญิงไร้ค่า*ไปแล้ว
ל [ลาเมด]
12 พวกคุณที่ผ่านมาทางนี้ไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรือ?
ดูให้ดีสิ!
มีความเจ็บปวดแบบไหนเหมือนกับความเจ็บปวดของฉันบ้าง?พระยะโฮวาทำกับฉันอย่างนี้ในวันที่พระองค์โกรธมาก+
מ [เมม]
13 พระองค์ส่งไฟจากสวรรค์ลงมาเผากระดูกของฉันทุกชิ้น+
พระองค์กางตาข่ายไว้ดักฉัน พระองค์บีบให้ฉันถอยหลัง
พระองค์ทำให้ฉันเป็นผู้หญิงที่ถูกทอดทิ้ง
ฉันป่วยทั้งวัน
נ [นูน]
14 ความผิดอยู่บนคอของฉันเหมือนแอก พระองค์ผูกมันไว้ด้วยมือของพระองค์เอง
มันวางอยู่บนคอของฉัน และฉันก็หมดแรง
พระยะโฮวามอบฉันไว้ในเงื้อมมือคนที่ฉันสู้ไม่ได้+
ס [ซาเมค]
15 พระยะโฮวาเหวี่ยงนักรบเก่ง ๆ ของฉันออกไปหมด+
พระองค์เรียกฝูงชนมาโจมตีฉันเพื่อทำลายคนหนุ่ม ๆ ของฉัน+
พระยะโฮวาเหยียบลูกสาวของยูดาห์ที่ยังบริสุทธิ์ในบ่อย่ำองุ่น
ע [อายิน]
16 ฉันร้องไห้เพราะเรื่องนี้+ น้ำตาฉันไหลพราก
เพราะคนที่จะปลอบใจหรือทำให้ฉันสดชื่นก็อยู่ไกลจากฉัน
พวกลูกชายของฉันสิ้นหวัง เพราะศัตรูชนะแล้ว
פ [เพ]
17 ศิโยนยื่นมือออกไป+ แต่ไม่มีใครปลอบเธอ
พระยะโฮวาสั่งศัตรูทั้งหมดที่อยู่รอบด้านให้โจมตียาโคบ+
พวกเขารังเกียจเยรูซาเล็ม+
צ [ซาเด]
18 พระยะโฮวาทำถูกแล้ว+ เพราะฉันขัดคำสั่งของพระองค์+
ฟังสิชนชาติทั้งหลาย และมองดูความเจ็บปวดของฉัน
หญิงสาวบริสุทธิ์และคนหนุ่ม ๆ ของฉันถูกจับไปเป็นเชลยแล้ว+
ק [โคฟ]
19 ฉันเรียกหาพวกคนรักของฉัน แต่พวกเขาทรยศฉัน+
พวกปุโรหิตและพวกผู้นำของฉันตายอยู่ในเมืองตอนที่พวกเขาเสาะหาอาหารเพื่อจะอยู่รอดได้+
ר [เรช]
20 พระยะโฮวา โปรดดูเถอะ ฉันเป็นทุกข์มาก
ท้องไส้ของฉันปั่นป่วน
ฉันทุกข์ใจเหลือเกิน เพราะฉันดื้อด้านมาก+
นอกบ้านมีดาบที่ฆ่าฟัน+ ในบ้านก็มีความตาย
ש [ชิน]
21 ใคร ๆ ก็ได้ยินฉันถอนใจ ไม่มีใครมาปลอบฉัน
ศัตรูของฉันทุกคนได้ยินว่าฉันเจอหายนะ
พวกเขาดีใจ เพราะพระองค์ทำให้เป็นอย่างนั้น+
แต่พระองค์จะทำให้มีวันนั้นที่พระองค์เคยประกาศไว้+ วันที่พวกเขาจะเป็นเหมือนฉัน+
ת [เทา]
22 ขอให้พระองค์เห็นความชั่วทั้งหมดของพวกเขา และขอพระองค์ลงโทษพวกเขาอย่างหนัก+เหมือนที่พระองค์ลงโทษฉันอย่างหนักเพราะความผิดทั้งหมดของฉัน
ฉันถอนใจหลายครั้ง ฉันทุกข์ใจเหลือเกิน
