เพลงคร่ำครวญ 2:1-22
א [อาเลฟ]
2 เมฆแห่งความโกรธของพระยะโฮวาปกคลุมศิโยนแล้ว
พระองค์เหวี่ยงความสง่างามของอิสราเอลจากฟ้าลงมาที่โลก+
พระองค์ไม่นึกถึงที่วางเท้าของพระองค์+เลยในวันที่พระองค์โกรธ
ב [เบธ]
2 พระยะโฮวาทำลายที่อยู่ทุกแห่งของยาโคบอย่างไม่ปรานี
พระองค์พังป้อมปราการของยูดาห์ด้วยความโกรธ+
พระองค์ทำให้อาณาจักร+และเจ้านายของยูดาห์+พินาศย่อยยับอย่างน่าอับอาย
ג [กีเมล]
3 พระองค์ทำให้อิสราเอลหมดกำลัง*เพราะพระองค์โกรธมาก
พระองค์ไม่ยื่นมือขวาออกมาช่วยตอนที่ศัตรูมาโจมตีพวกเขา+และพระองค์โกรธยาโคบไม่หายเหมือนไฟที่เผาผลาญทุกสิ่งที่อยู่รอบข้าง+
ד [ดาเลธ]
4 พระองค์โก่งคันธนูเหมือนเป็นศัตรู มือขวาของพระองค์พร้อมจะลงมือเหมือนเป็นข้าศึก+พระองค์ฆ่าทุกคนที่พวกเราชอบ+
พระองค์ระบายความโกรธที่เป็นเหมือนไฟ+ใส่เต็นท์ของศิโยน+
ה [เฮ]
5 พระยะโฮวากลายเป็นเหมือนศัตรู+พระองค์ทำลายอิสราเอล
พระองค์ทำลายป้อมสูงทุกป้อมพระองค์ทำลายป้อมปราการทั้งหมด
พระองค์ทำให้มีความโศกเศร้าและเสียงคร่ำครวญมากมายในยูดาห์
ו [วาว]
6 พระองค์รื้อเพิงของพระองค์ทิ้ง+เหมือนรื้อกระท่อมในสวน
พระองค์ทำให้งานเทศกาลของพระองค์เลิกไป+
พระยะโฮวาทำให้คนในศิโยนลืมงานเทศกาลและวันสะบาโตพระองค์ไม่สนใจกษัตริย์และปุโรหิตเพราะพระองค์โกรธมาก+
ז [ซายิน]
7 พระยะโฮวาทิ้งแท่นบูชาของพระองค์แล้วพระองค์ดูถูกที่ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์+
พระองค์ปล่อยให้ศัตรูมายึดกำแพงป้อมปราการ+
พวกเขาร้องเสียงดังในวิหารของพระยะโฮวา+เหมือนในงานเทศกาล
ח [เฮธ]
8 พระยะโฮวาตั้งใจทำลายกำแพงของศิโยน+
พระองค์ขึงสายวัดออกไปแล้ว+
พระองค์ทำลายไม่ยั้งมือ
พระองค์ทำให้เนินดินและกำแพงโศกเศร้า
และทำให้มันอ่อนแอ
ט [เทธ]
9 ประตูเมืองของเธอทรุดลงจนจมดินไปแล้ว+
พระองค์ทำลายและหักกลอนประตู
กษัตริย์กับพวกเจ้านายของเธอต้องไปอยู่ท่ามกลางชาติต่าง ๆ+
บ้านเมืองไม่มีกฎหมาย* แม้แต่พวกผู้พยากรณ์ของเธอก็ไม่เห็นนิมิตจากพระยะโฮวา+
י [โยด]
10 พวกผู้นำของศิโยนนั่งเงียบอยู่บนพื้น+
พวกเขาเอาฝุ่นซัดใส่หัวและใส่ผ้ากระสอบ+
พวกหญิงสาวบริสุทธิ์ในเยรูซาเล็มก็ซบหน้าลงกับพื้น
כ [คาฟ]
11 ฉันร้องไห้จนตาล้า+
ท้องไส้ของฉันปั่นป่วน
ตับของฉันออกมากองอยู่ที่พื้น เพราะประชาชนของฉันพินาศ+เด็ก ๆ กับทารกก็หมดสติอยู่ตามลานสาธารณะในเมือง+
ל [ลาเมด]
12 พวกเขาเอาแต่ถามแม่ว่า “ข้าวกับเหล้าองุ่นอยู่ไหน?”+
ตอนที่พวกเขาหมดสติเหมือนคนบาดเจ็บอยู่ตามลานสาธารณะในเมืองและค่อย ๆ สิ้นใจในอ้อมกอดแม่
מ [เมม]
13 เยรูซาเล็ม เราจะเอาอะไรมาเป็นพยานหลักฐานหรือจะเปรียบเจ้ากับอะไร?
ศิโยน เราจะเปรียบเจ้ากับอะไรดีเพื่อให้เจ้าสบายใจขึ้น?
เพราะความพินาศของเจ้ากว้างใหญ่เหมือนทะเล+ ใครจะรักษาเจ้าได้?+
נ [นูน]
14 นิมิตที่พวกผู้พยากรณ์บอกเจ้าเป็นเรื่องไม่จริงและไร้สาระ+พวกเขาไม่ได้บอกให้เจ้ารู้ตัวว่าทำผิดอะไรเพื่อเจ้าจะไม่ต้องไปเป็นเชลย+พวกเขาเอาแต่บอกเจ้าเรื่องนิมิตที่ไม่จริงและหลอกลวง+
ס [ซาเมค]
15 ทุกคนที่ผ่านมาทางนี้ต่างก็ตบมือเยาะเย้ย*เจ้า+
พวกเขาเย้ยหยัน+และส่ายหน้าเมื่อเห็นเยรูซาเล็ม และพูดว่า
“นี่หรือคือเมืองที่คนพูดกันว่า ‘งามไม่มีที่ติและคนทั้งโลกชื่นชม’?”+
פ [เพ]
16 พวกศัตรูพากันหัวเราะเยาะเจ้า
พวกเขาเยาะเย้ยและกัดฟันด้วยความโกรธ และพูดว่า “พวกเราทำลายมันได้แล้ว+
วันนี้แหละที่พวกเรารอคอย!+ วันนี้มาถึงแล้ว พวกเราได้เห็นแล้ว!”+
ע [อายิน]
17 พระยะโฮวาทำตามที่ตั้งใจไว้แล้ว+ พระองค์ทำอย่างที่พูดไว้+ตามที่พระองค์สั่งไว้นานมาแล้ว+
พระองค์ทำลายอย่างไม่ปรานี+
พระองค์ปล่อยให้ศัตรูดีใจที่ชนะเจ้า พระองค์ทำให้ศัตรูของเจ้ามีกำลังขึ้น*
צ [ซาเด]
18 กำแพงศิโยน ใจของชาวเยรูซาเล็มคร่ำครวญหาพระยะโฮวา
ให้เจ้าน้ำตาไหลเหมือนสายน้ำทั้งวันทั้งคืน
อย่าหยุดพัก อย่าให้ตาของเจ้าหยุดหลั่งน้ำตา
ק [โคฟ]
19 ลุกขึ้นเถอะ และร้องคร่ำครวญตลอดคืน
ระบายความในใจต่อพระยะโฮวาเหมือนเทน้ำ
ชูมือขึ้นร้องขอชีวิตลูก ๆ ของเจ้าซึ่งเป็นลมอยู่ตามมุมถนน*เพราะอดอยาก+
ר [เรช]
20 พระยะโฮวา โปรดดูคนที่พระองค์ลงโทษอย่างหนัก
พวกผู้หญิงควรจะกินลูกที่ตัวเองให้กำเนิดมาหรือ?+พวกปุโรหิตและผู้พยากรณ์ควรจะถูกฆ่าในที่ศักดิ์สิทธิ์ของพระยะโฮวาหรือ?+
ש [ชิน]
21 เด็กกับคนแก่นอนตายอยู่ตามถนน+
พวกหญิงสาวบริสุทธิ์กับคนหนุ่ม ๆ ของฉันถูกฆ่าด้วยดาบ+
พระองค์ฆ่าพวกเขาในวันที่พระองค์โกรธ พระองค์สังหารพวกเขาอย่างไม่ปรานี+
ת [เทา]
22 พระองค์เรียกความหวาดกลัวมาจากทั่วทุกทิศเหมือนเป็นงานเทศกาล+
ในวันที่พระยะโฮวาโกรธ ไม่มีใครหนีหรือรอดไปได้+คนที่ฉันให้กำเนิดและเลี้ยงดูมาถูกศัตรูของฉันกำจัดหมดแล้ว+
